Sokaklar boştu o akşam, sessiz. Sadece adım sesleri duyuluyordu Jimin'e ait olan, ve belki birkaç da yaprak hışırtısı. Yine, kaç kere olduğunu saymaktan vazgeçtiği kez atılmıştı evden... Sokaklarda dolanıyordu boş boş. Bu kadar mı iğrenç bir insandı? Tüm bunları, bedenindeki her yarayı, her morluğu hak edecek kadar... Bu kadar mı güçsüz, dirençsiz bir insandı, bedenine aldığı her darbe ile kendinden birşeyler kaybediyor olmasına rağmen sessiz kalacak kadar.
O, sevdiği, kurtarıcısı buradayken böyle olmuyordu, o, her zaman Jimin'e göz kulak olmuştu. O her zaman sevmişti Jimin'i. İlk aşkıydı Jimin'in, ilk sevgilisi, ilk öpücüğü, ilk kalp ağrısı... Herşeyin ilki, ama en güzeli. Gitmişti işte, bırakmıştı Jimin'i...
Düşünceleri arasında kaybolmak üzereyken açık bir kapı görmesi ile burnuna sıcak kahve kokusunun hücum etmesi bir oldu, içeri adımlamaya davet etti Jimin'i. Kafasını uzatıp seslendi ilk önce,
"Kimse var mı?"
Bir cevap alamayınca davetkar kokuyu takip ederek girdi içeriye. Sanırsa bir kafeydi burası, epey küçük, ama sıcak bir ortamı vardı. Bir masaya sessizce oturdu Jimin, gecenin bu saatinde neden açık olduğunu sorgulama gereği duymadı bu kafenin. Biraz oturmak istedi sadece...
Omzunda hissettiği el ile irkilerek uyandı, masanın üstüne yatıp uyuyakalmıştı... Elin sahibine döndü,
O yüz... O olamaz, değil mi?
Koşarak çıktı kafeden, anılar... Anılar birer birer hücum ediyordu kafasına.
O... O o olamazdı değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Davetkar Koku • Jikook Smut
FanfictionOnun beyaz tenine kazınmış davetkar kokuydu beni ona, herşeyine esir bırakan. O hafif kokuydu benim kalbimi ona zincirleyen. • Kahveye benzetirdim onu, sıcacık bir fincan kahveye. İçimi ısıtır, mutlu ederdi beni, ama acı ve sertti biraz. • !Smut v...
