ခြင့္

109 14 8
                                    

Part-1

နံနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ေလးက
ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္က်ူးေက်ာ္၀င္ေရာက္
လာျပီးက်ေနာ့္မ်က္နွာေပၚ
က်ေရာက္လာေသာေျကာင့္က်ေနာ္
အိပ္ယာကေန နိုးထားလာခဲ့တယ္
မ်က္စိနွစ္လံုးဖြင့္လိုက္သည္နွင့္
ေဘးမွာက်ေနာ္ရဲ့ Monsterျကီး ကေတာ့
ေသေနတုန္းပဲဗ် ....
က်ေနာ္သူ့ကိုMonsterျကီးလို့ေခၚတာ
အေျကာင္းရွိလို့ဗ် က်ေနာ္မေျပာျပရဲဘူး
သိခ်င္သူနဲ့လာေနျကည့္ဗ်ာ
က်ေနာ္ေလသူ့ကိုအရမ္းခ်စ္တာ
ေျပာမျပတတ္ေအာင္ကိုခ်စ္တာဗ်
သူကေျပာတယ္
က်ေနာ္ ခ်စ္တာထက္ သူကိုခ်စ္တယ္တ့ဲ
က်ေနာ္မယံုရဲဘူးဗ်
ဒါေပမဲ့အခု အေျခအေနေလး
အခိုက္အတန့္ေလးကို
က်ေနာ္ေက်နပ္ေနမိတယ္
က်ေနာ့္ကိုက်ေနာ္သတိေပးေနမိတယ္
"ဟိန္း ဟိန္းသတိထား မင္းသူ့ကို
ပိုခ်စ္ေလ ပိုခံစားရမယ္"
အျကိမ္ျကိမ္သတိေပးေနေပမဲ့
က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ေတြကပိုပိုလာခဲ့တယ္
က်ေနာ္စဥ္းစားေနတာကိုခနရပ္ျပီး
ေဘးကအိပ္ေနတဲ့ Monsterျကီး နွာေခါင္းကို
ဆြဲလိမ္လိုက္တယ္
"ကိုကို ဟိန္းရဲ့Monsterျကီးထေတာ့ေလ
ေက်ာင္းသြားရမယ္"
သူ အီး..လို့အပ်င္းေျကာဆြဲျပီး
က်ေနာ့္လက္ကိုသူ့အားျကီးနဲ့ဆြဲလိုက္တာ
သူ့ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားေတာ့ ဆြဲဖက္ျပီး
ခြထားတယ္ေလ
လွုပ္လို့ေတာင္မရေတာ့ဘူး
က်ေနာ္ျကိုသိေနလို့ေျကာက္လန့္ျပီး
ရုန္းကန္ေနတာကို သူကအေရးေတာင္မစိုက္
ဒီအခ်ိန္မွာ အားမရွိေအာင္ေမြးလာတဲ့
ကို့ကိုကို အျပစ္တင္မိေနတာ က်ေနာ္ပါ
က်ေနာ္က
"ေဟ့ Monsterျကီး ခဗ်ားေနာ္
အေစာျကီးကို ဘာလုပ္တာလဲ?"
က်ေနာ္ေျပာေနရင္းနဲ့က်ေနာ့္ေက်ာကို
အရာတစိခုလာေထာက္တယ္ဗ်
"လုပ္ပါကေလးရယ္ တစ္ခါထဲပါကြာ "
ခ်ြဲ့နြဲ့ျပီးေတာ့ ကေလးအျပစ္ကင္းတဲ့
ပုစံေလးနဲ့ေတာင္းဆိုတယ္
"

