A frosty fire

3) Elsa's verjaardag

Jack P.O.V.

Ik haastte me naar het paleis. Onder mij zag ik Kristof en Sven snel lopen, maar ze haalden me niet in. "Sukkels", riep ik naar hen. "Eens zien wie hier de sukkel is", riep Kristof naar mij.

"Zo zo", riep ik terug," je daagt Jack Frost uit? Dan krijg je een wedstrijd!" Ik vloog zo snel ik kon naar het paleis, en ook Sven ging sneller vooruit. Hoe snel was die ezel wel niet?

Ik moest lachen. Telkens als ik Sven 'ezel' noemde, werd Kristof boos. Kristof is nu mijn beste vriend. Hij heeft een grote voorliefde voor ijs en vind alles wat daarmee te maken heeft 'vet gaaf'. Misschien kunnen Kristof en Elsa daarom ook zo goed overweg? Ik kende Elsa nu al drie maanden, en ik wist dat ik iets voor haar voelde. Alleen ben ik zo verlegen dat ik dat niet zeg.

Tot drie weken geleden was ik nog druk bezig mer het heen- en weer 'teleporteren' tussen de twee dimensies om plezier te brengen en sneeuw te maken, dus ik had niet veel tijd voor haar. Nu is het lente en mijn werk zit erop. De eerste bladeren komen aan de bomen en de bloemen komen uit de grond tevoorschijn. Elsa had een erg mooi seizoen om jarig te zijn eerlijk gezegd. Al vroeg ik me af hoe een lente kind aan ijskrachten kwam.

"Jack, kijk uit!" hoorde ik Anna nog net roepen, maar ik vloog al tegen de toren aan en liet de zachte bries me naar beneden brengen. "Ben ik al gewoon", zei ik droogjes toen ik op de grond aankwam. Je wilt niet weten hoe vaak ik wel niet tegen de Empire State Building in New York ben aangevlogen.

achter Anna hoorde ik Kristof en Olaf me uitlachen. Ik keek naar Anna en legde een vinger op mijn mond als teken dat ze stil moest zijn. Anna grinnikte en knikte zacht. Ik maakte een sneeuwbal met mijn staf en gooide die tegen Kristof aan.

"Hé!" Riep Kristof en ik en Anna schoten in de lach. "Jack en Kristof, het is tijd om uw pakken aan te doen", zei Margreta, de naaister van de koninklijke familie. Ik keek met grote ogen naar Kristof en hij naar mij. Anna giechelde op de achtergrond. "Prinses Anna, uw jurk ligt op uw bed". "Yes sir!" Zei Anna en ze ging naar haar kamer.

"Ik weet het niet", zei ik terwijl ik naar mijn donkerblauwe pak keek," kan ik deze kleren niet gewoon aanhouden?" Margreta schudde haar hoofd en gaf me het pak aan. Ik zuchtte en een paar minuten later kwam ik terug de naaikamer binnen.

"Zo goed?" vroeg is chagrijnig. Anna keek op. Ze had een lichtgroene jurk aan met ijskristallen in de vorm van bloemen. Waarschijnlijk gemaakt door Elsa. Haar haar was opgestoken. Ze was het groene pak van Kristof aan het bestuderen maar toen ze mij zag keek ze me met haar grote blauwe ogen aan. "Jack", begon Kristof als hij ook opkeek, "je lijkt wel een..." "Koning", maakte Anna zijn zin af.

Margreta schoof met een grijns de spiegel mijn kant op. Ik leek wel een heel ander persoon in dat pak. Ik keek mezelf met grote ogen aan, maar voelde dat ik iets miste. Waar is mijn stok?" vroeg ik als ik de hele kamer rondgekeken heb. "Verstopt", zei Anna trots.

Ik rolde met mijn ogen en liep naar het raam. Er waren vele gasten buiten. Elsa ging op het balkon een toespraak houden. Ik keek wat naar de mensen die er stonden en schrok me dood. De andere Guardians zijn er? Ik sloeg in paniek. Bunny zal me vast uitlachen. Olaf kwam naast me staan. "Ze zijn gekomen!"Olaf wees naar de andere Guardians. "De laatste keer dat je weg was", begon Anna," was Kristof toch mee? Hij heeft hen uitgenodigd!"

