Yeşil Kalemler Şiir ( TAMAMLANDI)

Senden Sonra

elizyelken
Biliyor musun?
Kuru topraklarımın en inatçı bitkisi gibiydin,
Ne zaman koparmak istesem en çok ben acırdım .
Ben seni sustukça gözlerim seni kusuyordu sanki,
Ne yazabiliyor nede karalayabiliyordum, ne susabiliyor ne de konuşabiliyordum seni.

Gittin gideli mutluluk yokla hiç arası, hem nefes almaya hem ölmeye üşendim..
Bilemezsin..
Velhasıl kalabalık tan sesimi duyamadığın yüreğinde sessiz sedasız sevdim seni,
Ama sonra hayattan aldım nasibimi,
Her yanım tecrübe kokuyor.
Artık kimse kanatamaz beni,
Ama kimse avutamazda.

Görünen köy kılavuz istemez ya hani,
Sana ruhumu feda etmeye hazır iken bedenim için verdiğin mücadele neyin nesiydi?
Hiç öğrenemedim ve artık merak etmiyorum işte
Çünkü iz bırakamadın bende

Ne kadar karmaşık olsan da kaybolmadım sende
Gözlerimi kapatmıştın
Yine de sana geldiğim yoldan geri dönerken
Hiç düşmedim yere
Sen yüreğimi parçalarken
Hiç gürültü etmeden çektim gönül evinin kapısını,
Avaz avaz susmak gibi bir şey işte..

Kör birinin ayaklarının altına yürek serilmezdi
Ama ezip geçtin bir kere
Sen başkası için yaşarken ben senin için ölmedim işte
Gözyaşlarımdan zevk alıyordun ama sana gülüşlerimi feda etmek sinmedi içime
Alıştım bugün sensiz yarınlara,
Çünkü iyileşti bugün senli yaralar.

Gözlerinden düşerken yüreğimden kapı dışarı ettim seni çünkü;
Sevmeyi sevmeyenden aşk öğrenilmezdi.