That man 4: Nathan Eleof [SPG COMPLETED]

Chapter 2

PARANG iba na. Wala akong naririnig ni isa sa bahay sa apartment ko. Wala na kasi dito ang mga nagpapasaya sa akin. Hindi ko narin alam ang gagawin ko pag gabi. Deretso tulog na ako at pagka bukas hahanap ng trabaho.

Graduated na kami kasabay ng mga bff ko pero mukhang ako lang ang nag graduate mag isa. Wala sila dito si Angel at after graduation hindi ko na alam saan pumunta. Matagal tagal na iyon, dalawang buwan na ang nakakaraan.

I hate walking alone on the street at lalo't mainit. Nasa kalsada ako bumili ako ng maiinom dahil ang dami kasing pila sa papasukan kong company ang mali ko lang hindi ako nag inquire agad kaya huli ako. Ngayon ko palang ipapasa ang mga papeles ko.

Umupo ako sa may bakante at yakap yakap ang papeles. Graduated na ako pero takot parin ako mag isa siguro sa napapanaginipan ko gabi gabi sa buhay ko. Umupo nalang ako at nag antay matapos ang pila. Salamat at natapos ang 1st batcb at sumunod ako.

I smiled at nilapit ang papeles ko. "Sorry po, nahuli po."

"Its okay.. Go on."

Umupo ako at inantay silang tanungin ako.

"Anong natapos mo?"

"Bachelor of business management po."

"Oh, Good." May chini check ang babae roon.

"Kaka graduate ko lang po noong nakaraang buwan. Pero wala pa po ako experience sa ganito po, pero I'll push myself just to learn a new things."

"Good, ganito ang gusto ko."

Ang dami nilang tanong at nasagot ko naman ng maayos.

"Tatawagan ka namin."

"Thank you po..."

Lumabas ako ng may ngiti sa labi. Siguro makaka pasa ako dahil sa mga sagot ko. Malayo palang kita ko na kung paanong hindi umiwas ang bugatti na sasakyan patungo sa gawi ko. Napahiyaw ako sa gulat dahil hindi nga talaga umiwas.

"Balak mo ba akong patayin!?" Sigaw ko. Nag baba agad ako ng tingin ng makita ang lalaking naka shades, binaba niya iyong sunglasses na may tatak LV.

"Sorry." He was smiling widely.

Tumaas ang kilay ko.

"Why are you saying that?" I asked. Kunot ang noo.

"Muntikan na kita mabangga."

Malamang mag sosorry siya dahil sa ginawa pero alam ko naman kasing sinadya niya iyon. "Ge." Umalis ako ako tinalikuran ang lalaki.

"Anong pangalan mo?" He asked me.

"Bakit?" Nilingon ko siya. Mukhang good boy naman siya.

"Gusto ko sanang humingi ng tawad sa ginawa ko ngayon I'm really sorry nawalan lang ako ng balanse."

"Okay lang, di naman ako nasaktan." Ngumiti ako.

Nag aya siya ng kape kaya sumama na lang din ako. Hindi sa dahil may sports car siya dahil gusto ko ang livre. Nilibre niya ako ng hapunan at hinatid sa apartment.

"Dito pala ang place mo?" Saad niya.

"Oo, bakit?" I asked.

"Um, wala naman atleast alam ko na kung saan at kailan ka bibisitahin." Nahiyang sagot niya.

"Thea." Tinawag niya ako ng palabas na sa kaniyang sasakyan.

"Yes?"

"Dont forget my name." He smiled.

"Ikaw po si Ahmad, half pakistani di'ba? Okay na po?"

"Salamat naman at basta friends na tayo ah?"

"Sure! Sure!" Tumango ako.

Mabait naman siya at inakain niya ako ay libre niya. Hindi ako basta basta nag titiwala sa mga tao pero sa kaniya parang ang gaan gaan lang ng pakiramdam ko. Binuksan ko ang apartment ko at bumungad na naman sa akin ang isang tahimik, at nakaka binging paligid dahil walang maingay.

My friends are like my family. They made me happy at kahit tatlo lang kami nagagawa parin namin magsaya. Ngayong wala na sila dito at ako nalang ang mag isa. Hindi na tatawa at mas lalong malungkot.

