200 days before i go

DAY 001

Day 001

Elena's POV
*Alarm clock rings*

Pinilit kong gisingin ang aking sarili para pumasok sa aking eskwelahan. As you all know first time ko lang mag-aral sa Philippines. Lumipat kami sa Manila and hindi ko pa din alam ang rason ng parents ko kung bakit. Anyways i was born in Turin, Italy, we have a family business there and my parents plans on selling the business.

Dali-dali akong nag bihis at nag mamadaling kumain.

Bigla akong nagulat at natuwa nung sinabi ni dad na,mag-aaral daw ako sa isang premier school dito sa Manila!

*after 2 hours of traffic*

Pag kalabas ko sa aking sasakyan, pumunta agad ako sa admissions office.

"welcome to the University of Sto. Tomas, Ms Elena de Marpolis."

Sabi sa akin ng dean ng UST!!

Dali dali akong pumunta sa aking unang klase.

Sa sobrang pag mamadali ko bigla kong natapunan ng coffee at nabanga si Mr. Sungit!

"mi dispiace molto ("i'm very sorry"), mr?"

"Sa susunod dapat mo naman tignan ang dinadaan mo! Hindi mo ba alam kung mag kano ang damit na to?!?!" Pasigaw na sinabi ni Mr sungit

Wala akong naintindihan sa mga sinabi ni Mr sungit. At sa sobrang takot ko ma-late sa klase ko tinakbuhan ko na lang sya.

*After 2 minutes of running*

Thank goodness at hindi naman ako late sa aking unang klase sa UST!

After ng introduction ko sa isang teacher ko sa physics class, may kumatok sa pintuan ng classroom ko....

I'm sorry i'm late ma'am. Shocks si Mr sungit kaklase ko!?!?!

"Why dont you introduce yourself to your new classmate." Sabi ni Ms jennie kay Mr Sungit.

"I'm Jericho Fernandez, i'm going to make sure that this semester you will experience what i experienced!" Sabi ni Mr. Sungit este Jericho pala.

*after that traumatic class*

I met with my new friends! Kelcy, Jamie, and Justine we've met sa physics class kanina.

Biglang may nag tapon sa akin ng coffee!
Lahat ng tao sa canteen ay nag tawanan, biglang may sumigaw nang "tama lang sayo yan, dahil sa ginawa mo sa akin kanina!" Pasigaw na sinabi ni Jericho

Tumakbo ako ng mabilis dahil sa sobrang hiya ko. Pinag titinginan na ako ng mga tao dahil sa itsura ng aking damit.

Nang umupo lang ako sa iaang park bench, may lumapit sa aking lalake and i was surprised that Justine came with a new set of clothes.

"Grazie, Justine!" At sabay yakap sa kanya

"Pag pasensyahan mo na si Jericho. Ganun lang talaga yun." Biglang sagot ni Justine sa akin.

Sabay kaming pumunta sa susunod namin klase.

Pag katapos ng klase ko sa UST, dali dali akong pumunta sa aking saskayan at nagulat ako nang may nag lagay ng isang letter dun sa winshield ko.

"Simula pa lang yan ng pag papahirap ko sayo, Ms. Italian!"

Pinilas ko yung papel at itinapon sa basurahan. Sa sobrang inis ko nakalimutan ko na may dinner pala kami ng mga relatives ko!