Ik draaide me om en keek met een moordende blik naar Kristof.

Ongemakkelijk ging ik naast Anna op het balkon staan. In de verte hoorde ik Bunny al lachen. North stompte hem en Sandy maakte een duim. Tooth stak haar bijden duimen op en glimlachte breed. "Vreemde vrienden heb jij", lachte Anna. "Ja", zei ik," maar ze zijn eerder familie."

Een gek naast mij begon op zijn toeter te blazen en het werd helemaal stil. De deuren gingen open en ik zag dat alle mensen buigden. Tooth, Bunny en Sandy stonden daar als kippen rond te kijken niet wetend wat ze moesten doen. Nu was het mijn beurt om te lachen. Uiteindelijk deden ze North na.

Vanuit mijn ooghoek zag ik Elsa het balkon op stappen. Ze had een lichtblauwe jurk aan versiert met ijskristallen met korte mouwen. Ze had ook haar doorzichtige cape met ijskristallen aan. De jurk was wijder dan haar normale jurk. Haar haar was opgestoken en het was de eerste keer dat ze haar kroon weer op had.

Ze zag er beeldschoon uit. Ik kon een zachte "wow" niet onderdrukken. Ze keek naar mij en bloosde.

Na een lange en saaie speech, waarvan Elsa waarschijnlijk zelf bijna in slaap viel, gingen we aan tafel voor het diner. Elsa zat in het midden van de lange tafel en Anna zat aan haar rechter kant, ik aan haar linker. North zat naast mij. Hij was de enige van de vier andere Guardians die mee mocht dineren, omdat hij de koninklijke familie al lang kende.

Na het lekkere diner was het feest begonnen. Ik danste een paar keer met Tooth, Anna en Elsa's nicht Rapunzel. "In plaats van met mijn vriendin te dansen, zei Kristof, "waarom vraag je Elsa niet ten dans?" hij had gelijk. Ik moest het doen. Ik was geen mietje. Ik zag Elsa daar staan. Perfect zoals altijd. Ze waggelde zachtjes mee op de muziek.

"Goedendag mijn koningin", zei ik op plechtige toon, " zou u met mij willen dansen. Elsa schoot in de lach. "Natuurlijk maar...", zei Elsa aarzelend. "Ik kan niet dansen." "Wie kan nou niet dansen", zei ik en ik sleurde haar mee. Elsa toverde haar cape weg zodat die niet meer in de weg zat voor de urenlange dans.

Na wel "uren" gedanst te hebben gingen we naar de tuin. Er was een aangename stilte. De tuin was echt prachtig. "Elsa", begon ik. "hmm", was haar antwoord. "Hoe kom je eigenlijk aan je krachten?" ze keek me aan en lachte. "Een stomme fout van mijn vader." Ik keek haar vragend aan.

"Toen ik geboren werd, huilde ik niet. Mijn ouders waren in paniek. Een legende zegt dat ergens in Arendelle een boom is. De helft van de boom staat in volle bloei. De andere helft is besneeuwd. Het staat voor de balans van de seizoenen. Het zou ook helende krachten hebben. Mijn vader wist de plek en nam een blad van de boom. Maar hij nam het blad van de besneeuwde kant. De genezer maakte een drankje van het blad en gaf het aan mij. Mijn donkerbruine haren werden witblond en ik begon meteen te huilen. Pas jaren later kwamen ze erachter dat ik ijskrachten had."

We liepen verder in stilte. "Elsa", zei ik. Ik twijfelde even." Ja", zei Elsa en we stonden stil. Elsa stond recht in het maanlicht en haar blauwe ogen lichten op in het maanlicht. "Ik... Ik denk dat ik iets voor je voel. Nou ja niet een beetje.. Een beetje.. Een beetje." Elsa onderbrak me met een kus. En die was hemels.