UGLY 3

33 0 0
                                    

KIM's POV

Nandito na ko sa park pati na rin si Kiel pero di pa kami nagkikita. We're still chatting para hanapin ang isa't isa.

"Anong suot mo?"

Waaah sasabihin ko ba? Parang gusto ko ng mag back out.

"Gray jacket and blue skinny jeans. Naka sneakers ako"
"Oh I saw you already. Stay there, I'm coming"

Bigla siyang nag out. Shemaaay kinakabahan na ko. Parang matatanggal na yung puso ko sa sobrang kaba.

"Charm"

Kiel? Kung gwapo siya sa picture, mas gwapo siya sa personal.

"H-hi"

Shibal (shit) self, why did you stammer?

"Hindi ka ba naiinitan? Naka jacket ka pa"
"Ah style ko to. Ganto talaga ako, kahit mainit naka jacket"

He laughed. Bakit ang gwapo niyang tumawa? Dahil ba gwapo siya?

"Hubarin mo na yan, ang init kaya. Tignan mo pinagpapawisan ka na"

Pupunasan niya sana yung mukha ko pero umiwas ako. Di ako komportable.

"Ako na. Meron naman akong panyo"
"Ok. So san mo gustong pumunta? Para naman makapag get to know each other na tayo"
"Dito na lang. Don tayo sa may bench sa dulo para walang gaanong tao"
"Sige pero tatanggalin mo yang jacket mo ah. Ako nababanasan sayo eh"
"S-sige. Tara na"

Nauna na kong maglakad. Nangangatog talaga tuhod ko. Konti na lang tutumba na ko kaya nagmadali na kong pumunta sa bench para umupo.

"Matagal ka bang nakatayo don?"
"Hindi naman. Bakit?"
"Wala, masyado ka kasing nagmamadaling umupo"
"Ah"

Napansin niya pala, nakakahiya. Tinanggal ko na yung jacket ko. Nagulat ako ng bigla niyang hawakan yung braso ko. Hindi ko naman mabawi.

"Ang haba ng scar mo sa braso. Where did you get it?"
"Nahulog kasi ako sa puno nung bata ako. Sobrang makulit kasi ako nung bata ako"
"Ahh dito ka lang ba may mga scars?"
"Nope. Meron din ako sa binti, sa likod. Halos buong part ng katawan ko may scars. Hindi na siya nawala kahit anong gamitin ko"
"At least maganda ang childhood mo. You can play outside unlike me, laging nasa bahay"
"Parang hindi rin. Sa bahay ampunan ako lumaki eh"

He look at me straight in the eyes.

"Why? Where's your parents?"

Umiwas ako ng tingin. At binawi ko na yung braso ko.

"God took them away from me in the early age. I was 6 years old when they got from a car accident"
"How about your auntie or uncle?"
"Ayaw nila akong kupkupin dahil alam nilang wala naman silang makukuha sa yaman nila Dad. Nalubog kasi sa utang ang company ni Dad at nung namatay sila, yung life insurance nila kinuha ng banko. Walang natira sakin kahit yung bahay namin kinuha nila"
"Then what do you do for living?"
"Before napasok ako sa kung saan saang trabaho para lang may maipang gastos ako. Naging sales lady, manicurist, janitress and waitress ako. Ngayon janitress na lang ako sa isang bar pero pag kulang sa waitress, nag waitress din ako"

The emotion in his eyes, I know that. The few people only looked at me like that. Pity.

"Don't look at me like that Kiel"

He look away. At tumikhim siya.

"Sorry"
"It's ok. Ayoko lang na kinakaawaan ako"

He smiled at me and I smile back.

"There, you smiled. Kanina ka pa kasi naka poker face. Mas maganda ka pag nakangiti"

Oh my, ang init ng mukha ko. Nagba blush ba ko? Yaaaa stop it self.

The Hideous Me (One Shot Story) COMPLETEDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon