Moonlight Blade (Gazellian Series #4)

Chapter 16

Chapter 16

Parusa

Hindi ako tumigil sa pagpapatakbo ng kabayo habang lumuluha. Kumikirot ang dibdib ko sa lahat ng nakita ko, bumabalik ang sakripisyong ginawa ko, ang pagtulong sa akin ni Hua at Dyosa Neena, ang hirap para lamang makarating ako sa mundong ito.

Ang mga luhang pumatak mula sa aking mga mata, sa pangungulila sa kanya, pananabik at pag-aalala, ang mga planong aking pinag-isipan sa sandaling magkrus ang aming mga landas para sa ikabubuti ng kanyang emperyo at ang kanyang mga salita't pangako.

Isa siyang malaking kasinungalingan.

"Ang ating mga labi'y kapwa nauuhaw, aking mahal."

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko, ngunit siya'y nasaksihan kong naghahanap ng pananggal uhaw sa iba.

"Sinungaling... taksil..."

Habang ako'y lumuluha, hindi ko magawang igalaw ang kamay ko na ginamit ko para masampal siya. Hindi ako makapaniwala na sa unang pagkakataon ay pinangunahan ako ng galit at nagbuhat ako ng kamay para makapanakit ng iba.

Pero higit niya akong sinaktan.

"Hahayaan kitang kumawala sa akin sa panahong ito, ngunit sa muli mong pagbaba sa mundong ito, habang buhay ka nang aangkinin ng Hari ng Sartorias."

Ngunit siya'y may ibang inaangkin. "Taksil... taksil..."

Paulit-ulit akong nagsasalita sa aking kamay na parang maririnig niya ang sinasabi ko.

"At ika'y aking magiging reyna..."

Buong akala ko'y sa iisang babae lamang titingin ang isang bampira? Ngunit bakit parang lumampas na sa isa ang kanyang tinitingnan... ngunit higit sa pagtingin ang aking nasaksihan...

"Kundi sa haplos ng ating mga labi... ako'y maghihintay..."

"M-Maghihintay? Saan? Hindi ko makita sa paraan ng iyong pagkagat..."

Lubos akong nagdamdam nang malamang siya'y nakararanas ng matinding panghihina, wala akong tigil sa pagsisi sa sarili ko dahil sa inakala kong kanyang matinding paghihirap.

Ngunit ano ang nakita ko? Buong akala ko'y nag-aagaw buhay na siya.

"Taksil siya... hindi na ako babalik..."

Akala ko'y halos hindi na siya makatayo, nakaratay ang katawan sa kama, hindi na magawang makilala ang aking presensiya ngunit iba pala ang dahilan.

Pinagpatuloy ko ang pangangabayo, hindi ko na alam kung saan ako makakarating. Saana ko pupunta?

Siguro'y mas mabuting bumalik na lamang ako sa piitan, hindi ako kailangan ng Hari ng Sartorias at lalong hindi ko bubulagin ang sarili ko sa kanyang mabubulaklak na pananalita.

Tila ang kanyang mga salita'y isang uri ng rosas na kay daming tinik, aakalaing sobrang ganda at kaakit-akit, ngunit sa sandaling malapitan ay nakapananakit.

Bakit nga ba hindi ako nagulat? Nagawa niyang—

"H-Hua!" sigaw ko.

"H-Hua, bumalik na tayo!" mas malakas na sigaw ko.

Ayoko nang isipin pa ang nakita ko noon at ngayon. Maaaring may bahid ng kapangyarihan ng asul na apoy ang kanyang nagawa noon kasama si Elizabeth, pero ngayong nakita niya na akong bumaba at pinangakuang maghihintay?

Ano pa ang ipaliliwanag niya?

Nakahinga ako ng maluwag nang mapansin ko na hindi na ito nakasunod sa akin, bigla na lang ito naglaho na parang bula mula sa aking likuran.