Loving Him (Jungkook / BTS Fanfiction) -REVISION-

Chapter 10 ♡

Shine's POV

Pagkatapos ng moment ni Ji Yoon. Pinagbabatukan nya kami. Oo, binatukan nya kami. Masyado daw kaming malungkot. Talo pa sya. E di ngumiti. Sabi nya eh. Pero wala sa dictionary ko yun. Ngingiti ako. Pero pagtumagal, emotionless na ulit. Ewan ko. Tanong nyo kay Mateo Do. Baka sakaling alam nya.

Pagkatapos nga ng moment. Nagmovie marathon na lang kami. Pinanunod namin ang lahat ng episode ng Phineas and Ferb. Tapos yung Spongebob. Pero di namin natapos kasi tong si Ji Yoon, tulog na. Pero si So Nyeol, tuwang tuwa pa rin. Nakahiga pa nga sya sa sahig. Cartoon adic din eh.

Maggagabi na rin ng napagdesisyunan namin umuwi. Ayy, mali. Ako lang pala. Hinila ko lang si So Nyeol. May balak atang tapusin ang Spongebob. Tapos naglabas pa ng isang Cd. May balak pa atang panuorin ang Ben 10. Kaya hinila ko lang. Sabi ko baka magising pa nya si Ji Yoon. Nung una ayaw. Pero ako ata si Yoon Shine.

Pano kaya nagkaroon dun ng cartoon cd. Siguro nagdala na naman dun si So Nyeol noon. Tss.

"Uuwi na po kayo?"

"Oo Mr. Sebastian. Ikaw na bahala kay Ji Yoon. Wala na rin naman syang sipon. Okay na sya."

"Ah, sige po. Mag-iingat po kayo pauwi." napangiti naman ako sa kanya. Tatalikod na sana ako kaso may nakalimutan ako.

"Sya nga pala. May soup pa sa kusina. Sayang naman. Tikman mo na rin. Hahaha." napakamot naman ako sa ulo. "At isa pa pala. Wag nyo na akong po-in. Masyadong formal eh. Tsaka di naman ako ganun katanda."

"Ah, sige po. Ayy, oo pala." napatawa naman kami parehas. Nagwave na lang ako sa kanya at lumabas. Nandun na rin ang kotse ko. Nakalean naman si So Nyeol sa kotse ko at pinaglalaruan ang sapatos nya.

"Tara na." yaya ko.

"Sige. Manunuod pa ko sa bahay." napangisi naman ako sa kanya. Adik nga.... Sa cartoon. Hahaha.

"Sayo na ba talaga tong kotse?" tanong nya sa ng makapasok kaming parehas sa kotse.

"Bakit ba kasi?" nacurious naman ako kung bakit sya tanong ng tanong ng bakit. Mahalaga ba talaga malaman?

"Wala lang."

"Oo akin nga. So?" ano nga naman kasi ngayon? Big deal ba ang pagkakaroon ko ng kotse. Pinaghirapan ko din makuha to.

Di na sya nagsalita kaya pinaandar ko na ang kotse.

Maya maya nagsalita na naman sya. Ayy, pambasag talaga ng katahimikan to. Ayaw nya ng tahimik. Pansin nyo? "Paano?" Pwede bang di sumagot.

'Pero kukulitin ka nya.'

Tama ang utak ko. Kukulitin nga nya ako. So sya di ba. Apelyido nya ang So. Anong magagawa ko? May lahi syang ganyan? Tss. No choice nga.

"Huy!"

"Ganto kasi yan." nag-isip muna ko kung anong sasabihin ko. "This is a gift. From my parents."

"Bwo? Jjinja?" OA sya. Grabe.

"Pwede maniwala ka. Useless kasi eh." nanahimik naman sya. At tinuloy ko na ang pagkukwento ko. "This past few years nakita nila na nage-excel ako sa mag studies ko. Lagi akong Top 1. Kaya here. This car is my reward." sabi ko sabay tap sa manibela.

"Wow. As in wow." sabi nya. "So ibig sabihin. I need to be good in my studies to have a CAR." She added. But in a sarcastic way. Napatawa naman ako dun.

"Maybe? Try it. Books are very good friend."

"Books? Good friend? You're kidding me."