Από Την Πρώτη Ματιά

Κεφάλαιο 3

Περίπου 1 εβδομάδα αργότερα

Μαριάννας POV
Χαιρομαι που κάνω παρέα με την Άλεξ , φαίνεται πολύ καλό παιδί. Είμαστε κάθε μέρα μαζί και για να πω την αλήθεια δεν με πειράζει καθόλου , ίσα ίσα μου αρέσει. Θα μπορούσα να περνάω όλη την ημέρα μου μαζί της , κάθε μέρα. Με κάνει να ξεχνάω οτι πρόβλημα κι αν έχω και με κάνει να γελάω συνέχεια. Το χαμόγελο της...αχ..το βλέπω και με κάνει χαρούμενη σε δευτερόλεπτα. Δεν χρειάζεται να κάνει ή να πει κάτι, μόνο ένα χαμόγελο της αρκει,για να φτιαχτεί όλη η ημέρα μου. Είναι όμορφη κοπέλα και θα μπορούσε άνετα να είναι με όποιον θέλει , αλλά δεν φαίνεται να την πολυνοιαζει γιατί κάθε φορά που μιλαμε για γκομενικα , φαίνεται να βαριέται την ζωή της ή απλά δεν ξέρει ότι είναι κουκλάρα.

Σήμερα δυστυχώς, δεν θα την δω πολύ γιατί θα έρθει το αγόρι μου , ο Πέτρος από την Καλαμάτα. Εγώ μένω Αθήνα, το ίδιο και η Άλεξ και είμαστε επίσης από το ίδιο χωριό στην Κόρινθο οπότε το καλοκαίρι βρισκόμαστε π.χ. καλή ώρα τώρα. Ο Πέτρος είναι από την Καλαμάτα και είχε έρθει για στρατό εδώ στην Κόρινθο και κάπως έτσι γνωριστήκαμε. Ήμασταν φίλοι από παλιά αλλά δεν μιλούσαμε τότε. Όταν ήρθε για στρατό , πριν από 1 μιση χρόνο, αρχίσαμε να βγαίνουμε και τελικά τα φτιάξαμε. Ήρθε εχθές το βράδυ Κόρινθο , οπότε σήμερα θα βγω μαζί του..αναγκαστικά.

Ετοιμάστηκα , έβαλα ένα μαύρο σκισμένο τζιν μια ασπρη κοντή μπλούζα, μια μαύρη ζακέτα και τα μαύρα old stars μου. Βάφτηκα ελαφριά , ισιωσα τα μαλλιά μου και ήμουν έτοιμη να φύγω , μέχρι που ένας ήχος από το κινητό μου , με σταμάτησε. Η Άλεξ ήταν , με έπαιρνε τηλέφωνο; Λες να έγινε κάτι; μονολογησα πριν σηκώσω το κινητό μου.

Μαριάννα: Γεια σου Άλεξ, είπα

Άλεξ: Γεια σου Μαριάννα, ανταποκρίθηκε και διέκρινα έναν ενθουσιασμό στην φωνή της. Τι ώρα θα βγούμε σήμερα; συνέχισε.

Μαριάννα: Αχ ξέχασα να στο πω, ήρθε ο Πέτρος από Καλαμάτα και θα βγω μαζί του σήμερα ,είπα κάπως διστακτικά.

Άλεξ: Ααα..εμ..οκ τοτε..δεν πειράζει, είπε και ξαφνικά ο ενθουσιασμός που είχε στην αρχή εξαφανίστηκε σε δευτερόλεπτα και την θέση του πήρε η...λύπη; Ένιωσα άσχημα εκείνη την στιγμή , δεν ξέρω γιατί, προτιμούσα να βγω μαζί της παρά με τον Πέτρο αλλά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά..

