Anonim

17.Bölüm ''Korku''

Evim yakın olduğu için Ebrar'ı ve Melis'i de alarak direkt eve gitmiştik. İkisi de annemi ikna etmek için iki saat dil dökmüşlerdi. Annem zor bir insan olduğu için pek umudum yoktu başta ama bir yolunu bulup ikna edebilmişlerdi.

Heyecanlıydım ve bunun sebebi Melis'le ve Ebrar'la güzel vakit geçirecek olmam değildi. Ulaş'la aynı evde bulunacak olmamdı. Saçmaydı belki de ama bunu düşündükçe mutlu oluyordum işte. Elimde değildi.

''Ebrar ketçaplı cips alsana ya. Hiç sevmiyorum şu baharatlıları.''

Ebrar'la Melis cips kavgası yaparken meyveli yoğurdun olduğu kısma ilerledim. Şu dünyada en çok sevdiğim şeylerden biri olabilirdi meyveli yoğurt. Hem kalorisi azdı hem de tadı çok güzeldi. 

Çilekli olanı aldıktan sonra kızların yanına geri döndüm. Onlarda sade olanda karar kılmışlardı.

''Kızlar bu gece çok eğleneceğiz var ya! Önce film izleriz, sonra da sabaha kadar dedikodu. Bütün okulu masaya yatıracağız.'' dedi Ebrar heyecanlı bir şekilde.

''Yaparız tabii eğer benim huzurum bozulmazsa.''

''Niye huzurun bozulsun, umursamayacaksın onu. Hem Kağan Ulaş'ın odasından çıkmaz sende kendi odandan.'' dedim kasaya doğru ilerlerken. Omzunu silkti.

''Tanıyorum ben malımı Çağla. Kesin beni kıskandırmak için bağırarak falan Defne'yle konuşur.''

''Seni kıskandırmak için böyle basit şeyler yapıyorsa sana karşı hala hisleri var demektir.'' dedim ve elimdeki çikolatayla, meyveli yoğurdu kasanın üzerine bıraktım.

''Bilmiyorum,'' diye mırıldandı Melis.

''Kaan'ı da Ulaş'ı da boş verip eğlencemize baksak nasıl olur sizce kızlar?''

Ebrar'a hak veriyordum. Uzun zaman sonra bir arkadaşımda yatıya kalacaktım ve bunun tadını çıkarmak istiyordum.

Alacaklarımızı aldıktan sonra eve doğru ilerlemeye başladık. Hava kapalıydı ve hafif rüzgar esiyordu. Elimdeki poşeti aldırmadan kollarımı birbirine sardım.

Eve geldiğimizde salonda oturan Ulaş'la Kaan'ı görmezden gelerek odaya girdik. Hava kararmak üzereydi bu yüzden üçümüzde pijamalarımızı giyip yatağa yayıldık.

''E ne izleyelim?'' diye sordum. ''Türk filmi mi izleyelim yoksa yabancı mı?''

Uzun tartışmalar sonucu üçümüzün ortak kararı sonucu Not: Seni Seviyorum filminde karar kılmıştık. Filmin onuncu dakikasından sonra ağlamaya başlamıştım. Film bittiğindeyse gözlerimde yaş kalmamıştı.

''Neden ne zaman arkadaşlarımı eve toplasam ağlamalı aşk filmi izliyoruz?'' diye sordu Melis göz yaşlarını elinin tersiyle silerken. ''Hayır zaten aşk acısı çektiğim bir dönemdeyim. Neden kendime bu işkenceyi yaptım ki?''

Ebrar'la ben Melis'e nazaran filmin etkisinden daha çabuk çıkmıştık. Ağlamayı film biter bitmez kesmiştik ama Melis devam ediyordu.

''Adam ölüm döşeğindeyken karısı hayatına devam edebilsin diye notlar hazırlıyor. Öleceksin ya! Buna rağmen adam karısını düşünüyor. Bide bize denk gelen adamlara bak... Eski hayatımızda bir günah falan mı işledik Allah'ım da bize bunları reva görüyorsun...''

''Melis...'' dedim gülerek. ''Sakin ol.''

''Olamıyorum Çağla. Neyse daha 17 yaşındayız. Genciz. Kaan'a kalmadım. Lisede bulamazsam üniversitede bulurum. İlla bulurum böyle seven adamı.''