ေျမသုန္လႊာကိုယ္နဲ႔ေနေရာင္ကိုကာထားေပမယ့္ ေဘးတေစာင္းေလးလက္ေထာက္ျပီးေနေနတဲ့ သူမပုခံုးကိုေက်ာ္ျပီးဧကရီမ်က္နွာကို ေနေရာင္စူးစူးတို႔ျဖာက်လာေတာ့ ဧကရီဆီကအသံသဲ့သဲ့နဲ႔အတူကိုယ္ေလးတစ္ခ်က္လႈပ္သြား၏.....။
" နိုးျပီလား "
ေနေရာင္ေၾကာင့္မ်က္လံုးတို႔ကဖြင့္၍မရေအာင္စူးေနသည္ ဧကရီေနာက္တစ္ၾကိမ္မ်က္လံုးထပ္ဖြင့္ၾကည့္သည္ ထိုေတာ့မွသူမပံုရိပ္ကိုျမင္ရျပီး.....။
" အင္း နိုးျပီ "
အိပ္ခ်င္မူးတူး႐ုပ္ေလးနဲ႔ေျဖလိုက္ပံုက ေျမသုန္လႊာကိုအသည္းယားေစသည္ ထို႔ေၾကာင့္ နွာေခါင္းကိုလက္ညိွဳးေလးနဲ႔တို႔လိုက္ရင္း.....။
" အိပ္ေနလိုက္တာ..... အခုထိမထခ်င္ေသးတဲ့႐ုပ္နဲ႔ "
" သုန္ကိုေစာင့္ေနရလို႔ နွစ္ရက္လံုးမအိပ္ရေသးဘူး "
ဧကရီ ထိုသို႔ိုေျပာေတာ့လည္း ေျမသုန္လႊာစိတ္ထဲမေကာင္းမိ နွစ္ရက္လံုးလံုးသူမကိုပစ္ထားမိသလိုျဖစ္ေနတာ ေျမသုန္လႊာ မသိလိုက္ခဲ့ပါ.....။
အခုလည္းသူမကိုထပ္ထားရစ္ခဲ့ရဦးမွာကို ေျမသုန္လႊာဘယ္လိုေျပာရမည္မသိေတာ့ အခုထိလက္ေပၚအိပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဧကရီကိုငံု႔ၾကည့္ေနတာလည္းအတန္ၾကာ.....။
လက္ေပၚအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူမေခါင္းကိုအသာမလိုက္ျပီး ေခါင္းအံုးတစ္လံုးအျမန္ဖန္ဆင္းျပီးအသာျပန္ခ်ေပးလိုက္သည္.....။
ကိုယ္နဲ႔ကြယ္ထားရင္းအေနာက္ကိုလွည့္ကာ ဂူနံရံမွာျပတင္းတံခါးတစ္ခ်ပ္ဖန္ဆင္းလိုက္ရင္း ကုတင္ထက္ကအသာဆင္းကာ ဂူစံအိမ္တစ္ခုလံုးကိုသန္႔ရွင္းေအာင္ လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ရွင္းလင္းလိုက္သည္.....။
ဂူစံအိမ္တစ္ခုလံုးကိုလည္း ေက်ာက္သားနံရံအေခ်ာေတြျဖစ္ေအာင္ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ေသးသည္ ေနေနက်ေနရာမဟုတ္တဲ့အတြက္ လိုအပ္တဲ့အရာေတြကမ်ားေနတာမို႔ သစ္နဲ႔ျပီးေသာပရိေဘာဂေတြဖန္ဆင္းရင္း ဧကရီ ဒီစံအိမ္မွာေနရင္စားဖို႔ရိကၡာအခ်ိဳ႕ကိုပါျဖည့္ထားလိုက္သည္.....။
