Od nienawiści do miłości

Epilog

-Mia wstawaj!- krzyczy na mnie tata stojąc nad moim łóżkiem

-Jeszcze chwila.- spoglądam na niego i kładę spowrotem głowę na poduszkę

-Będziesz potem narzekać, że nie zdążysz i się spóźnisz więc lepiej rusz swój tyłek z tego łóżka.

-Dobra wstaję.- mówię na głos i robię to co powiedziałam

-No wreszcie. Szykuj się do szkoły. A jak się ogarniesz to zajrzyj do kuchni.

No to zaczynam się ubierać na zakończenie roku szkolnego.

Z szafy wyjmuje czarną sukienkę i balerinki. Lekko się maluję i schodzę po schodach do kuchni.

Właśnie tak. Dzisiaj jest zakończenie roku szkolnego. Mam pewne plany na wakacje, ale zobaczymy jak to wszystko wypali.

Minęło trochę czasu od tego wszystkiego i powiem wam, że czuje się o niebo lepiej. Normalnie wychodzę ze znajomymi, już nie spędzam całego dnia w łóżku. Choć są jeszcze takie dni, gdzie o nim myślę bardzo intensywnie, no a wtedy to już nie mam ochoty na nic.

Miłość jest dziwna. Zrozumiesz ją dopiero gdy się zakochasz. A jeśli twoje serce zostanie złamane i rozpadnie się na kawałki, to nie będzie ci łatwo. I nawet jeśli się pozbierasz i zaczniesz mniej więcej dobrze funkcjonować, to nadal będziesz myśleć o tej osobie.
Często ludzie z nieudaną miłością przestają w nią wierzyć. A przecież ona istnieje, a to, że stało się coś czego nie chcieliśmy... Może po prostu tak ma być abyśmy w przyszłości spotkali tę odpowiednią osobę i z nią byli szczęśliwi.

-Już jestem.- wchodzę do kuchni

-Tosty na śniadanie?

-I do tego kawa.- uśmiecham się- Też chcesz?

-Oczywiście.

Najpierw razem przygotowujemy posiłek, a następnie siadamy i go jemy.

-Jak odwiozę cię do szkoły to jadę prosto w delegacje.

-A w końcu na jak długo?

-W niedzielę wrócę.

-Jasne. Zbieramy się?- pytam po odniesieniu talerzy

-Tak.

Zabieram swoje rzeczy i razem z mężczyzną idziemy do auta.

- Już jesteśmy.- przez całą drogę rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym

-Do zobaczenia.- całuję go w policzek zanim wyjdę z pojazdu

-Papa.

Tata odjeżdża a ja idę do znajomych, którzy czekają przed szkołą.

-Mia White.- słyszę swoje nazwisko  jako jedna z pierwszych gdy siedzimy w klasie i odbieramy świadectwa

Podchodzę do nauczyciela i staje naprzeciw niego.

-Dobrze się spisałaś w tym roku. Oceny masz dobre, zachowanie też, chociaż nie powiem, że czasami było nieodpowiednie. Trochę cię poznałem i jestem w stanie powiedzieć, że jesteś dojrzałą kobietą z marzeniami i jakimiś małymi celami.

-Dziękuję - mówiąc to odbieram świadectwo za ten rok szkolny, który właśnie się kończy.

Wracam na swoje miejsce. Siedząc w ławce oglądam papier.

-Dobry! Ja po Mie I Madison przyszedłem.- do naszej klasy wchodzi zdyszany Mike

-A może tak dzień dobry?

-Mówiłem dobry przecież.

-Niech ci będzie. A czemu chcesz zabrać dziewczyny?

-Pani z sekretariatu je prosiła.

-Dobrze. Idźcie. Pewnie już nie wrócicie więc do zobaczenia w przyszłym roku. Uważajcie na siebie.

-Dziękujemy. Panu również życzymy udanych wakacji.

Wychodzimy z sali i kierujemy się do auta chłopaka.

-Wszyscy już skończyli?- pyta Madison po wyjściu z budynku

-Mhm, już dawno. Waszą klasę tylko tak długo przetrzymywał.

-Nas po prostu lubi.- wytykam mu język na co on pokazuje mi środkowy palec

Wsiadam z Madison i Mikiem do auta i wszyscy razem z resztą ekipy jedziemy na plażę.

Moje plany na przyszłość wyglądają aktualnie tak...
Wakacje chcę spędzić w domu, na wycieczce w Chorwacji, Niemczech i Polsce. A od nowego roku szkolnego chcę się wyprowadzić i tam skończyć naukę, ale nad tym się jeszcze zastanawiam.

-Jesteśmy!- Madison zdejmuje mi słuchawke z jednego ucha

Pod  wieczór, gdy się ściemniło chłopacy rozpalili ognisko i teraz wszyscy przy nim siedzimy.

-Idę się przejść.- mówię na głos

Idę po suchym piasku i rozmyślam.

-Czemu idziesz tak sama?- obok mnie pojawia się Nathan

-Bo chcę odpocząć.

-Mogę ci pomóc.

-Możesz jedynie pomarzyć,  o czymkolwiek.

-Moje marzenia zawsze się spełniają.

-No to będzie to pierwszy raz kiedy się nie spełnią.- wymuszam uśmiech i przyspieszam

-Zobaczysz jeszcze.- chłopak oplata swoją ręką moje ramię

-Ty popierdolony idioto! Weź odejdź i się do mnie nie zbliżaj!

-Nie denerwuj się tak.

-Odsuń się ode mnie!- odsuwam się od niego bo przecież on tego nie zrobi

-Suka z ciebie. Najpierw chcesz i prowokujesz, a potem taka cnotka.

-Nigdy cię nie sprowokowałam do niczego! To ty jedynie mnie zraniłeś! To twoja wina! Gdyby nie ty go wszystko byłoby okej!- krzyczę ze łzami w oczach i biegnę w stronę auta

Widzę, że cała akcja dopiero się zaczyna. Wakacje spędzę z dala od niego. A na rok szkolny z pewnością wyjeżdżam.

Takie są właśnie moje postanowienia i mam zamiar się ich trzymać.

Zacznę po prostu wszystko od nowa. Zamknę stary rozdział i zacznę nowy. Proste.

###

Hejka kochani

Mniej więcej tak właśnie wyobrażam sobie zakończenie tej książki.
Jeśli chcecie drugą część to piszcie, bo ja mam pomysł, ale nie wiem czy wy chcecie. W wakacje mam zamiar na prawdę zrobić korektę tej książki bo się na serio przyda. Potem byłaby druga część. Ale to wszystko zależy od was tak właściwie.

Pozdrawiam
Ana