Mezarlıktan çıkıp, karanlık sokaklarda yine yalnız ve sessiz bir şekilde yürümeye başladım. Yagmur da benim gözyaşlarıma eşlik etmeye başlamıştı.
Hıçkırıklarım ne kadar sesli olsada duyan yoktu. Daha fazla yürüyemeyecegimi hissettigimde sokak lambasının altındaki banka oturdum. Aglamaya devam ediyordum, sövüyordum hayatıma ama bir faydası yoktu. Artık alışmıştım beni hergün döven bir babaya ve annesizlige.
Telefonuma gelen mesajla irkildim çünkü korkuyordum yine o adam yazmıştı,babam olacak adam... mesaja baktıgımda eve gitmemi ve kızgın oldugunu söyliyordu. Banktan yavaşca kalktım ve eve dogru gitmeye başladım yagmur şiddetlenmişti ıslanmıştım sanki biri kafamdan aşagı bir kova su dökmüş ama umrumda degildi. Aksine beni ıslatsa bile yagmuru seviyordum.
Eve vardıgımda çantamdan anahtarı çıkarttım ve o babam olacak adamla karşılaşmamayı diliyordum. Kapıyı açtıgımda duvara yaslanmış bir baba beklemiyordum diyemem çünkü hep böyle oluyordu ve bugünde aynısı olucaktı. Siniri her bozuk oldugunda acısını benden çıkarırdı.
B : (baba) eun mi sen nerdeydin?
Ah tabiki de ona annemin mezarına gittigimi sonra karanlık sokaklarda aglamaya başladıgımı söylemicektim. Çünkü annemdende bendende nefret ediyordu.
Eun mi: arkadaşımda ders çalışıyordum.
B : hah inanacagımı mı sanıyorsun Yine o kadının mezarına gittin degilmi?!!
Eun mi : O kadın mı? O benim annem ve seninde eşin!
Annem benim hassas yanımdı asla ama asla ona laf ettiremezdim. Babam bana sert adımlarla yaklaştı ve elini saçıma geçirip çekmeye başladı. Canım yanıyordu ama onun umrunda degildi.
B : senden de o kadında nefret ediyorum keşke hiç dogmasaydın!!!
Keşke baba... ama olmuyor işte bu benim kaderim.
Eun mi : bırak baba canımı yakıyorsun!!
Babam saçımı bırakıp beni yere ittirdi.
B : eşyalarını topla ve bu evden git seni görmek istemiyorum hayatımdan defol git!!
Eun mi : a-ama ben bu saatte nereye gidecegim?...
B : banane! nereye gidersen git.
Eun mi : senden nefret ediyorum!!
Hızla ayaga kalkıp odama koştum. Bavulama eşyalarımı koyup biran önce burdan gitmek istiyordum ama nereye gidecektim...
Bavulumu topladıgımda ne zamandır biriktirdigim parayı aldım çünkü biliyordum bir gün böyle yapacagını.
Bavulumu alıp aşagıya indim ve son kez dogdugum bu eve baktım. Babam olacak adam yüzünden dogdugum evi terk ediyordum.
B : ne o niye hala gitmedin?!!
Eun mi : gidiyorum.
Dedim ve kapıyı açıp kendimi sokaklara attım. Telefonumu alıp haneul'u aradım.
Haneul : eun mi noldu bu saatte?
Eun mi : haneul size gelebilirmiyim? Herşeyi anlatıcam...
Haneul : tabi ki tatlım...
Telefonumu kapatıp haneul'un evine gitmeye dogru gitmeye başladım. O çok iyi bir kızdı, annem öldügünde bir tek o yanımda vardı. Onunda annesi babası ölmüştü. Tek başına yaşıyordu ve mutluydu halinden.
Ama benim babam yanımda olmasına ragmen degildim. Hergün dayak yiyordum hatta annemin mezarına bile gitmeme izin vermiyordu gizlice gidiyordum.
