SINUMPANG BAYAN

BOOK1

HEY, I JUST MAKE IT ONE SHOT ANG BOOK1 HAKHAK

-----------------------------------------------------------

"READY na ba ang lahat at wala nang naiwan?" Tanong ko sa mga classmate ko,

"Yes boss nothing to worry about!" Pag-english pa ni Fregie at sumaludo pa ito sa akin."Tss kalukuhan mo," ani ko. "Let's go sakay na sa van!"

Ako si Jhon Marc 16 taong gulang, napagkasunduan namin sa aming sembreak ay mag roadtrip at nagpabutohan namin na sa Sinumpang Bayan kami papatungo. Siyempre bilang presidente sa aming paaralan ay tungkulin kong pangalagaan ang aking mga classmate at i-guide sila anumang bagay.

PAGSAKAY namin sa van ay agad kong pinaandar ang van ngunit hindi nalalayo ay biglang bumungad si Botchoy ang walong taong gulang. Agad kong penreno ang van sa gilid ng kalsada dahil sa gulat kung bakit narito si Botchoy.

"Sht , Botchoy! Bakit ka andito?" Bulalas ko at liningon siya.

"Sorry Kuya dahil nagpumilit ako sumama di mo naman kasi ako papayagan kung sasama ako, Kuya, di ba?" Pagdadahilan ni Botchoy at napalabi pa.

"Oo nga, Mr. President! Mabuti pang isama niyo na lang si Botchoy para naman magkaroon ng experience itong Junior mo!" Pagsisingit pa ni Renz, isa sa mga classmate ko.

Nagda-dalawang isip man ngunit sa huli ay napabuntong-hininga akong pumayag."Sige ha, basta mag behave ka lang, okay?" Pagpayag ko pa.

"Yeheeey! Aye aye, Captain!" Masayang wika ni Botchoy.

HALOS dalawang oras rin ang biyahe namin patungo sa Sinumpang Bayan ang lugar na hangal lamang ang nagpangalan.

Agad naming sinuyod ng tingin ang lugar at makikita rito ang nakakakilabot na awra ng lugar, wala kang makikitang mga puno sa lugar at halos tuyo na ang mga paligid rito. Ang kanilang gate ay yare sa alambre at parupok na rin ito. May tao pa kaya dito?

"Let's get in na guys? Parang I feel back outing na?" sabi ng kikay naming kaklaseng taga-Korea na si Jean o kilalang Jin.

"Uy walang atrasan!" Giit ng ng bad boy naming kaklase mga masasamang gawin lang awain ang alam sa buhay na si Nathaniel o kilalang Nath.

"Sige pasok na tayo." sabi ko.

Makalipas ang limang minuto sa aming paglalakad ay sa wakas nakatagpo rin kami ng matutuluyan.

"Ang tagal na nating naglalakad at nakakaramdam na ako ng pagod," wika ni Samantha , ang boyish sa aming magkakaklase.

"Five minutes pa lang tayo rito pagod na kayo?" Hindi makapaniwalang tanong ni Lixter.

"Just like duh? Five minutes lang? It is so tagal na kaya for me , maha-haggard na nga me e!" 

bulalas na kikay naming kaklase na si Jean o Jin na nagmula pa sa Korea.