ဟာမရဘူးဗ်ာ ညတုန္းကလဲ Monsterျကီး
လုပ္တာ ကိုယ္လက္ေတြကိုက္ေနတယ္"
က်ေနာ္အ့လိုေျပာေတာ့သူက
"ကိုကိုေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္
ကေလးေလးရာ ေနာ္လို့"တဲ့
က်ေနာ္ေျကာက္လန့္သြာျပီ
"ဟာ.....နိုးေနာ္ မရဘူး
ေက်ာင္းသြားရမယ္ေလ Monsterျကီးရယ္
မဆိုးပါနဲ့"
"ခုမွ ၆နာရီပဲရွိေသးတာကိုကြာ ေက်ာင္းက
၉နာရီသြားရမွာကို ကေလးကလဲကြာ"
"မရဘူးဆို မရဘူးေနာ္ Monsterျကိီး"
"ကိုက Monsterဆိုေတာ့စကားကို
နားမေထာင္နိုင္ဘူးကြာ"
သူေျပာရင္းက်ေနာ့္လည္ပင္းနဲ့နွုတ္ခမ္းေပၚကိုက်ေရာက္လာတဲ့သူ့နွုတ္ခမ္းကို က်ေနာ္
ရုန္းနိုင္စြမ္း ျငင္းဆန္နိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ
က်ေနာ့္ရဲ့ည၀တ္အိပ္ အက်ီ ၤေလးဟာ
က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚကေနေျပးထြက္သြားခဲ့တယ္
က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚကို သူ့ကိုယ္ျကီးက
အေပၚကေနအုပ္မိုးျပီး ျကီးစိုးထားတယ္
က်ေနာ္ေလ သူ့ဆႏၵကို ျငင္းခဲ့ေပမဲ့
ခုခ်ိန္မွာ သူ့ဆႏၵဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ဆႏၵနဲ့
တစ္ထပ္ထဲက်လာခဲ့တယ္
ဆက္သာေတြးျကည့္
က်ေနာ္မေျပာရဲေတာ့ဘူး
ဒီလိုနဲ့ပဲက်ေနာ္တို့ရဲ့မနက္ခင္းေလးဟာ
အျပာေရာင္လြွမ္းခဲ့တယ္
ကိစၥေတြျပီးေတာ့ က်ေနာ္ေရခ်ိုးဖို့ထေပမဲ့
က်ေနာ့္ Monsterျကီးကေတာ့ပင္ပန္းလို့
အိပ္ယာေပၚမွာ နားေနေလရဲ့ဗ်ာ
က်ေနာ္သြားတိုက္မလိုမွန္ထဲျကည့္လိုက္ေတာ့
လန့္သြားခဲ့တယ္ မွန္ထဲမွာျမင္တာက
က်ေနာ့္ရဲ့ျဖူေဖြးေနတဲ့ လည္ပင္းေပၚမွာ
အညိုကြက္ေတြ Monsterျကီးရဲ့
သြားရာေတြေပါ့ဗ်ာ
က်ေနာ္အိပ္ယာဆီသြားျပီ သူ့ကိုေခါင္အံုးနဲ့
ထုလိုက္တယ္
"အစုတ္ပလုတ္ျကီး ဂ်ပိုးကိုက္ရာေတြ
ထင္ကုန္ျပီ သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ့ရင္စမွာ
သိသားနဲ့ေျပာထားတာကို နားမေထာင္ဘူး"
အ့ေတာ့အိပ္ယာကထလာျပီး
က်ေနာ့္လည္ပင္းေလးကိုျကည့္ျပီး
သူ့အစြယ္ေလးေပၚေအာင္ျပံုးျပျပီး
နွုတ္ခမ္းေလးကို ျပြတ္ခနဲ လာနမ္းတယ္
က်ေနာ္ ဘာမွမေျပာတက္ေတာ့ပဲ
သူ့အျပံုးေအာက္မွာအရွံူးေပးခဲ့ရတယ္

ေရးရင္းနဲ့ Mode ၀င္သြားလို့ဗ်
က်ေနာ္က အင္နိုးစန့္စာေရး
ဆရာေလးဆိုေတာ့ေလ သိပ္အေရးအသား
မေကာင္းရင္ခြင့္လြွတ္ေပးျကပါဗ်ာ
ဆက္လက္ျကိုးစားပါအံုးမည္

#Dukalim

ခြင့္Where stories live. Discover now