Together Famous Ft. Jeon Jungkook (Dutch Fanfiction)

Part 29

3 maanden later

Larissa Jeon Pov.

Ik sta in de deuropening. Jungkook komt mijn kant op gerent. "Babe!!! i missed you." Ik sla mijn handen om hem heen. De afgelopen maanden zijn traag voorbij gegaan. Ik zucht en met z'n allen gaan we naar binnen.

Die avond.

Ik zit met Jungkook op de dank zijn hand op mijn buik, de rest zit ook bij ons op dank of op de vloer. We kijken naar de BTS Love Yourself tour film. Ik kijk rustig naar de film en lach om hoe de jongens af en toe doen. Plots gaat de deurbel Jin staat op en maakt de deur open en komt even later met Mijn ouders binnen lopen. "Larissa... Het spijt ons zo. We hadden niet naar de rest van de familie moeten luisteren." "Hmmm..." zeg ik niet weten wat ik moet antwoorden. "Ze weten dat Jungkook weg was en.. en ze wilde je ontvoeren. Iets in mij zei dat ik dit moest tegen houden. Ik heb gedreigd dat ik afstand van de familie zou doen als ze dat zouden doen. Dus ze deden dat niet." "Mam... Pap... Zeg alsjeblieft dat je bij hun weg bent." "Ja schat, we zijn bij hun weg. Wat ze hebben gedaan kan niet door de beugel. We waren gewoon verblind door hun en nu zien we wat het met jou doet." Zegt mama "Het spijt ons dat we jullie, maar vooral jou, onze bloedeigen dochter pijn hebben gedaan." Zegt m'n Papa. Ik zucht "Ik vergeef het jullie. Ik heb mijn ouders nu het hards nodig, ik hoopte dat nadat ik de video had gestuurd dat jullie actie zouden ondernemen." Zeg ik Jin kijkt me aan "You're sure?" "Ne." (Ja) "We zullen er alles voor doen om jullie ons te kunnen vertrouwen opnieuw." Zegt mijn vader. "Dan please take care of Larissa when she's alone the next two years...En zorg ook goed voor jullie... Kleinkind." Zegt Jungkook. Mama en Papa kijken mij verrast aan... "ja mam en pap worden opa en oma. Surprise." "Ja, we zullen de komende twee jaar op hun letten. Ze zullen jullie missen maar wat de wet zegt Moet gebeuren... Ik snap best dat het moeilijk gaat zijn. Ik was ook zwanger toen mijn man naar het leger moest..." Zegt mama.

Jeon Jungkook pov.

Komt het toch weer goed tussen. Larissa en haar ouders. Ze staat op om denk ik een knuffel te geven maar vervolgers rent ze naar de wc. Ik sta op en ren haar achterna. "Jin Emmer en water graag?" roep ik terwijl ik over Larissa haar rug wrijf. "Hey kleintje ik weet dat je me niet kan horen maar houd je mama heel." zeg ik fluisterend en ik zie een glimlach op Larissa haar gezicht komen. Dat wil ik zien. Ik help haar en ondersteun haar met opstaan. Samen lopen we langzaam naar de woonkamer. Larissa geeft haar ouders een knuffel en komt dan bij mij zitten. Ik merk dat ze moe begint te worden. Ik til haar op en zeg "Liz en ik gaan naar boven. Deze is moe." en loop naar boven ik hoor nog een paar welterusten zeggen en dan leg ik haar op bed.

Twee weken zijn zo voor bij ik heb me helemaal klaar gemaakt voor het leger. Kijk, Jin, Namjoon, Yoongi, Hoseok, Jimin en Tae hebben met elkaar een relatie dus die zien elkaar elke dag. Maar ik Moet Larissa en straks onze zoon of dochter missen. Dat heel wat anders... Ik wordt wakker en mis gelijk de armen van Larissa die altijd elke ochtend om me heen liggen. Ik sta op en ruik de geur van pannenkoeken. Dat kan maar een ding betekenen. Larissa, Jin en Yoongi staan in de keuken. Ik maak me zo snel mogelijk klaar en ren naar beneden. En zie Larissa de keuken uit rennen naar de deur. "Mama! Papa!" Ik loop ook snel naar de deur en groet mijn schoonouders. Ik laat ze snel zien waar ze hun spullen kwijt kunnen. Daarna gaan we ontbijten met z'n allen. "Ik heb een lijstje dat je kan helpen met boodschappen halen als je dat nodig hebt. Ik heb Pasta en Macaroni gemaakt en in de vriezer gedaan. Yoongi heeft een grote pan Kimichi gemaakt dus als je je niet lekker voelt kun dat eten." Zegt Jin en Larissa knikt stil. Ik zie dat ze er veel moeite mee heeft, dat begrijp ik en sta op en pak haar hand als teken dat ze mee moet lopen. "Laat het er maar uit schat." Zeg ik en druk haar tegen mijn borst aan voor waarschijnlijk de laatste keer in de komende twee jaar.

Om elf uur staan we klaar om opgehaald te worden. Ik kijk Larissa aan en geef haar een kus, ik leg mijn hand voor de laatste keer op haar buik. Ik zak door mijn knieën. "Hey kleintje beloof je lief te zijn voor je moeder. Papa komt over twee jaar terug. Ik beloof dat we daarna hele leuke dingen gaan doen samen. Ja. Ik zal er niet zijn wanneer je geboren wordt maar ik zal je missen wanneer papa weg moet." Ik geef er nog een kusje op en zucht en sla mijn armen om haar heen. Er wordt aan geklopt Sejin maakt open daar staan de mensen van het leger. Ik zucht en geef Larissa nog een laatste kus en geef nog een laatste keer een aai over haar buik en zie hoe de tranen over haar wangen rollen en ik er niet kan zijn voor haar. "Sejin let goed op mijn schoonouders, Larissa en mijn zoon of dochter wat het ook mag worden. Als het maar gezond en veilig is. " "Zal ik doen Jungkook." Ik knik en geef mijn schoonouders een knuffel en zeg "Be carefull. I love you." Ik loop naar Larissa en veeg de tranen weg maar er komen alleen maar meer en meer, Ik geef haar nog een kus en zeg "Wat het ook mag worden weet dat je de namen al weet. Ik weet dat ik niet bij de bevalling kan zijn, be carefu-" "Jeon Jungkook je wordt NU verwacht in de auto!" hoor ik. Ik zucht en maak mijn zin af. "full en be save. We will call and write. I love you with all i have. Be strong babe." Ik geef haar nog een kus en samen lopen we naar de deur en loop ik naar de auto.