wifi op Pluto

Van fan naar fame naar naar

"Ik hou van deze planeet!" roept Alice terwijl ze een massage krijgt voor en door spieren waarvan ze nooit had geweten dat ze bestonden en zich compleet ziek eet aan een soort van blauwe mango's waarvan de pit zelfs eetbaar is en naar pindarotsjes smaakt. Binnen een dag is Alice een ware beroemdheid geworden op deze planeet en dat terwijl ze nog steeds overal beroemdheden ziet opdoemen waar ze fan van is, maar nu zijn ze ook fan van haar! Iedereen is in voor een praatje met Alice en ze hoeft maar een klein gebaar te maken met de hand en een van de beroemdheden haalt een perfecte fruitcocktail voor haar. Met vreemde, blauwe mango natuurlijk. Ze wordt aan alle kanten in de watten gelegd en net op het moment dat ze in een op maat gemaakt sexy badpak samen met de leden van 5 Seconds of Winter in een veel te groot bubbelbad wil gaan hangen met discoverlichting erboven, komt Anita binnen stappen. "Alice? kom je even voor een laatste interview?" Alice zucht op deze vraag van Anita en zegt: "Eigenlijk ben ik dat wel een beetje zat. Ik heb de afgelopen dag al iets van vijftig interviews zitten geven! Ik heb sommige van die sufferds zelfs verteld hoe een menselijk geslachtsdeel werkt terwijl die gasten zelf er ook nogal menselijk uitzagen!" "Goed." zegt Anita hierop en haar gezicht staat ineens strak en streng. "In dat geval is het tijd om je terug te sturen naar je eigen planeet." en ze doet de deur weer achter zich dicht zonder nog iets te zeggen. Alice blijft verbaasd achter en kijkt om zich heen naar de knappe jongens waarmee ze in het bubbelbad zou springen en ziet aan hun blikken dat een dergelijk disco-zwemfeestje er niet meer in zit. De jongens trekken de kleding die ze aan de kant hadden gegooid weer aan en Alice zegt: "En... wat is nu de bedoeling?"

Akelige déjà vu... Alice zit in een raket. Vastgebonden op uiterst mysterieuze wijze, wat waarschijnlijk betekent dat Andy Wurmhole haar weer zal moeten bevrijden, mits hij niet meer boos is op haar. Een ding is zeker: geen tafeltennis meer voor Andy. Misschien kan hij wel wat wiet gebruiken. Dit is ten slotte dezelfde raket waarmee ze is gekomen, maar dan een beetje opgelapt, dus de wietkelder zal er vast nog wel zijn. En hieraan denkend, beseft Alice ineens dat de dure winterjas ook nog in het ruim moet liggen en dat ze nooit een ruimtepak heeft aangehad! Hoe kan dat nu weer? Ze heeft dus de temperatuur en de atmosfeer van Pluto overleefd! En zo zijn er nog wel meer zaken die niet kloppen. Waarom lopen er alleen maar beroemdheden rond en geen gewone burgers? En waar waren de eindeloze interviews eigenlijk voor nodig? En nog erger: waarschijnlijk is ze nu op tijd thuis voor het kerstdiner! Alice begint hard te huilen en heeft amper door dat intussen de raket al gelanceerd is. De tranen stoppen en ze ziet dat de raket is opgestegen. "Dan zal ik nu wel weer..." en voordat ze het woord 'flauwvallen' kan uitspreken, is ze al buiten bewustzijn.

"Ik ben stom. Ik ben zo zo zooo stom..." hoort Alice zeggen vanuit een onpeilbare hoek zodra ze een beetje wakker wordt. Het klinkt wel bekend... "Andy!" roept ze verheugd en ze kijkt naar beneden waar inderdaad het tape waarmee ze vastzat, is losgehaald. Ze  zweeft uit haar stoel en draait zich om zodat ze rond kan kijken in de raket, maar ze ziet Andy niet. Ze hoort nog wel het gemurmel: "Stom. zo stom..." Ze vermoedt dat het geluid uit de wietkelder komt en zweeft die kant op. Eenmaal in de wietkamer ziet ze inderdaad Andy daar zitten. Hij heeft zich zo te zien tegoed gedaan aan de bladeren van de planten en heeft zichzelf met de takken ervan vastgebonden aan de muur. "Stom. Heel stom geweest..." murmelt hij met de tranen over zijn wangen. "Wat is er stom? Waarom ben je stom?" vraagt Alice behoedzaam aan hem waarop Andy zegt: "Ik had het beter moeten doen! Eén leven voor miljarden levens. Ik kon het gewoon niet! Je bent zo'n leuk meisje, maar... Ik had het kunnen weten. Ik ben een lafaard!" en hij gaat weer door met huilen. "Wat had je moeten doen? Waarom ben je een lafaard?" vraagt Alice nu op een meer dwingende toon. Andy kijkt haar aan met ogen die een overdosis wiet uitstralen en zegt: "Ik had de raket moeten slopen. Jij had nooit op Pluto aan mogen komen. Maar er is nog hoop: Keer de gordel om. Meer kun je niet doen. Keer de gordel om en..." en het kleine beetje leven dat nog in zijn ogen te zien is, vervaagt terwijl Alice hem aankijkt. Hij laat zijn hoofd hangen en stopt met ademen. Zijn dode lichaam vergaat ter plekke in kleurrijk stof en Alice kijkt uit de ramen van de raket waar de caleidoscopische taferelen van het wormgat plaats maken voor een uitzicht op planeet Jupiter. Ze werpt haar blik weer op Andy's overblijfselen, zich afvragend wat Andy bedoelde met zijn laatste woorden. Er zit nu niks anders op dan goed na te denken over deze laatste woorden en zijn sterrenstofjes met stoffer en blik op te vegen en in een urn te doen. Al weet Alice niet precies hoe ze in de raket aan een goede urn gaat komen...