YOU CHANGED MY LİFE JJK

~Bölüm 3~

Medya: Save Me

Jk: Ahh! Yn! Yardım Et!
Yn: Jungkook!?
diye bağırarak sesin geldiği yöne ilerledim. Şansa bak önde korkmuş Jungkook arkada sinirli bir Sehun!
Sehun: Yn!? Bu kim!?
Yn: S-Sehun O arkadaşım
Sehun: Peki burada ne işi var!?
Yn: Onu yurda götürecektim
Sehun: Burası yurt değil ve ayrıca buraya birini getirmen yasak hatırlıyorsan!
Yn: B-Ben üzgünüm 😥😟
Sehun: Üzgün olman onu burayı görmemiş yapmaz!
Yn: Bir daha olmayacak ve ayrıca kimseye söylemeyecek söz!
Sehun: Onu tanımıyorken nasıl güveneyim ki!
Yn: Paranın iki katını öderim yeter ki bizi bırak!
Sehun: Bu seferlik öyle olsun!
Yn: Çok sağol Sehun!
Sehun: Şimdi şu çocuğu al ve hemen uzaklaş!
Yn: T-Tamam! Hadi Jungkook!
Jungkook yanıma geldi ve yurda doğru yürüdük.
Jk: Yn? O kimdi?
Yn: Tanımak isteyeceğini sanmam!
Jk: Neden?
Yn: Jungkook bak ben kötü biriyim benim hayatımdaki hiçbirşeyi tanıma tamam mı?!
Jk: Peki 😔
Yn: Ve ayrıca yurttakilere bu olaydan bahsetmek yok! Aramızda tamam mı?
Jk: Tamam!?
Yurda geldik ve ben onu müdürenin yanına götürdüm.
Yn: Bu Jeon Jungkook! Yeni öğrenciymiş!
Müdüre: Tamam sen çık!
Yn: Zaten size çok meraklı değilim!
Müdüre: Haddini aşma Yn!!!
Yn: Aşarsam ne olur?!
Müdüreden de tokat yedim ama bu sefer Sehun'un vurduğu yanak değil! Öbür Yanağım! Neyse eşitlenmiş oldu!
Müdüre: Bu olur! Hemen odana çık akşam yemeğine in en yasak!
Yn: Sizin b*k tadındaki yemeklerinizden iyidir aç kalmak!
Müdüre: Hemen odana Yn!!!
Sinirle kapıyı çarparak odaya çıktım yatakta kapıya arkam dönük bir şekilde oturdum. Ve ağlamaya başladım. Cebimden telefonu çıkarıp babaannemi aradım.
(Babaanne=Ba)
Yn: Alo?!
Ba: Alo?! Yn?! Kızım nasılsın?!
Yn: O kadar iyiyim ki anlatamam
Ba: Gönderdiğim paraları aldın mı?
Yn: Aldım almasına ama paraların sahte çıktı! Senin yüzünden tokat yedim!
Ba: Yn? Ben çok üzgünüm birtanem sana yarın yenisini göndericem!
Yn: Hayır! Yarın olmaz şimdi göndereceksin! Hatta bankaya getir sahteliğini kontrol edelim!
Ba: Yurttan nasıl çıkacaksın bu saatte Yn?
Yn: Orasını ben hallederim! Yarım saat içinde Seoul Bankasının önünde ol!
Ba: Peki birtanem! Sen nasıl istersen?! Hoşçakal!
Yn: Hoşçakal!
Kapattıktan sonra ağlamaya devam ettim. Hıçkırarak ve bağırarak küfür ediyordum. Sinirliydim. Ayrıca artık japon da yoktu. Ne yapacaktım ben şimdi?
Üzerime yeni siyah kıyafetlerimi giyindim. Odanın kapısını kilitleyip camdan dışarı çıktım. Zaten 2. Katta odam. Aşağı atladım. Ayağım biraz acıdı ama umrumda değil. Hızlıca arka bahçenin tellerine yürüdüm. Tellerin altındaki boşluktan zorda olsa çıktım. Ve bankaya doğru koşmaya başladım. Bankanın önünde babaannem vardı. Ama yanındaki adam... O da ne?!
O benim...
O Benim BABAM...
Yıllar önce ölen babam...
Gözümün önünde krizin acı çığlıklarıyla ölen babam...
Annemin yanında ölen babam...
Mezarını ağlayarak kazdığım...
Cesedini ağlayarak defnettiğim...
Her gün mezarında ağladığım...
BABAM...

Bence fena olmadı ama heyecanlı yerinde bitirdim
Vote ve yorum istiyorummm
Seviliyorsunuz...❤️🐰💗