art ' yoonkook ✓

hey, o benim sevgilim.

Min Yoongi'nin arabası pek havalı olmasa da Jungkook onun sahip olduğu her şeye hayran olduğu gibi buna da hayrandı. İçinden ona bakarken milyonlarca kalp havaya doğru yükseliyordu ve o bu hisse bayılıyordu.

"Nereye gidiyoruz bebeğim?" Jungkook bunu biraz tahmin etse bile sormaktan kendini alamamıştı. Yoongi gözlerini yoldan ayırıp ona baktı ve gülümsedi. "Neresi olsun isterdin?" Jungkook iç çekti,baş başa kalmak istiyordu artık. "Bizi kimsenin rahatsız etmeyeceği bir yere..."

Yoongi arabayı kenara çekti, Jungkook'un canının sıkkın olduğunu anlayabiliyordu. "Birtanem yapma şöyle. Bence biz evime gidip konuşmalıyız,ne dersin?" Kafasını sallayarak onayladı onu küçük olan. Yoongi dudaklarına bir öpücük kondurdu ve yeniden gülümsedi. "Güzel."

•

Eve geldikleri gibi Jungkook kendini koltuğa bırakmıştı. Burası şu sıralar sıklıkla geldiği bir yerdi ve bundan memnundu. Yoongi de üzerini değiştirdikten sonra onun yanına oturdu. "İstersen dolabımda sana yer açabilirim ve birkaç parça kıyafetini getirebilirsin,hm?" Jungkook biraz düşündükten sonra kabul etti. Başı ağrıyordu biraz ve pek konuşmak istediği de söylenemezdi şu tatsız konuları.

"Sen mi anlatacaksın,ben mi sormalıyım?"

"Yoongi anlatmak istemiyorum. Bak-" Yoongi biraz sert de olsa onun lafını kesti. "Jungkook. Bahane duymaktan nefret ederim. Eğer senin erkek arkadaşınsam yanında olmalıyım. Geçmişi benimle kapatıp,geleceğe benimle açılmalısın. İtiraz istemiyorum." Böyle durumlarda Jungkook,onun kendinden daha dominant bir karaktere sahip olmasını sevmiyordu işte. Sanki Min Yoongi dilediği ne varsa üzerinde kullanabilir gibi hissediyordu ve daralıyordu.

"Pekâlâ. Öncelikle kırıcı üslubun için benden özür dilemelisin. İkincisi ise sana ayrıntıları anlatmayacağım. Tamam?" Yoongi ona gözlerini devirdi. Kendisi baskın olabildiği gibi Jungkook da fazla çocuk olabiliyordu böyle zamanlarda. "Özür dilerim bebeğim."

Ne olursa olsun ikisi de birbirini her hâliyle seviyorlardı. Çünkü aşk bu demekti,ondaki iyiyi de kötüyü de sevmek.

"Güzel." Derin bir nefes aldı Jungkook. Yasaklı konuları açmak,zordu. Yoongi onun elini tuttu, güven verici bir gülümseme bahşetti. "Üniversite 2.sınıftayken başladılar. O zamanlar bir arkadaş grubum vardı,büyük ihtimalle hatırlamazsın... Sana karşı hislerimi sadece Taehyung ve Jimin'e söylemiştim. Onlar da kimseye söylememişlerdi diye hatırlıyorum. Bir gün telefonda,senin hakkında,konuşurken yanıma gelip dinlemişler... Sonra tabii eşcinsel olmamla ve sana ilgi duymamla dalga geçtiler."

Jungkook'un gözleri dolmuştu ve Yoongi'nin de. Onu kırılmış görünce kendi de kırılmıştı. "A-ayrıntılar?" Bunu sormaya korkmuştu. Duyacaklarından korkuyordu belki de. Sevgilisi bunları yaşarken kendi duyarsızlığı onu sinirlendirdi. Jungkook'un tek istediği biraz ilgi ve sevgiyken böyle kör olmasına sinirlendi. "Anlatamam... Yoongi,olmaz. Bana biraz vakit ver,olur mu?"

Yoongi olumlu anlamda kafasını salladı. Göğsüne çekti Jungkook'u. Saçlarına minik öpücükler kondurdu. İç çekiş sesleri gelirken o da dolan gözlerini temizlemeye çalışıyordu. "Seni kırmışlar her yerinden, bırak iyileştireyim. Bana engel olma,beni yabancı olarak görme. Hatamı telafi edeyim,yanında olamadığım her bir gece için öpücük kondurayım her bir yerine. Ancak böyle tamamlanırız bir Jungkook, sadece böyle beraber kurtarırız yaşamlarımızı."

Jungkook dolan gözleriyle ona baktı,kocaman gülümsedi ve ağlamaya başladı. Yoongi küçük bebeğini iyice sarmaladı. Kendi de ağlamamak için direniyordu. Jungkook biraz kendine gelince onu yatağına yönlendirdi. Gece yarısını geçiyordu vakit ve onlar saatlerini koltukta ağlayarak geçirmişti. Bu Yoongi'ye fazlaydı. Jungkook yatakta uyuduktan sonra odasının balkonuna çıktı. Arkasından sürgülü kapıyı kapadı.

Ağlamaya başladı. Jungkook görmesin diye balkonda sabaha kadar içini çekerek ağladı. Ne olursa olsun,onu her şeyden koruyacağına dair kendine söz verdi Yoongi.

•

Huh,sanırım fazla ağlak bir bölüm oldu.

Değinmek istediğim bir konu var.

Biliyorsunuz ki genel olarak homofobik bir toplumda yaşıyoruz ve eşcinsel insanlara gerçekten lanetli insanlarmış gibi davranıyorlar.

Bu beni fazla sinirlendiren bir durum. Onlar da insan ve yaşamayı sonuna kadar hak ediyorlar. Bu bölüm aslında biraz bunun için yazıldı.

Sadece... Bilmiyorum,ölmelerine izin vermek bile bile körlük gibi geliyor bana.

Her neyse,umarım bölümden keyif almışsınızdır.

Sizi seviyorum,kendinize iyi bakın 💞