Yeşil Kalemler Şiir ( TAMAMLANDI)

Mezar

hombrepoeta
Sevdamın özü ah yeşil gözlü
Ağaçlardan çimenlerden
Güzel kokulu çiçeklerden
Daha yeşil gözü
Ah sevdamın doruğu yeşil gözlü
Gel de çözülsün paslı prangalar
Gel de huzura kavuşsun kafesteki tüm kuşlar
Gel ki göreyim seni bakayım özüme
Dinleyeyim o güzel sesini bakayım önüme
Hatıralarımda kalmıyorsun
Yanımdasın yarınımdasın
Arkamda kalmıyorsun
Hiç gitmemiş hiç bitmemiş gibi
Hep yanımdasın
Derinlere iniyorum şimdi
Yutkunamadığım boğazımdan
Şuram denilen yüreğime
Ne güzel uyuyorsun diyorum kendi kendime
Aç gözünü yeşil gözlüm aç
Ölemezsin diye çınlıyor kalbimde
Burası benim kalbim benim
Benim kalbim burası gömemem seni de
Aç yeşil gözlüm aç bir gülümse
Kalbimi kimsesizler mezarlığına çevirme
Hazır değilim seni kaderin elemli ellerine
Kalbimde bu şekilde şuan teslim etmeye
Çığlık çığlığa koşuşturuyorum kendi içimde
Kimsem yok yardım edecek yok kimse
Burada ölürsen sende
Boş bir kutu olacak kalbim
Uyandıracak kimsesi olmayan bir çalar saat yada
Yahut kimsenin dinlemediği müzik olarak kaybolacak
Aşı suyu olmayan bir ev yada
Boşa bağırışlarım boşa tüm haykırışlarım
Şairinin yüreği sana mezar olacak
Sen açmayacaksın gözünü
Ben göremeyeceğim bir daha önümü
Gömüleceksin yüreğime
Her gün örteceğim üstünü