Love in a Rival

PROLOUGE

''I, Aj Mae Shmen Carson will probably say to John Ford Sawyer that this day our communication will be over and we are now finally strangers for each other. I hope that this day will be the happiest day to the both of us.'' pinilit kong hindi mawasak ang boses ko sa harapan nya. Pinilit kong hindi maiyak, pinilit kong maging magpakatatag sa harapan nya but any moment now my tears are gonna fall. Sobrang sakit ng mga salitang sinabi ko sa kanya, sobrang sakit sa parte ko dahil minahal ko sya. Ang sakit sa pakiramdam, parang gusto ko ng mamatay at hinding-hindi na mabubuhay pa.

Tiningnan ko sya. ''Now im done Ford, its your turn'' nakayuko lang ako at hindi ko kayang tumingin sa mga mata nya dahil alam kong masasaktan lamang ako. Naramdaman kong napangisi sya at nagsimulang nagsalita.

''I, John Ford Sawyer will honestly telling to Aj Mae Shmen Carson that i dont love her..'' para akong nabuhusan ng mainit na tubig sa salitang binitawan nya. Hindi ko na maiwasang mapatingin sa kanya. Halu-halong emosyon na ang nararamdaman ko ngayon. Pero he just gave me his emotionless glare just like the first time we met.

''That i just took her close to me and until she will say 'I love you' at me. I will tell her honestly this that i just take her as an advantage. I dont love her cause the one that i only love is Ruchelle Bailey.'' napasinghap ako at napatakip ako sa aking bibig. So thats explain everything. Hindi nya talaga ako mahal. So that was just an act. Everything is just a script. Sa lahat ng ginawa nya, sa lahat ng efforts nya,sa lahat ng sakripisyo nya ginawa lang nya yun para kay Ruchelle. How fool i am? Ni hindi ko man lang namalayan na si Ruchelle pala ang totoong mahal nya. Na yung kaibigan ko pa talaga ang gusto nya. I thought he really love me. But hell! He just make me fool.

Napatingin ako sa kanya ng bigla ulit syang ngumisi. ''Im done with here. My bussiness with you is now finally done, i hope that i will never ever see you again'' huling salitang narinig ko sa kanya bago sya umalis sa silid na naiwan akong mag-isa.

Doon na tumulo ang luha ko, Sh*t! Ang sakit... ang sakit sa dibdib.

huk*huk*tears

Sobrang sakit!! Akala ko talaga mahal nya ako... Akala ko talaga pagmamahal na ang sukli sa akin ni tadhana, Akala ko kaya din akong mahalin ng taong mahal ko, Akala ko mahal na nya talaga ako.. Pero puro AKALA lang yun..

huk Ang sakit mag-assume! Ang sakit na ginawa ka lang parang isang basura.. Ginawa ka lang isang tanga para mapatunayan mo sa taong mahal mo na hinding-hindi mo sya iiwan..

tears*sob

Pinipigilan kong hindi mapasigaw sa sobrang sakit... Tinakpan ko ang bibig ko upang hindi makawala ng ingay.. Ang sakit magkimkim ng dinadamdam. Ang sakit sa puso.. Ang sakit sa pakiramdam... Parang biglang nawasak ang puso ko... Ang sakit... Gusto ko ng mamatay. Pero kailangan kong magpakatatag, hindi lang para sa sarili ko kundi sa taong mas kinakailangan ang tulong ko. I shouldn't think that asshole too much. Sya lang ang nakakawala sa tamang pag-iisip ko. Sh*t! I think i should move on to him already. Start from now. But ang tanong....... how can i move on? Kaya ko ba? Kakayanin ko ba? Kailangan pa ba?

Gusto ko ng magmove-on pero paano?

Now im STUCK BETWEEN THE TWO.



~siatengpabebegurl