သူမသြားတာၾကာေနရင္ ဧကရီအခက္မေတြ႕ေစဖို႔ အစစျပည့္စံုေအာင္လုပ္ေနသည္ စြမ္းအင္ဒိုင္းကိုလည္း ဒီစံအိမ္ရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ ထပ္တိုးလိုက္တဲ့အျပင္ ေျမသုန္လႊာဆိုတဲ့သူမ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပိုင္နက္တစ္ခုလံုးကိုလည္း တျခားေသာနတ္ဘုရား နတ္ဘုရားမေတြဝင္ေရာက္လို႔မရေအာင္စီမံထားလိုက္သည္.....။
သူမအစီအမံစြမ္းအင္ဒိုင္းေတြက အရွင္မလိုနတ္ဘုရားမကိုေတာင္ဝင္လို႔မရေစတာေသခ်ာမွသာ စြမ္းအင္အစီအမံကိုရပ္လိုက္သည္ အားသံုးလိုက္ရ၍သူမနဖူးထက္မွာေခြ်းအနည္းငယ္စို႔ေန႐ုံမွအပ သူမအတြက္ထူးျခားမႈတစ္စံုတစ္ရာမရွိခဲ့ သူမကထိုကဲ့သို႔နတ္ဘုရားမတစ္ပါးပါ.....။
ကုတင္ထက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ဧကရီနားကို ႐ုတ္ျခည္းေပၚလာျပီးအနားလာရပ္လိုက္တဲ့ ေျမသုန္လႊာ ဧကရီလက္မွာေမွာ္လက္ပတ္ၾကိဳးေလးခ်ည္ေနွာင္ျပီးတာနဲ႔ ေလထဲမွာစာအခ်ိဳ႕ေရးခ်န္ထားျပီး စူးရွလြန္းတဲ့အလင္းနဲ႔အတူထိုေနရာကေပ်ာက္သြားသည္.....။
သူမထြက္သြားျပီးသိပ္မၾကာခင္ ဧကရီနိုးလာခဲ့ပါသည္ ေဘးကိုၾကည့္ေတာ့သူမကိုမေတြ႕၍ စံအိမ္တစ္ခုလံုးလိုက္ၾကည့္မိေတာ့ အားလံုးေျပာင္းလဲေနသည္ ျပီးေတာ့ ေလထဲကေနအလင္းေရာင္နဲ႔စာအခ်ိဳ႕ေပၚလာ၏.....။
စာထဲတြင္.....။
ဧကရီ မေျပာပဲထြက္သြားတဲ့အတြက္ နင္ငိုေနမွာငါသိတယ္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထားသြားရလို႔ ငါစိတ္မေကာင္းပါဘူး စိတ္ခ်ပါဧကရီ ငါျပန္လာခဲ့မွာပါ..... အခုတစ္ခါခရီး ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ငါမသိေသးဘူး နင့္ကိုလည္းငါမေမ့ဘူး ဧကရီ.....။
စာဆံုးသြားတာနဲ႔ေလထဲေပ်ာက္သြားတဲ့ေမွာ္စာလံုးေတြကို ေမွးမိွန္သည္အထိဧကရီရပ္ၾကည့္ေနမိသည္.....။
" ငါလည္းမေမ့ဘူး "
" သုန္ ! နင္သာအႏၲရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ ငါ့ဆီကိုျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ "
ဧကရီစကားသံကိုတစ္ေယာက္ေသာသူက ေမွာ္လက္ပတ္ၾကိဳးကတစ္ဆင့္သိေနခဲ့ျပီး ျပံဳးေနခဲ့မည္ဆိုတာကိုေတာ့.....။
..............................................................
