Prologue
"Day 30,
Goodmorning Moly, it's been 30 days since that incident and you are still sleeping peacefully, namimiss na kita ng sobra moly, sobrang lungkot ko ngayong araw dahil hindi mo ako pinapansin lagi ka nalang nakapikit, sana naman pinagiinipan mo ako diba haha joke lang moly hehe. I hope you wake up na. Dinalhan kita ng paborito mong asado siopao oh, baka sakaling magising ka na diyan at bumalik na tayo sa dati. Anyways, nabayaran na pala nila tito daddy yung extra na kailangan natin for our wedding, sinubukan ko nga pigilan eh kaso ayaw niya magpaawat moly huhu. miss na miss na kita moly ko. Balik ka na please. Hindi ko kaya, ayaw ko paniwalaan mga sinasabi ng doctor moly. Papakasalan pa kita diba tapos magkakaroon pa tayo ng limang anak tapos magtatravel tayo sa iba't ibang bansa. Wag ka muna sumuko please. Kaya mo yan! Lumaban ka moly.
i love you, always"
*toot toot toot* biglang tunog ng monitor katabi ng kanyang hospital bed.
"DOC! ANONG NANGYAYARI" sigaw ng isang binatilyo na may halong iyak. napuno bigla ng mga nagmamadaling nurse ang kaninang tahimik na kwarto. Tahimik at nanginginig na nanonood ang binatilyo sa ginagawa ng mga doktor. Masyadong mabilis ang pangyayari at hindi na niya alam ang kanyang gagawin.
"Time of death 9:21pm"
........
