SANCHO & SASCHA

Hoofdstuk 11 // daar gaan we

Zo stil mogelijk blaas ik mijn ballon op en knoop hem dicht. "PFFF" Julia,s ballon vliegt door de kamer terwijl hij leeg loopt. Ik pak hem snel en geef hem terug aan Julia. Ik doe mijn pruik over de ballon en stop de ballon in het logeerbed .Julia doet hetzelfde. Ik stop wat kleding onder het deken en geef Julia de nep arm die ik ook nog had gehaald bij de feestwinkel. Julia stopt hem een beetje onder de deken zodat het lijkt alsof ze het deken vast heeft "Perfect " fluister ik tegen haar. Ik pak mijn cap. "Kom we gaan het is al 10 voor 10" fluistert Julia. We sluipen van de trap. Ik hoor gekraak. "Julia ik hoor wat "Julia luistert even. Ik hoor niks. Ze staat onderaan de trap en ziet de kink naar benenden geduwd worden. Julia snelt zich naar boven. Snel trek ik de kast open die bij de trap is.Julia trekt de kastdeur open en propt zich ook nog in de kast. Julia zit dicht tegen me aan. Er loopt iemand de trap op. Zachtjes duwt Julia de kastdeur op een kier. "Het is mijn vader" fluistert Julia. Julia,s vader loopt naar de badkamer en maak de deur op slot. "Daar had je geluk" fluister ik tegen Julia. Julia knippert met haar ogen "Ik zal beter naar je luisteren" Ze sluipen naar beneden. Plotseling gaat de deur open. "Wat doen jullie hier ? jullie gingen toch slapen ?" vraagt de vader van Julia. "Ja dat klopt maar uhm maar ." Stottert Julia. "Ik had hele erge hoofdpijn en ik wilde om een aspirientje vragen" "Ah zo ga maar naar onder naar Heleen" ik knik met een zielig gezicht. We maakte de deur open om net naar de stalen te gaan om Stanley en Jacob op te zadelen en hoofdstel in te doen totdat de moeder van Julia komt. De moeder lacht ik heb jullie boven horen praten , hier is het aspirientje. Kom maar mee dan drinken we nog lekker thee". Heleen liep al naar de keuken. Smoesjes hebben dus geen zin.