KALBİMİN SESİ

30.Bölüm/Yeni aşklar

Eylülün ağzından

Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Kulağımda tekrarlanan kelimeler. Başımdan boynuma doğru inen bir ağrı. Korku. Çok karışıktı içimde ki duygular.

"Senin böyle birşeye hakkın var mı?" Dedim sertçe. "Evet var çünkü ben senin babanım." Başımı salladım. "Sen aşık olduğum adamın, kardeşinin katilisin benim için." Meteye baktım. "Senin haberin var mı? Nasıl bulduğunu bilmediğin bu adam katil." Mete başını salladı. "Evet ama ben seni alınca babanla bir iletişimim kalmayacak güzelim."
Babama baktım. "Sen nasıl buldun bu salağı." Babam kaşlarını çattı. "Kocan olacak adamla doğru konuş Eylül." Meteye baktım. "Bu mu? Hem ben okuyorum bir kere." Babam güldü.
"İki senen var. Nişanı yaparız okul bitince de evlenirsin."

Meteye baktım. "Siz nasıl tanıştınız dedim." Babam anlatmaya başladı. "Ben sizi korumak için takiplerken sahada Meteyi görmüştüm. Ama Fatih olacak o çocuk beni dövünce tanışamadım. Baktım Mete de seni takip ediyordu bende bugün sabah konuştum oda istedi verdim gitti."
Sesimi yükseltmeye başladım.

"Ben mal mıyım? Eşya mıyım? Neyim ben? Söyliyim, ben insanım. Özgürlük hakkı olan bir kızım ben." Başını salladı babam. "Evet ama Fatihle olmana göz yumamam." Kollarımı bağladım. Aklıma harika birşey gelmişti.

"Tamam kabul ediyorum." Mete güler yüzüyle bana baktı. "Gerçekten mi?" Başımı salladım. "Evet yarın akşam gel evde yüzük takalım." Babam kahkaha attı.
"Evet kızım, şimdi git eve sonra abi ben istemiyorum diye ağla zırla kurtul. Ben senin babanım seni tanıyorum." İşe yaramamıştı.

"Sen Meteyi istesen de istemesen de artık eve dönmeyeceksin." Başımı salladım. "Beni hayatta burada tutamazsınız." Babam başını salladı. "Bu boş arsada, bir duvarın kenarında tutamayız. Seni babaannenlere göndereceğim Eylül." Meteye baktım aramızda dört, beş adım mesafe vardı. Babamla da aynı mesafe olunca hızla arkama dönüp koşmaya başladım. "İmdaat" Ama fazla koşamadan Mete saçlarıma yapıştı. "Seni bırakmam Eylül." Babam yanıma geldi ve hızla bir tokat attı.

"Sen benim kızımsın Eylül. Metenin de nişanlısı olacaksın." Gözlerim dolmuştu biraz. Meteye baktım. "Neden Fatih diye sorsalar önce merhameti derim. Vicdanı derim. Adam derim." Elimi yanan yüzüme getirdim.
"Biliyor musun? Şu an burada olsaydı bu tokata izin vermezdi." Mete babama baktı. "Ben baba kız arasına girmem." Haince baktım. "Yalaka köpek." Gitmeye çalışıyordum ama Mete kolumu sımsıkı tutuyordu. "Öğreneceksin kızım. Bana ve Meteye saygı göstermeyi öğreceksin." Dedi ve Meteye baktı. Beni işaret gösterince Mete kolumu bıraktı. Kaçmaya yeltensem yakalayacaktı.

Elini kapşonun cebine attı ve bir şişe çıkardı. Diğer cebinden de bez. Aklıma yine o gün gelmişti. Gözümün önüne onur geldi. Gözlerimi kapadım ve hızla açtım. Mete elinde ki şişeyi beze doğru tuttuğu sırada geri adım atmaya başladım ama babam tutmuştu ve tekrar kolunu kaldırıp tokat atınca yere düşmüştüm.

Mete yanıma eğilmişti. Bacağına tekme atıp yuvarlandım ve ayağa kalktım. "İmdaat!" Koşmaya başlamıştım ama Mete de koşuyordu. Duvarın arkasından dönmüştüm ve son sesimle bağırıyordum. Arkamdan yetişti ve belimden tutup durdurdu ve ağzıma o bezi tutmuştu. Nefesimi tutmuştum. Çırpınıyordum ki nefesimi bırakmak üzereyken dirseğimi karın boşluğuna geçirmemle elinden kurtulmuştum. Derin nefes alıyordu çünkü nefesi kesilmişti ben ise etrafı biraz bulanık görüyordum. Koşarken durduran çarptığım gövde oldu. "Çetinceviz çıktın sende be kızım." Dedi babam ve kolunu kaldırdığı sırada birisi koluma yapışıp çekti.

"Ben varken bu kıza kimse dokunamaz." Fatihti bu. Çok az birşey bulanık görüyordum yüzünü. Hızla boynuna sarıldım. "Fatih bırakma beni burada." Fatihte sımsıkı sarılmıştı. "Asla bırakmam." Gövdesinin arkasına çekti. "Sen daha babalık yapamadan kızına baba dayağı mı atıyorsun." Mete de hızla gelince Fatihin koluna yapışmıştım.