Her Greatest Nightmare

Chapter 30

William Dela Vega

Lahat kami ay matiyagang naghihintay at nagdarasal sa loob ng kuwarto para sa resulta ng test....

Gusto ko na rin kasing gumaling...at makauwi,,, para na rin makabawi kay Cristine at sa anak namin.

Maging si mama ay hindi ko inaasahang darating din, kaya isa rin ito sa naging motivation ko para maging malakas ang loob anuman ang mangyari.

I have to prepared myself. Kahit naman kinakabahan ang lahat ay nagagawa pa rin naming ngumiti.

Pumasok ang doktor  na seryso ang mukha, walang emosyon akong makita dito at ang narininig ko lang ay ang mabilis na tibok ng puso ko dahil sa kaba,  kung dati ay nawawalan na ako ng pag-asa na mabuhay, ngayon ay gusto ko ng magpatuloy para sa pamilya ko at sa mga taong magmamahal sa  akin.

" I can finally say now that miracle do exist ....." 

panimula ng doktor na ngayon ay masayang nakatingin sa direksiyon ko...  

"after a several weeks, months you're body has become responsive to the treatment we needed to make for your fast recovery... And I'm glad to announced that the results showed no comparison and is way far different  to the test results, the first time we examined your condition... In less than a month you can finally be discharge in the hospital... But we still have to make an observation in regards with your progress.."

"thank god!"...My mom gave me a tight hug and whisper this words... She is crying, I know...

My dad stood still beside me, pat my shoulder a little and so I looked at him...  I nod to assure  him that I heard everything, and that I've won in this battle.

I felt relieve to that news, despite of my sin God remains good at me... And to express my sincere gratitude... I quietly  utter a simple prayer... For granting this wish of mine... 

A second chance.

Cristine texted  me a while ago that she is on her way here,  umalis siya kanina para magpunta sa isang malapit na convenient store sa labas lamang ng hospital...

At sa mismong hospital din na ito balak niyang magpatingin upang malaman ang magiging gender ng anak namin.

Tinanggihan niya ang alok ko na samahan siya sa plano niyang iyon dahil gusto rin niyang i-surprise ako...

Gusto ko sana na lalaki naman this time... Halos kasi karamihan ng pamangkin ko both sides ay puro babae ...

Sila papa lang yata ang masuwerteng nagkaroon ng anak na lalake. 

"Salamat anak.... Salamat dahil hindi ka sumuko"

malumanay na sabi ni papa, nakita ko rin ang pagpahid niya ng luha sa gilid ng mata niya,  ito ang unang beses na nakita ko siyang emosiyonal.

"Salamat din, pa. Thank you dahil tinulungan mo akong maayos ang sa amin ni Cristine, thanks for trusting me.  I promised hinding-hindi ko na ulit siya sasaktan" ...

Napatingin ako sa gawi ni mama ng may biglang tumawag sa kanya, lumayo siya ng kaunti at saka sinagot ang tawag, halata sa mukha niya ang kaba at takot, pero hinayaan ko na lamang iyon at ibinalik ang atensiyon kay papa...

"Just do it, and tell that to Cristine personally"..

Pareho na kami ni papa na napatingin sa direksiyon  ni mama ng biglang mabitawan nito ang cellphone na hawak-hawak. What's with the face? Bakit ba siya natatakot...?

"Ma,  ano bang problema? " 

hindi niya sinagot ang tanong ko,  sa halip ay lumapit siya sa gawi namin ni papa at bigla na lamang umiyak.

"Patawarin niyo ako....I should have tell this to you before... But please don't be mad at me.. Gusto ko lang maayos ang pamilya natin..."

her words seems to annoyed my whole being dahil habang tumatagal ay kinakabahan ako.

"Ma,  please ano bang gusto mong sabihin diretsuhin mo na lang kami ni papa... "

"Ako ang nagpyansa sa kapatid mo, para makalaya siya sa piitan. Noong nasa pilipinas pa tayo may mga pagkakataong bumibisita ako sa kanya , at hindi ko kayang tiisin ang sitwasiyon niya doon.

Months after we went here pinasunod ko siya dito, because he made a promise na magbabago na siya. And now Cristine is in danger dahil hawak siya ni Migz... At noong huling paguusap namin ng kapatid mo, tinatanong niya ako kung ano ang mga nangyari noong nawala siya ng ilang taong, nalaman  niya mula sa akin na pinalaglag mo noon ang dapat ay anak nila ni Cristine, I thought it would be easier for him to accept things,  and to keep moving with his life if he knew the consequences of ruining someone else's life...

Of his brother's life...

And yet,  I was wrong for telling him all of those...

The closure I thought,  extremely triggered your brother's rage to avenge with you "

"Is this what you want to tell us... Eliza naman!!!

Hindi ka ba makapaghintay na palayain ko siya sa bilangguan na iyon,  I found out that he is using drugs, gusto kong magtino siya and look at what you've done. "

My father scolded and put all the blame to my mom. And then I remembered Cristine weeks ago...baka ito ang dahilan...

"Y-yes... Your wife were very much aware to this. But I convinced her not to tell with you dahil alam kong magagalit ka sa'kin...

Hindi ko naman akalaing hanggang ngayon ay balak pa rin kayong guluhin ng kapatid mo, kinausap ko na siya noon at nangako siya sa'kin"

kumpirmang sagot ni mama sa mga katanungang gumugulo sa isip ko ngayon...gusto kong magmura sa harap ni mama dahil sa ginawa niyang pagpapalaya sa kapatid ko,  pero hindi naman nito masosulusiyonan ang ginawang pagdakip ni Migz kay Cristine.

"kailangan ko siyang iligtas... We have to do something... Tell me ma, Saan dinala ni migz ang asawa ko?"...

"Hindi niya sinabi sa'kin ang eksaktong lugar.  Pero sa pag-aari na apartment ng papa mo kasalukuyang nakatira ang kapatid mo,  wala rin namang ibang lugar na posible niyang pagtaguan, maliban doon, malaki ang posibilidad na nandoon sila... "

Pilit kong tinanggal ang hiringgilya na nakatusok sa kaliwang kamay ko at saka naghanap ng damit na masusuot sa bag na naglalaman ng mga gamit ko.

"anong ginagawa mo? "

"I am going to save my child and my wife, Hindi ako tutunganga lang dito kung alam ko namang may magagawa ako para iligtas sila sa pahamak laban sa magaling kong kapatid"

"Ipapahamak mo rin ang sarili mo, tumawag tayo ng police, wala rin kasiguraduhan na nandoon nga sila, maaring pinagplanuhan din ito ni migz,  let them do thei--"

"No! They won't help us. Wala pang 24 hrs ang pagkawala ni cristine, so absolutely hindi tayo tutulungan ng mga pulis na yan! Sorry,  but I have to go "...

Hindi ko na sila nilingon pa at tuluyan na akong lumabas ng pintuang iyon. Bilang lamang sa daliri ang mga kabutihang nagawa ko, at isa ang mga ito sa kabutihang iyon, nakaligtas ako sa sakit ko, pero hindi ako papayag na buhay ng mag-ina ko ang maging kapalit,  Hindi ako makakapayag at gagawin ko kahit na ano mailigtas lang sila.