Ο ήχος από το ξυπνητήρι μου τρύπησε τα τύμπανα και εγώ με βαριά καρδιά σηκώθηκα από το υπέροχο κρεβάτι μου.Αφού έκανα τα απαραίτητα, ντύθηκα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να ετοιμάσω το πρωινό μου. Ώρες ώρες μου λυπεί το πρωινό ξύπνημα όταν ειμουν έφηβη και η ζέστη παρουσία της μητέρας μου στο δωμάτιο. Να ανοίγει τις ροζ κουρτίνες μου και να μου ψιθυρίζει γλυκόλογα. Όμως τώρα πλέον είμαι 22 ετών και δουλεύω σε μια αρκετά δημοφιλής καφετέρια του San fransisco. Μετακόμισα πρόσφατα σε ένα μικρό διαμέρισμα μακρυά από το σπίτι μου. Έτσι και αλλιώς δεν με χωρούσε το σπίτι εκεί.Οχι φυσικά ότι έφταιγε το ότι ήταν μικρό. Αλλά έπρεπε να βρω ένα τρόπο να ανεξαρτητοποιηθω και νομίζω πως αυτός ήταν ο καλύτερος. Πάνε δύο μήνες από τότε που αποχωρίστηκα την οικογένειά μου και η αλήθεια είναι ότι μου λείπουν. Αλλά η ζωή μου ανήκει εδώ και η καθημερινή μου ρουτίνα έχει γίνει συνήθεια πλέον. Έτσι λοιπόν αφού έφαγα την τελευταία φρυγανιά που βρισκόταν στο πιάτο. Πήρα την τσάντα μου. Κλείδωσα την πόρτα και πήρα τον δρόμο για την καφετέρια. Ο καιρός ευτυχώς είχε καλυτερέψει από εχθές διότι θα μου ήταν πολύ δύσκολο να πάω στο μαγαζί με τα πόδια και θα αναγκαζόμουν να περιμένω στην στάση του λεωφορείου.
"Πόσο μου αρέσει η λιακάδα" Σιγοψιθύρισα και κοίταξα τον καταγάλανο ουρανό. Το χαμόγελο μου εμφανίστηκε ξανά στο πρόσωπο μου και συνέχισα να περπατάω προς την καφετέρια ευδιάθετα.
"Γεια σου Amelia" Είπε η Tereza καθώς καθάριζε τα τραπέζια
"Γειά Tereza" Της είπα ευγενικά και πήγα στο ταμείο για να φορέσω την ποδιά μου
"Ξύπνησες ευδιάθετε βλέπω"
"Ναι ο καιρός είναι υπέροχος σήμερα" Της ανακοίνωσα και εκείνη χαμογέλασε
"Εσύ, Είσαι καλά?" Την ρώτησα και αυτή κατευθείαν σκοτείνιασε
"Αν εξαιρέσεις ότι χώρισα με τον Tom" Ανακοίνωσε και ξαφνιάστηκα
"Τι? Γιατί?"
"Τίποτα το σπουδαίο. Απλά δεν πήγαινε άλλο" Απάντησε λυπημένη
"Έλα μην στεναχωριέσαι. Δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος" Την ενθάρρυνα και αυτή μου χαμογέλασε ελπιδοφόρα
"Λοιπόν. Οι περισσότεροι έχουν φύγει αλλά αν μπορείς πήγαινε και πάρε παραγγελία σε αυτόν"Μου είπε και γύρισα να κοιτάξω προς την μεριά που έδειχνε το χέρι της.
" Εντάξει. Πήγαινε να ξεκουραστείς "
" Ευχαριστώ! Είσαι η καλύτερη" Αναφώνησε και πήγε να πιει τον κρύο καφέ της
Μόλις πήρα τον κατάλογο κατευθύνθηκα προς το τραπέζι που έδειξε η Tereza και καθώς πλησιάζα παρατήρησα ένα 13 χρόνο αγόρι να κάθετε οκλαδον πάνω στην καρέκλα και να κοιτάει χαρωπά τριγύρω." Αχχ εφηβικά χρόνια "Σκέφτηκα και όταν έφτασα άφησα τον κατάλογο πάνω στο τραπέζι.
"Ξέρ... ρω είδη τι θα πάρ.. ρω" Τραυλισε και εγώ τον κοίταξα εξεταστικα
"Πείτε μου" Είπα ευγενικά
"Ένα φρεντο εσπρέσο μέτριο" Μου είπε και τον κοίταξα περίεργα.Και όμως η φωνή του ήταν ποιο βραχνή από ότι έδειχνε
"Συγνώμη που γίνομαι αδιάκριτη αλλά μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση? "
"Εμμ" Γύρισε και με κοίταξε ενώ τα μάγουλα του είχαν πάρει μια απαλή απόχρωση του ροζ" Ν.. Ναι"
"Δεν πηγαίνετε σχολείο? Τώρα θα έχει τελειώσει η 3 ώρα και θα πάρετε απουσίες" Ρώτησα περίεργη αλλά αυτός αντί να μου απαντήσει γύρισε το κεφάλι του ντροπιασμενος και κοίταξε το πάτωμα.
"Δεν απλά ..Εχω τελειώσει ε.. δω και κ.. καιρό το.. Το σχολείο" Μου ανακοίνωσε και τον κοίταξα έκπληκτη
" Δηλαδή πόσο είσαι? "Τον ρώτησα περίεργη
" 23"Μου είπε και τα μάτια μου γουρλωσαν απότομα
"Μάλιστα... Εγώ να πηγαίνω" Είπα και απομακρυνθηκα απότομα
......
"23?" Είπε και έσκασε στα γέλια
"Ναι 23"
"Και δεν μας λέει το μυστικό?" Συνέχισε η Tereza και την κοίταξα μπερδεμένα
"Που φαίνεται ποιο νέος έξυπνη! Ξέρεις πόσα θα πλήρωνα για να μου το πει?" Είπε Χαρούμενα και εγώ ξεροφυσιξα
"Συ.. Συγνώμη" Μιλησε μια γλυκιά φωνή από πίσω μου και γύρισα να τον κοιτάξω
" Παρακαλώ "Είπε λίγο απότομα και τα μάτια του άρχισαν να γιαλιζουν. Μην μου πεις πως θα κλάψει τώρα?
" Να.. Α..απλα τίποτα "Είπε και έφυγε τρέχοντας προς την έξοδο του μαγαζιού
" Μην μου πεις πως σε φοβήθηκε" χαζογελασε
"Δεν ξέρω τι να σου πω "Της είπα και γύρισα να κοιτάξω ξανά την έξοπορτα της καφετέριας απορημένη
ΓΕΙΆ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΆ!! Ελπίζω να είστε μια χαρά. Νέο βιβλίο. Νέα αγάπη. Νέοι αναγνώστες. Αυτό ήταν το πρώτο ΠΑΡΤ και ελπίζω σας άρεσε. Ένα μεγάλο συγνώμη για τα ορθογραφικά μου.Αν θέλετε αφήστε μου τα σχόλια σας και την γνώμη σας για την την ιστορία. Θα χαρώ πολύ να τα διαβάσω. Φιλάκια!!❤️
YOU ARE READING
The Little Boy
Fantasy"Θε.. Θέλω να με βοηθήσει..ς να γι.. γίνω άντρας" "Ωω πόσο μου την σπάει όταν τραυλίζεις" Είπα και συνέχισα να παίζω με τα μαλλιά μου " " Σε πα.. Παρακαλώ "Είπε και έκανε αυτήν την γνωστή χειρονομία που κάνουν τα παιδάκια για να πείσουν τους γονείς...
