"ยุนจีอ่า กินเสร็จแล้วตามพี่ขึ้นบนห้องนะ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย นัมจุน โฮซอก อย่าลืมเก็บถ้วยจานไปล้างล่ะ" ซอกจินพูดเสร็จก็เดินขึ้นไปข้างบนทันที"ไอ้ซอกมึงทำไปนะ กูขี้เกียจ"
"พ่องมึงสิไอ้จุน ขี้เกียจชิบหาย ควายยังขยันกว่ามึงเลยไอ้เ—ย"
"อ่า...พี่คะ หนูขอตัวก่อนนะคะ" คุณปลีกตัวออกมาอย่างรวดเร็ว
"ยุนจีไปแล้ว..มึงเลิกเป็นคนน่อมแน่มได้ละไอ้เวร"
"ก็กูรู้ไงว่ากูควรวางยังไงในสถานการณ์ไหน ไม่เหมือนมึงปากหมาเสมอต้นเสมอปลาย"
"ไอ้ซอก! เดี๋ยวเขวี้ยงจานใส่เลยไอ้เหยินนี่"
"ล้างไปอย่าพูดมาก"
"รู้แล้วไอ้เวร"
แกร๊ก
"พี่ซอกจิน...."
"ยุนจีอ่า มานั่งนี่"
"มะ มีอะไรหรอคะ" คุณเริ่มประหม่าและพูดติดๆขัดๆ
"วันพรุ่งนี้น่ะ เธอจะให้พี่ไปส่งมั้ยหรือเธอจะไปกับจองกุก"
"พี่ไปส่งค่ะ" คุณตอบแบบไม่ต้องคิดจนซอกจินต้องยกยิ้มขึ้นมา
"เครื่องแบบกับกระเป๋าหนังสือพี่จัดให้หมดแล้วล่ะ ตื่นมาทำอะไรให้เรียบร้อยแล้วลงไปหาพี่"
"ทราบแล้วค่าาา" คุณคลี่ยิ้มออกจนทำให้ซอกจินใจสั่นไปเล็กน้อย
"จะนอนเลยมั้ย?"
"ขอลงไปเอานมก่อนนะคะ หนูติดแล้วที่ต้องกินนมก่อนนอนทุกคืน"
"อื้ม เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนละกัน"
"ค่ะ" คุณวิ่งดุ๊กดิ๊กลงไปชั้นล่างเหลือเพียงซอกจินคนเดียวภายในห้อง
"ยุนจีอ่า ไม่รู้พี่อันตรายต่อหัวใจของเรามั้ย แต่เราอันตรายต่อใจพี่มาเลยนะ"
.
.
."เห้! ทำอะไรอ่ะ" จองกุกตะโกนเรียกคุณที่กำลังหยิบนมกล้วยอยู่จนคุณสะดุ้ง
"หยิบนมค่ะ"
"แต่นี่มันของพี่นะ"
"มันก็มีตั้งหลายขวดนี่ จะหวงทำไมแค่นมขวดเดียว"
"เธอจะกินอะไรก็ได้แต่เธอจะกินนมกล้วยของชั้นไม่ได้"
"ไอ้กุกมึงจะหวงน้องทำไมวะ นมกล้วยขวดเดียวให้น้องมันจะตายเลยรึไง" พี่โฮซอกมาช่วยคุณให้รอดพ้นจะคนบ้าจอนจองกุก
"ก็นมมันเป็นของผมอ่ะ"
"แหม ทีพี่สาวกูมึงนี่แทบจะประเคนให้ทั้งตู้ ไอ้น้องเวร"
"ก็พี่จีอูเขาสวยอ่ะ"
"แล้วน้องไม่สวยตรงไหนวะ"
"ตรงที่ขโมยของผม"
"เอ้า มึงบ้าป้ะเนี่ย?!"
"พอเถอะค่ะๆๆ ไม่กินก็ได้ พี่โฮซอกเดี๋ยวหนูขอยืมจักรยานหน่อยนะคะ" พูดจบคุณก็ยัดนมกล้วยใส่มือจองกุกแล้วเดินออกมาหน้าบ้านทันที
"เห้ จะไปไหน"
"ร้านสะดวกซื้อไงคะ"
"พี่ไม่ให้ไป"
"แต่พี่คะ"
"ไม่มีแต่"
"พี่โฮซอกกก นะคะ พาหนูไปนะๆๆๆ"