" သ်ွိဳင္းလည္းလိုက္ခ်င္တာ တလႊာတို႔လိုလည္းမတိုက္တတ္ေတာ့..... "
အားငယ္စကားေျပာေနတဲ့သ်ွိဳင္းပါးနွစ္ဖက္ကို တလႊာလက္နွစ္ဖက္နဲ႔ဖိကပ္ထားလိုက္ျပီး
" အဲလိုေတြမေျပာပါနဲ႔လား သ်ွိဳင္းေလး..... "
" တလႊာခ်စ္တာ သ်ွိဳင္းဆိုတဲ့ေဆးနတ္ဘုရားမေလးကိုပဲ တိုက္တတ္စရာမလိုဘူး တလႊာတစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္ ဒဏ္ရာရရင္သာေဆးကုေပး အဲဒါဆိုလံုေလာက္ျပီ "
တလႊာစကားေတြအၾကည့္ေတြက သ်ွိဳင္းပါးေလးေတြကိုနီျမန္းလာေစသည္ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းကိုငံု႔ကာေျမျပင္ကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္၏.....။
" အင္းပါ..... ေနာက္က်ေတာ့မယ္ သြားေတာ့ေလ "
သူမတို႔ႏႈတ္ဆက္ျပီးေတာ့ တလႊာလည္းမိုးၾကိဳးငွက္ကိုစီးရင္း ေမွာ္တံခါးေပါက္ထဲဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္.....။
" ခဏေလးပဲေစာင့္ေပးပါ သ်ွိဳင္း..... အရာအားလံုးအဆင္ေျပမယ့္အခ်ိန္တစ္ခုထိေလ "
တလႊာေျပာတဲ့စကားမဆံုးခင္ နယ္ေျမတစ္ခုသို႔ေရာက္လာသည္ ထိုနယ္ေျမကငရဲခန္းပမာေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သူမတို႔ရဲ႕တိုက္ပြဲနယ္ေျမပါ.....။
..............................................................
ေနေရာင္ဆန္း ကမာၻကိုမသြားတာငါးရက္ေတာင္ရွိေလျပီ ေသြးေအးေအးေနနိုင္တဲ့နတ္ဘုရားမလို႔ အားလံုးကေခၚေနေလ သူမပိုေသြးေအးေလသာ.....။
" အရွင္မ..... အေရွ႕ျခမ္းမွာ နတ္ဆိုးေတြ "
" အရွင္မ နတ္ဆိုးေတြ နယ္ေျမဆယ္ခုသိမ္းလိုက္ၾကျပီ..... "
" အရွင္မ ..... ကမာၻအေရွ႕ျခမ္း "
ထိုသို႔ ထိုသို႔ေသာအစီရင္ေတြခံေနေသာ္လည္း သူမကေတာ့တုတ္တုတ္မ်ွေတာင္မလႈပ္ ေနာက္ဆံုးလက္ေလ်ွာ့သြားသူေတြက သူမတပည့္နတ္စစ္သည္ေတြသာ အားလံုးေသာနတ္စစ္သည္ေတြလည္း ဤမ်ွေလာက္ေသြးေအးနိုင္တဲ့သူတို႔အရွင္မကို အ့ံၾသျခင္းအ့ံၾသေနၾကသည္.....။
ေသြးေအးတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေနဝန္းျဖာစံအိမ္အေနာက္ဖက္က ေျမကြက္လပ္ဆီလွမ္းလာလိုက္သည္ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာေတာ့ ေရာင္စံုေသာပန္းတို႔က တစ္ေယာက္ေသာသူစိုက္သြားတဲ့အတိုင္း လွပစြာပြင့္ဖူးေနလ်က္.....။
" နင့္အျမင္မွာ ငါရက္စက္လြန္းေနျပီလား..... မြန္း နင္ငါ့ကိုမုန္းေနျပီလား အားလံုးမုန္းလည္းနင္ေတာ့မမုန္းပါနဲ႔လား ငါမခံစားနိုင္လို႔ "
တစ္ကိုယ္တည္းတီးတိုးေျပာေနတဲ့ေနေရာင္ဆန္းကေတာ့ နာက်င္မႈကိုမ်က္ရည္တို႔အျဖစ္စီးက်ေစလိုက္ရင္း အေဝးတစ္ေနရာကစံအိမ္တစ္ခုဆီေရာ္ရမ္းမွန္းဆရင္းစိတ္တို႔ကလြင့္ေျမာလ်က္.....။
ထိုခ်ိန္ အေဝးတစ္ေနရာမွေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုကို ေနေရာင္ဆန္းသတိမမူမိခဲ့ပါ.....။
..............................................................
VOUS LISEZ
လွမ်းတယ်ဧကရီ ( Z + U ) ©
Fantasyဘဝချင်းမတူတဲ့နတ်ဘုရားမတစ်ပါးနဲ့ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့တဲ့ လူသားမိန်းကလေးဧကရီ.....
