In love with a boy of 5SOS

23.

Heyy, nu doe ik hoofdstuknummers. Het is makkelijk voor mij, anders moest ik steeds een titel bedenken.

hier een nieuw hoofdstuk!!!

***********

Liv POV

Met een zucht liet ik me op mijn bed vallen. Morgen ga ik wel alleen met de auto. Waarom moet alles fout gaan bij mij? Waarom mij? Ik haat het om gekwetst te zijn. Nu heb ik weer mijn oude leventje. Bijna dan. Nu zonder gepest maar nog altijd vriendloos. Ik pakte mijn iPhone en vergrendelde hem. 7 oproepen en 3 nieuwe berichten.

Alle de oproepen van Mike en ook de berichten van Mi.... En Ashton. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik tikte op het bericht van Ashton. 'Heyy kleine meid, we missen je. Zonder jou is het hier saai. Stuur iets terug x Ash' Het was fijn op nog iets van Ashton te horen. Ik mis hem ook, misschien moet ik hem maar iets terugsturen. Het lijkt wel dat ik hem maanden niet heb gezien. Al is het een week geleden.

(A/Ashton| L/Liv)

L: Heyy grote jongen ,ik mis jullie ook, hier is het ook saai :(

Al direct kreeg ik antwoord terug.

A: Ja ik weet het zonder mij is het altijd saai.

L: Voor deze keer heb je gelijk.

A: nee ik heb altijd gelijk.

L: Kuch* kuch*

A: hee!!

L: ik heb deze gesprekken gemist..

A: ik ook en je krijgt de groetjes van Annemiek.

L: Doe ze terug en je zult het zeker het binnenkort druk hebben met de Tour?

A:....

L: Ash.. Wat is er let de Tour?

A: Hij is soort van afgelast.

L: Watt, door wat dan?

A: uhh....liefdesverdriet en nog iets maar ik moet gaan, ik spreek je later wel. Doeii kleine meid xx

Voor ik het wist was hij al offline. Liefdesverdriet. Luke. Bij de naam kwamen er allemaal herinneringen en gevoelens naar boven. Ik mis hem. Er werd op.mijn deur geklopt. "Ja!" Riep ik. De deur werd opengemaakt door mijn mama. "Mike is voor je aan de telefoon, hij wou je spreken." Zeg dat ik er niet ben." Fluisterde ik. "Mike, ze is er niet " zei ze.

Mam legde af en keek me met een Wat-is-er blik aan. "Mike heeft een weddenschap rond mij gemaakt." "Ach lieverd, zo zijn die jongens van nu." "Je hebt gelijk laar daarom moet die toch niet een weddenschap rond mij maken." "Laat het rusten en morgen ga je dan toch weer met je auto zelf." "Dankje mam." En ik geef haar een knuffel.

Ik liep naar onder en ging aan tafel zitten. We gingen spaghetti eten, lekker... "Mam, wanneer komt papa nog eens naar huis?" Vroeg ik. "Ik weet het niet, hij zei over een maandje." Mam schepte spaghetti op mijn bord en begon direct te eten. Mama's spaghetti is altijd overheerlijk. Na een kwartiertje had ik mijn bord leeg.

"Is het goed dat ik van tafel ga? Ik heb nog veel huiswerk." "Ja, ga maar." Ik liep terug naar boven. Eigelijk had ik geen huiswerk, ik wou de afwas niet doen. Een leugentje om best wil. De laatste tijd had ik nergens zin in. Zelfs niet in oreo's! Ik weet niet wat er met me mis is. Mijn iPhone lichte op. Een nieuw bericht van James!

J: Heyy, kunnen we praten in het park? Het is dringend.

L: Ja is goed, ik kom er nu aan.

Ik pakte mijn jas en vertrok naar het park. Het was toch niet ver lopen dus ging ik met de voet. Ik ging vroeger zltijd graag naar het park. Het maakte me daar altijd rustig en in de zomer op het gras liggen. De sprietjes die aan je benen en armen kriebelen. Ik kwam aan bij het park en zag James al staan.

"Hey James, waarom moest je le zo dringend spreken?" "Mike heeft een weddenschap rond jou gemaakt, ik had gehoord van een van de voetbalspelers." "Oud nieuws." "Oud nieuws?" "Ik heb hun geboren praten toen ik aan het wachten was." "Oww" "Maar toch bedankt dat je om me geeft." En gaf hem een schouderklopje. Wat er heel raar uit zag.

"Wat was dat?" "Een schouderklop." Grinnikte ik. "Dat was echt geen schouderklopje maar beter dan een knuffel daar zou mijn vriendin niet blij mee zijn." "Heb jij een vriendin?" "Jep." Zei hij let de poppende p. "Waarom vertelde je niet over haar?" "Het was eigelijk nog niet ter spraken aangekomen."

"Oh okee maar ik moet gaan, ik ben best wel moe." "Okee, zie ik je morgen?" "Ja, tot morgen!" Rustig liep ik naar huis. Ff verderop zag ik een paar jongens met kappen op een andere jongen , niet bepaald populair zijn weg aan het blokkeren. Ik hoorde een jongen roepen. "He, waarom heb je mijn huiswerk niet gemaakt?" De jongen twijfelde. "Sor-ry err hebben ook ander mensen gevraagd om hun huiswerk te maken."

"Het zal wel, je weet wat we doen let mensen die ons huiswerk niet maken." Zei de jongen. Die stem komt me toch zo bekend voor en de bredere schouders. Oh nee! "MIKE!" Riep ik kei hard. De jongen verschrok zich en draaide zich om. Ik had gelijk, het was Mike.

"Liv? Wat doe jij hier nog zo laat? Moet ik je naar huis brengen?" Vroeg hij. "Nee, bied je excuses aan deze jongen." "Uhm okee." Mike keerde zich om naar de jongen. "Uhmm sorry man, het was niet mijn bedoeling om.. Uhh.. Je bang te maken." De jongen knikte alleen laar en liep snel weg. Ocharme.

Ik liep langs Mike door. "He wacht!" "Wat?" Vroeg ik. "Waarom was je toen straks?" "Oh gewoon voelde me niet zo goed. Maar ik moet nu gaan, ik zie je nog wel." Zei ik en liep weer verder. Mike had waarschijnlijk niet verwacht dat ik zo reageerde want anders was hij allang weggegaan want hij stond nog steeds op dezelfde plek. Jongens

Thuis aangekomen wenste ik mam een goeie nacht en ging slapen. Het was vandaag een drukke dag...

Heyy sorry voor het lang laten wachten. School. Maar hoop dat jullie het hoofdstuk leuk vonden!!

Byee xxx