Forgotten Love

Κεφάλαιο 23

-Πλευρά Στεφάνου-

-Μπορείς να σταματήσεις να με πρίζεις επιτέλους? Σταμάτα πια να προσπαθείς να με ελέγξεις! Της φωνάζω μπας και βάλει μυαλό

-Εγώ αγόρι μου?Τι είναι αυτά που λες?Πότε προσπάθησα να σε ελέγξω? Κάνει την ανηξερη όμως εγώ έχω βγει από τα ρούχα μου μετά το τελευταίο περιστατικό

Ο πατέρας μου μπαίνει στο σπίτι μπερδεμένος.

-Γιατί φωνάζετε?Το ξέρετε ότι ακούγεστε μέχρι έξω?

Πηγαινοέρχομαι στον χώρο.

-Το ήξερες ότι η πολυαγαπημένη μου μανούλα από εδώ πέρα έχει βάλει κάποιον να με παρακολουθεί? Ακόμα και στο άκουσμα ακούγεται τόσο γελοίο

-Τι πράγμα?Στέλλα τι λέει το παιδί? Την ρωτάει ξαφνιασμένος και καταλαβαίνω ότι δεν έχει ιδέα

-Δεν ξέρω!Απλώς ήρθε και άρχισε να με κατηγορεί! Η μητέρα μου σχεδόν χτυπιέται προκειμένου να αποδείξει την αθωότητα της όμως ξέρω πολύ καλά ότι είναι ένοχη

Φαίνεται ξεκάθαρα στο βλέμμα της.

Πραγματικά είμαι έξαλλος μαζί της. Στην αρχή προσπαθούσε να με χειραγωγεί με τις συνεχείς ανακρίσεις της.Που πάω,με ποιόν,τι κάνω.Και μόλις αυτό σταμάτησε να πιάνει,έβαλε κάποιον να με παρακολουθεί.

Αν είναι δυνατόν! Βαρέθηκα!

-Να σου θυμίσω ότι είμαι ενήλικος εδώ και τέσσερα χρόνια.

-Στέφανε,αγόρι μου δεν έχω κάνει τίποτα! Επιμένει

Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο και θα τα σπάσω όλα εδώ μέσα!

-Τον είδα γαμώτο!Εκείνον τον περίεργο τύπο που με παρακολουθεί συνέχεια εδώ και μια βδομάδα.Λες να είναι τυχαίο όλο αυτό?Με δουλεύεις?

-Και γιατί να το κάνει αυτό η μητέρα σου αγόρι μου?Σκέψου λίγο πιο καθαρά. Προσπαθεί να την δικαιολογήσει ο πατέρας μου και γελάω ειρωνικά

-Γιατί?Να σου πω εγώ γιατί.Γιατί ήθελε πάντα να με ελέγχει και ιδιαίτερα μετά από το ατύχημα.

Η μητέρα μου παγώνει στην θέση της.

-Πάντα?Στέφανε θυμήθηκες τίποτα?

Συνοφρυόνομαι.

-Τι?Όχι αλλά μην αλλάζεις θέμα.

Δείχνει να υποχωρεί.

-Καλά,ναι εγώ το έκανα. Παραδέχεται στριφογυρίζοντας τα μάτια

-Επιτέλους το παραδέχεσαι! Λέω και κάνω να φύγω