Μαριαννα: Ναι.. συγγνώμη, της απάντησα λυπημένα

Άλεξ: Δεν πειράζει, μην ανησυχείς

Μαριάννα: Είσαι καλά; την ρώτησα

Άλεξ: Ναι μια χαρά , είπε αλλά δεν την πολύ πίστεψα, πρέπει να κλεισω, συνέχισε

Μαριάννα: Οκ θα τα πούμε

Άλεξ: Ναι , byee

Μαριάννα: Byeee. Κάπως έτσι λοιπόν τελείωσε η κλήση και εγώ έμεινα εκεί στην μέση του δωματίου με το κινητό στο χέρι και τύψεις που στενοχωρησα την Άλεξ. Συγκεντρωσου! Φώναξα στον εαυτό μου.

Πήρα τα πράγματα μου και έφυγα από το σπίτι με κατεύθυνση μια καφετέρια στο κέντρο της Κορίνθου, περίπου 10 λεπτά μακρυα από το χωριό μας. Πλησίασα προς το μέρος του και όταν με είδε χαμογέλασε, σηκώθηκε και ήρθε να με αγκαλιάσει και έπειτα με φίλησε πεταχτά στα χείλη.

Πετρος: Πως είσαι μωρό μου; οταν θέλει γίνεται γλυκανακατος..

Μαριάννα: Καλά είμαι, εσύ;

Πέτρος: Αφού είσαι εσύ καλά , είμαι και εγώ, είπε χαμογελαστα. Τελικά ηθοποιός έπρεπε να γίνει αυτό το παιδί...μου έλειψες , συνέχισε

Μαριάννα: Και εμένα μου ελειψες..
του απάντησα.

Καθήσαμε στη καφετέρια τουλάχιστον 2 ώρες, μετά με πήγε σε ένα εστιατόριο όπου και φάγαμε και τέλος πήγαμε μια βόλτα σε ένα πάρκο. Αργότερα με γύρισε στο σπίτι γιατί την επόμενη μέρα έφευγε πάλι για Καλαμάτα και έπρεπε να ξυπνήσει νωρις. Με το που μπήκα στο δωμάτιο μου, άλλαξα στις πιτζάμες μου και έπεσε κατευθείαν για ύπνο.

Επόμενο πρωί

Άλεξ POV
Ξύπνησα με κέφι, αφού θυμήθηκα ότι θα την δω σήμερα. Έφαγα το πρωινό μου κεφάτη, έκανα μερικές δουλειές στο σπίτι και σκέφτηκα να πάω μία βόλτα με το ποδήλατο.

Είχα να κάνω ποδήλατο δύο με τρία χρόνια, οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα. Μετά την βόλτα μου γύρισα σπίτι, έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο γιατί είχα γινει μούσκεμα από τον ιδρώτα. Στέγνωσα τα μαλλιά μου και άρχισα να ετοιμάζομαι γιατί είχε πάει ήδη 6:00 το απόγευμα και ήταν ώρα να βγω έξω. Έβαλα ένα μπορντό τζιν, ένα γκρι σκούρο φούτερ και τα μαύρα μου air force.

Κατευθύνθηκα προς τη γνωστή καφετέρια του χωριού και προς έκπληξή μου, η Μαριάννα ήταν ήδη εκεί. Με το που έκανα το πρώτο μου βήμα μέσα στην καφετέρια, η Μαριάννα είχε ήδη σηκωθεί και ήρθε προς το μέρος μου και με έσφιξε στην αγκαλιά της. Έμεινα ακίνητη για λίγο από την έκπληξή μου, αλλά μετά επανήλθα από τις σκέψεις μου και ανταπέδωσα την αγκαλιά.

Απομακρύνθηκα και κοιταχτήκαμε στα μάτια. Ύστερα κοίταξα τα χείλη της. Ειχαν σχηματίσει ένα χαμόγελο αλλά παρατήρησα ότι ήταν ψεύτικο, γιατί όταν χαμογελούσε έλαμπαν τα μάτια της, τώρα ήταν απλά ένα αναγκαστικό χαμόγελο. Κάτι είχε και θα το μάθαινα αλλά έπρεπε να περιμένω μέχρι τότε.

Holla amigos, ανέβασα επιτέλους και το κεφάλαιο 3, ελπίζω να σας αρέσει. Αν θέλετε σχολιαστε, στείλτε μου μήνυμα αν έχετε κάποια απορία. See ya στο επομενοοο