HERCAİ|REYMİR•

BAŞLANGIÇ●

Hercai severler için çok güzel bir hikaye ile geldim.Sizinde kalbinizi fethedecek bu hikayeme başlıyorum.Dizinin yokluğunda hikaye atmaya devam edeceğim.Iyi okumalar!❤

Reyyan:

Bu konak her zaman benim için bir hapishane olmuştu.Küçüklükten beri her sabah kalktığımda Mardinin temiz havasını içime çekmek için Mavi'nin üzerine biner ve gün benim için böyle başlardı.

Mavi benim atim olur.Aslında ondan daha fazlası benim dert ortagimdir kendisi.Babam annem kardeşim bu konakta yaşıyoruz ama ailecek bir yerde olsak bu kadar huzursuz olmazdım belkide.

Annem Zehra, babam Hazar,kardeşim Gül ile birlikte Şadoğlu konağında yaşıyoruz.Dedem Nasuh beni bu ailede en sevmeyen insandır.Ne yaptıysam kendimi ona sevdiremedim amcamın kızı olan Yareni her zaman daha cok sever ve sayardi.

Ama bunun için daha fazla çaba sarf etmekten yoruldum.Beni sevmesi veya sevmemesini artık umursamiyordum.Kardeşim Gül 6 yasinda ve masmavi gözleriyle ailemizin neşe kayniğidir benim herseyimdir yüzümü guldurenim kaymak suratlimdir.

Annem Zehra melek gibi bir kadın.Annem diye söylemek istemiyorum ama konaktaki bütün olumsuzluklara karşı dimdik ayakta durur güçlü annem gurur kaynağım.

Babam çok merhametli ve sabirlidir.Özellikle Dedem ve amcama karşı beni her zaman savunur koruyup kollar arkamda durur.Arkamı donup baktığımda o hep ayakları yere sağlam basar ve yüzünden tebessumunu hiç eksik etmez.

Azad var bir de Yarenin abisi amcamın oğlu.Onu çok seviyorum bir abi gibi bazende arkadaş.Çocukluk anılarım onunla dopdolu onunla geçirdiğim zamanları kendisiyle sohbet etmek en sevdiğim şeylerden biridir.

Bu konağın duvarlarının dili olsada konuşsa derim hep benim içimdeki fırtınaları bir söylese.Yine bugün Mavi ile dışarı çıktım ve en sevdiğim yere doğru atimi sürmeye başladım.

En tepeye geldiğimde Maviyi öpüp manzaraya donup baktım Midyat'in eşsiz rüzgarı saçlarımı okşuyordu.Ve ben uçurumun en uc kısmına geldiğimde kollarimi iki yana açıp kendimi rüzgara teslim ettim.

Içimde ne varsa ışte tam da buraya haykirdim.Sabahin ilk ışıklarıyla çıkar burada günün doğuşunu izlerdim.Icime bir huzur dolar ve biraz da olsa kendime gelir konağın kasvetinden kurtulurdum.

''Bir kuş olup uçmak isterdim buradan uzaklara çok uzaklara gitmek isterdim.Ama biliyorum bir gün tamamen özgür olacağım kendime ait bir yer bulacağım ve yüzüm gülecek ''

Güneş bana doğru bakarken ben ise yavaş yavaş konaga gitmemin vakti geldiğini anlamıştım.Mavi ile birlikte tekrardan yolculuguma basladim.

Miran:

Kendimi bildim bileli intikam ateşi ile büyüdüm.Aslanbey konagina gelmeden önce Istanbul'da yaşıyordum.Oradaki yasantimdan sonra annem ve babam için bu topraklara gelmiştim.

Babaannemin bana sürekli söylediği bir söz vardı.

''Annenin ve babanın huzurunu bozan ve onları kor ateslerde yakan bu ırz düşmanlarına gününü göster aslan torunum'' diyerek beni bugünlere getirdi.

Ona çok şey borçluyum annem biricigime bunları reva görenlerden elbet gereken intikamı alacaktım.Ama herşeyin bir zamanı vardı.Bu sebeple sükunetimi korumam gerekiyordu.

Ben sevgimi sefkatimi kaybedeli çok oldu.Kucuklugume dair tek hatırladığım annem ve babamın yüzlerine bakıp onların mutlu anlarina tanık olmamdi.