Kinuha ko ang remote at nanood ng TV. Lumabas na naman sa TV iyong WAT na sinasabi ko. They were born talented, and handsome. Nakita ko na naman ang iniidolo kong si Vins.

Pero pilit parin kinukuha ng attention ko ang isang lalaki. He's name is Nathan, gwapo siya. He has a perfect jaw, perfect blue eyes ay pag ngumiti nakaka laglag panty.

He is damn perfect. I saw him yesterday nakatayo sa harapan ng apartment ko and I don't know ano ang gusto niyang gawin dito sa lugar ko. Bigla nalang ako nakarinig ng huni ng sasakyan at binuksan ko ang pintuan para silipin. It's him again. Ano na naman ang gagawin niya dito?

"M-may kailangan ka?" Tanong ko na kaagad.

Umiling nalang siya at bumaba ng tingin. I saw his perfect jaw at umigting iyon. What happened to him? Naka kuyom pati ang kamao niya.

Agad na sinaraduhan ko siya saka sumandal sa pinto. And what happened to me? May mali ba sa akin? Bigla bigla nalang kasi bumilis ang takbo ng puso ko dahil sa kaniya.

Malapit ng gumabi kaya nag pasya akong bumili nalang ako ng ulam sa tapat ng apartment ko. Hindi na ako mag luluto simula ngayon, iniwan na ako ng mga kaibigan ko at nakaka tampo iyon. Mahirap maiwan, lalo na kapag wala kang kasama. Masakit at Hindi katanggap tanggap.

"Salamat po aleng Nenita." Binigyan niya kasi ako ng additional ulam kaya napakasaya ko. Bumalik ako sa apartment ko at nakita ko na naman ang lalaking may kulay blue na mata.

Si Nathan.

"H-hindi ko alam kung bakit kada paglabas ko nakatayo ka riyan. May inaantay ka ba?" Hindi siya nagsalita. Bagkos ay dahan dahan lumapit sa akin pero agad akong umatras.

"W-wag." Parang may trauma ako sa ganito. Lalo pag ginugulat ako.

Pero kahit umatras ako nasa aking leeg na ang kaniyang mga mukha. Naririnig ko ang paghinga at pag amoy niya.

He smells me, dahilan ng pagka pikit ko. Ramdam ko ang hininga niya. Pero amoy na amoy ko ang natural na amoy niya bilang lalaki. Nag mulat ang aking mga mata saka ko nakita ang sobrang gwapo niyang mukha. Tila ba inaakit ako ng kaniyang mga mata na nakatitig sa akin. Bigla ako nakaramdam ng init ng katawan ng sumandal siya sa akin at nawalan ng malay.

Jusko.

...

Inaapoy siya ng lagnat kaya ipinasok ko na sa bahay para lagyan ng maligamgam na tubig ang kaniyang noo. Pinunasan ko ang kaniyang mukha pababa sa leeg niya. Gusto ko sana sa katawan niya kaso nakakahiya.

Ilang taon na ba siya? Siguro nasa mid 20s Na siya or he was probably 25 or more. Nakaka inis bakit ang gwapo parin niya kapag naka pikit? Mahahaba kasi ang pilit mata niya at may natutal na mapupulang labi.

Inabutan na siya ng umaga kaya napa balikwas ako sa upan ng makita siyang nag bibihis. Sa upuan pala ako naka upo, sa pagbabantay sa kaniya. Agad akong nag iwas ng tingin.

"Sorry, akala ko kasi ano na." Saad ko.

Nilingon niya ako at nag timbag ang bagang para siyang galit at galit nga siya.

"Next time, wag mo akong papasukin sa bahay mo, Naintindihan mo?" Sabi lang niya sa maliit na boses habang inaayos ang damit.

"Kasi.. Kasi ano... Nawalan ka ng malay.." turan ko.

"Damn it I'm a stranger at pano kung makapagisip ako ng masama at gawaan kita ng masama? Paano kung patayin kita?" Napasinghap ako pero agad na bumawi ako.

"G-gagawin mo iyon?" Inosenteng tanong ko at dahil sa sinabi ko sinuntok niya ang kahoy na pader ko. At nag madaling umalis na parang kasalanan ko pang tinulungan at inalagaan siya sa pamamahay ko?

Siya pa talaga ang may ganang magalit, siya na nga itong tinulungan.