Çünkü her zerrem aşık, her bir zerrene..
Grace hayatı boyunca hiç bu kadar şaşırmamıştı.
Dylan önünde diz çöktüğünde bir an için onun hastalandığını düşünmüş fakat bu düşüncesinden saniyeler içinde vazgeçmişti. Zira Dylan o kadar güçlü bir bünyeye sahipti ki hastalıklar ona uğramıyordu bile.
"D-Dylan?"
Grace anlamayarak kocasının adını fısıldarken, Dylan diz çöktüğü yerden ona tuhaf bir şekilde bakıyordu. Genç adamın her zaman yüzüne hakim olan o sert bakışlardan eser yoktu. Duygusuz bir ifadeyle attığı boş bakışlardan biri de değildi. Aksine bir çok duyguyu içinde barındırıyor, fakat Grace bu bakışların hangi duyguya ait olduğunu anlayamıyordu. Tek bildiği şey kocası ona ilk kez böyle bakıyordu. Sanki bütün hayatı Grace'nin elindeymiş gibi..
"Dylan, n-ne yapıyorsun?" diye sordu kocaman kocaman açılmış yeşil gözleriyle bütün bu olanlara anlam vermeye çalışarak.
"Gitmeni istemiyorum." diye cevapladı Dylan gözlerini karısından bir an bile ayırmadan. Ses tonu her zamankinin aksine alçak ve boğuktu. "Gitme."
Sözleri her zamanki emrivari tavırlarından biriyle ağzından çıkmıyordu. Daha yumuşak ve biraz da hüzünlü gibiydi. Grace onu tanımasa kocasının ona yalvardığını düşünecekti ama genç kıza göre adamın böyle bir şey yapması o kadar imkansızdı ki, kendini umutlandırmak istemiyordu. Zira umutlandığı her vakit yanılmış ve ona koca bir hayal kırıklığına mal olmuştu.
Ağzını açıp bir şeyler söylemek istedi. En azından bu garip tavırların nedenini sorabilirdi.
"Dyla-"
"Gitme." dedi adam yeniden, gözlerinin içine o tuhaf, savunmasız ifadeyle bakarken. Sesi bu kez bir fısıltı gibi dökülmüştü dudaklarından.
Grace şaşkınlıklardan bir diğerine doğru sürüklenirken gözlerini kırpıştırmış ve hemen sonrasında kocaman yutkunmuştu. Dylan'ın bakışları onu hipnoz eder gibi içine çekiyordu ve bu da genç kızın kekelemesine neden oluyordu.
"A-ama-"
"Konuşma." dedi Dylan, Grace'yi daha da şaşırtacak bir şey yapıp elleriyle genç kızın ellerini tutarak. "Sadece beni dinle. Lütfen."
'Lütfen?' diye düşündü Grace hayrete düşerek. Lütfen mi demişti, yoksa kulakları uğuldadığı için kocasının söylediklerini yanlış mı duyuyordu?
"Peki." diyebildi kalp atışları hızlanıp, gözlerini ayırmadan Dylan'a bakmaya devam ederken.
"Grace?" dedi Dylan derin bir nefes alıp vererek. Fakat hemen sonra ne diyeceğini bilememiş ve duraklayarak bakışlarını ilk kez karısından çekip yere bakmıştı.
'Hadi.' diye düşündü içinden kendisini sakinleştirmek için çabalayarak. 'Hadi söyle şunu Dylan, ne kadar zor olabilir ki?'
Dylan bakışlarını tekrardan Grace'ye çevirmeden önce gözlerini sımsıkı yummuş ve derin bir nefes daha alıp vermişti. Genç adam gözlerini açıp yeniden karısına bakarken Jack'in tüm söyledikleri beyninde yankılanıyordu.
"Ben.." dedi hızlı hızlı nefesler almaya başlarken. Karısının gözlerine yeniden bakmak onu daha da heyecanlandırmıştı. "Ben.."
Halbuki Dylan bu işin çok daha kolay olacağını sanıyordu. Fakat kendisini karısının karşısında o kadar çaresiz hissediyor ve onu istemeyeceği ihtimalinden o kadar fazla korkuyordu ki, bir türlü kelimelerini toparlayıp konuşamıyordu.
