Kore Günlüğüm

"  Bavullarım hazır,taksi geldi ve artık gidebilirim... Offf, yaklaşık yarım saat oldu ve ben hala hava alanına yetişemedim.45 dakika sonra Kore maceram başlıyacak ve çok heyecanlıyım. Üstelik kazandığım çekilişle gidiyorum...

Eveet, hava alanına yetiştim. Ancak uçağımı kaçırmamam gerekiyor bu yüzden acele etmeliyim." Işte kore maceralarım ve kaderimi değiştiren o yolculuk bu cümlelerimle başlamıştı... Hava alanına geldiğimde hızlıca uçağa yetişmeye çalışıyordum. Sanki arkadan beni silahlı adamlar yakalayacakmış- casına hızlıydım. Hiç bu kadar hızlı oluğumu hatılamıyordum. O da ne! Hayatımda hiç bu kadar yakışıklı bir Asyalı görmemiştim.Uzun boylu,siyah saçlı,ulzzang gibi yüzü,o bakımlı cildi,harika tarzı ve alınındaki damlalarla beni benden almıştı.O da acele ile hızlıca koşuyordu.Aklım o kadar ondaydı ki nereye koştuğumu dahi bilmiyordum. Iyice yakınlştık, yakınlaştık derken çarpışarak ben yere o da benim üzerime düştü...Kalbim sanki yerinden çıkacakmış gibi hızlıca atıyordu.Vücudum sanki bir felçli gibi haraketsiz kalmıştı...

Ona bakarak ruhumu ona tedlim ediyormuşçasına gözlerimi ondan alamıyordum.Kafasını kalırdı,uzun uzun uzun bana baktı ve dudaklarıma yapışarak " Saranghae"dedi. Tabi ki böyle birşey olmadı.Sadece bir şaka. Her insan gibi kalkıp elimden tuttu ve ;

-Oh sorry,I should go now,Good days.

Çok sinirlendim bi özür bile dilemeden "üzgünüm ama uçağa yetişmem gerek"dedi. Tabi o sırada herkes bana bakıyordu.Ancak yardım etmek için değil,eteğim açıldığı içinmiş,her zamanki türk insanları ne olacak...

Hemen oradan uzaklaştım ve uçağıma binmek üzere koşarak yetişebidim. Sadece koltuğumı bulmam gerekiyordu ve kalan 13 saati hemen atlatabilmem için zekli şeyler... Koltuğumu buldum ve otyrmak için oraya doğru gittim.Arkadan yanımdaki kişi erkek olarak görünüyordu.Kesin bir Türk klası olduğunu ve horlamasından beni de uyutmayacağını düşündüm.Artık yapabilecek birşey yok. 13 saat katlanacağım ancak buna değecek,Eda. Işte kendimi böyle avutarak koltuğa oturmak üzere bir baktım ki!

O kişi..