~SOLEIL ET LUNE

~Okul~

~Keyifli okumalar..

"Graeca Lectus Schola Alumni" Okulu çok da yüksek olmayan siyah tel çitlerle çevrili,kocaman arazinin içinde, olabildiğince karamsar ve ürkütücü bir şekilde boy gösteriyordu.

Marinette arabadan iner inmez okulun bu ürkütücü havasından rahatsız olmuştu.

Disiplinle yetiştirilmişti, evet ama babası kızının mutluluğuna hicbir zaman engel olmamıştı.

Ne kadar annesiz büyümüş olsa da gülümsemesi hiç eksik olmazdı.

Luka kızın bu tür ortamlardan hoşlanmadığını biliyordu, ona destek olmak istercesine elini tuttu,

"Marinette, ne hissettiğini anlıyorum ama, iyi tarafından bakmaya çalış meleğim.."

Kız oğlanın elini daha güçlü sıkıp gülümsedi,

"Hadi, gidelim, ben iyiyim."

Kapının önündeki muhafıza kendilerini tanıttıktan sonra çekingen bir tavırla okula doğru yürüdüler.

Kız ders saati olduğuu tahmin ediyordu çünkü okulda neredeyse hiçbir yaşam belirtisi yoktu.

Soğuk taş bloklar aynı soğukluğa duran birbirinin aynısı pencereler okulu çok dramatik hale sokuyordu.

"Hiç insan görmemeniz normal mi?"

Kız gergin bir ifadeyle gülümsedi,

"Belki ders saatidir?"

"Olabilir.."

Okulun mermer merdivenlerini çıkarken kız bütün binanın neden mermerden yapıldığını düşündü.

Kim bilir belki de bu inşaatta onalarca insan hayatını kaybetmişti..

Kim bilir kaç çocuk yetim kalmıştı..

Ölüm konusunda çok ama çok hassastı.

Kaybetmekten çok korkardı.

Gözleri doldu, bu kadar basit bir düşünceden etkilenmesi saçmaydı ama durduramıyordu.

Bundan bile böyle etkilenirken karşısında kendine yalvaran Gabriel'i nasıl öldürecekti.

Bu esnada Luka girişteki adamla bir şeyler konuşuyordu.

"Hadi, Marinette. Gidebiliriz.."

Gülümseyip oğlanın yanına yürüdü, birlikte içeriye doğru yürüdüler.

Tüm binanın mermerden yapıldığı düşünülürse içerinin de bu kadar serin olması normaldi.

Taş duvarlar, mermerden yapılma zemin, kıvrımlı ahşap kapılar, duvara asılmış mumlar ve daha birçok detay bu tabloyu en güzel şekilde tamamlıyordu.

Birbirlerine benzeyen koridorlar insanın kafasını karıştırıyordu.

Çok da uzun sürmeyen bir mücadeleden sonra kapının önündeydiler.

"Bu teklifini kabul edemem Agreste.."

İçerden gelen sesle, kapıyı çalmaya yeltenen Luka duraksadı.