Her Greatest Nightmare

Epilogue

Tahimik ang paligid at animo isang paraiso kung pagmamasdan mong mabuti.

Ito ang siyang unang bumungad sa akin pagkagising ko mula sa isang napakagandang panaginip.

Mula sa balkunaheng kinatatayuan ko ay mabibighani ka talaga, dahil sa tanaw ang ganda at kabuuan ng taal.

Hindi maalis ang ngiti sa aking mukha dahil hanggang ngayon ay ninanamnam ko pa rin ang ang bawat senaryong nakapaloob sa panaginip ko.

At halos hilingin ko na sana ay magkatotoo ang lahat ng iyon. Binalikan ko ang isang photo album na nakalagay sa ibabaw ng kamang hinihigaan ko, nakabukas pa rin ito hanggang ngayon. Isa iyong memorabilia ng mga naganap at nangyari sa buhay ko sa mga nagdaang taon.

Kinuha ko ito at muling bumalik sa puwestong kinatatayuan ko kanina sa balkonahe. Upang muli ay pagmasdan at balikan ang mga detalye na nakapaloob sa bawat piraso ng larawan na naroroon.

Hindi ko ito nagawang tapusin kagabi, at sa katunayan ay nasa kalagitnaan na ako ng photo album ng makatulugan ko  ito. Ngunit muli ko itong ibinalik sa mga unang pahina upang doon magumpisa.

Sa pagbukas ko ay mayroong nakaipit na na isang kulay pulang card, at natatakpan nito ang masayang mukha namin ng asawa ko. Iyon ay ang larawan ng mismong araw ng kasal namin ni William.

Kukuhanin ko na sana ang card na nagtatkip sa aming litrato ngunit bigla naman itong tinangay ng hang in patungo sa loob, at dala ng kuryusidad ay sinundan ko ito upang basahin ang nakasulat sa loob.

Dahil mukhang isa iyong love letter, na itinupi sa isa, nakaimprenta rin sa pulang card na iyon ang taong pagbibigyan ng sulat ,kaya't nakatitiyak ako na para sa'kin iyon.

Mabuti na lamang at nakuha iyon ni William at sinigurong hindi na liliparin pa kung saan, doon ko napansin ang kasama nito na mukhang nagtatago sa likuran niya, inakay ni William ang anak naming si John palapit sa puwesto ko, kapansin-pansin ang pagkakapareho ng mga mukha nila, mula sa mata,ilong, at labi... Kung kayat sa unang tingin ay hindi maipagkakailang mag-ama talaga sila.

Pakiramdam ko tuloy kung minsan ay hindi ako ang nagluwal sa anak ko ,dahil halos lahat ay kay William nakuha , maliban na lamang sa ugali at kung paano ito makitungo dahil mahahalatang mahiyain ito.

John Hezeki is the real name of my 3yrs old son, which is both combination of a biblical names with a hidden message on it.

I named him "John" for he is a "gracious gift from god". He enlighten our marriage, help us to rebuild it once and gave us hope when it seems falling apart. While "Hezeki" is define as "strong" ...and this is what I hope for my son to portray in his life as he grow old. To be a strong person.

"Bakit parang napaka-pormal niyo naman yata ngayong umaga...You are both wearing a red polo shirt.... Tsk,tsk,tsk.....Ano bang ipinaglalaban ng mga ngiting iyan? " 

I crossed my arms on top of my chest and scrutinized their semi-pormal attire . I tried to figure out what is wrong with what I am wearing,  because it seems that they are fooling around. Naguguluhan na ako sa mag-ama ko.

"Daddy, bought me this yesterday...  And he told me that I'll be wearing this , this morning , because it's Valentine's day...

And he even make a promise about my favorite ice-cream in return, ."

Anak ko na ang kusang sumagot, at tila yata natakot dahil nagyuko ito ng ulo at nilalaro na ngayon ang mga daliri sa kamay.

"Aww... Happy Valentine's Day,  love. John... look mommy is not mad at you okey... "

"Seriously.. Nakalimutan mo na araw ng mga puso ngayon.  Bitter ka ba huh?  If I know mahal na mahal mo ako,  so why did you forget this special day " 

Parang gusto ko yatang maghanap ng makakapitan dahil parang lumakas ang ihip ng hangin, lalo na noong in-emphasize niya ang salitang "mahal"...

"Please, stop teasing me... "  William whispers something to John, before he handed him the card, that I supposed is meant for me, enough proof that the letter  addressed directly on my name.. My son undoubtedly grabbed the card,  and gave it back to me. 

"Mommy, daddy is hoping that your answer will be a "yes"..."  

Nginitian ko si John,  at sinimulan ko na ring basahin ang nakasulat sa card na ibinigay niya...

"WILL YOU TAKE ME AS YOUR LAWFULLY WEDDED HUSBAND AGAIN? "...

  Akala ko ay namamalikmata lang ako pero,  hindi. This is similar to my dream just this morning,  and to think that this is really happening,  I can't move on my place. 

Lumuhod si William sa harap ko at inilabas ang isang maliit at kulay pulang box,  binuksan niya ito at kinuha ang singsing, pagkaraan ay isinuot sa daliri ko, dahil isang matamis na "oo" ang sagot ko, sa tanong na nakalagay sa sulat. Tumayo na rin si william at iniabot sa akin ang tatlong piraso ng rosas, nakalagay ito sa likuran niya, kaya't hindi ko ito nagawang mapansin.

Binuhat rin ni William si John upang makapantay namin, at malaya naming mayakap ang isa't-isa..

"I love you, Cristine... And I promise to never hurt you this time"

No... I can't say that my life is a total disaster nor my greatest nightmare,....it was actually a story of a fairytale.

Because despite of some inevitable circumstances that arise , at the end, my story leads into its happily ever after...

And the greatest nightmare I think, would be waking up each day without the person you look forward to see, and to cherish for the years to come. 

And if choosing to live through with this fairy tale again.

I'd still want to return the page of my story from where it all started.

Together with the characters that has been part of this incredible and meaningful journey. 

Together with William....with Irish and with John.

I"ll certainly be determined to live in any circumstances for they are the life itself.