Kendi kendime her gün kızıyorum. Bazen çok salak olabiliyorum. Biraz ciddi olmam gerekir. Bugün Damla bize taşınacak. Evi sil baştan dekor edeceğiz.
Berk ve Burak bize yardım etmek için gelmişlerdi. Saçlarımı topuz yapmıştım. Berk fularımı kafasına takmıştı. Ona hepimiz gülerken Burak'ta en sevdiğim çiçekli fularımı kafasına takmaya çalışıyordu.
Berk hemen gidip ona yardım etti. Damla da saçlarını topuz yapmıştı. İlk başta evin duvar rengini değiştirecektik. Oturma odasına açık turuncu yakışacağı için açık turuncuya boyadık. Mutfak açık maviye boyanmıştı. Sıra benim odama gelince herkes merakla odama bakmaya çalışıyordu.
"Tamam ya bakın."
Berk koşarak yerdeki büyük ayıcığa sarıldı. Sonra eşyalarımı çıkardık. Odamı lila rengine boyayacaktık.
Bu arada giydiğim
Sonunda işler bitmişti. Oturma odası Berk ve Burak tarafından kapılmıştı. Damla ve ben odalarımıza çekildik.
Yarım saat sonra herkes bir köşede uyuyordu. Ben de odama gidip uyudum. Yaklaşık 1 saat sonra burnuma gelen nefis kokular sayesinde uyandım. Damla mutfakta yemek yapıyordu. Berk hala uyuyor, Burak sofrayı hazırlıyordu. Hemen gidip yardım etmeye başladım.
"Berk yemek hazır. Berk!" Damla bağırırken ben Berk'i dürtüyordum.
"Berk yemek hazır. Hadi gel."
"Tamam Yağmur. Düzgünce kaldırma adabınız yok sanki."
Damla gidip sofraya oturdu. Ben de oturunca kadro tamamlanmıştı. Herkes yemeğini yiyip tabakları kaldırdı. Ben de sofrayı silip koltuğa oturdum. Herkes koltuğa oturunca bir sessizlik çöktü evin içine. Kimse konuşuyordu. Belki susmak doğruydu. Herkes birbirine bakıyordu. Damla perdeye, Burak yere, Berk terliklerimize bakıyordu.
Ben de bize bakıyordum. Belki normal insanlarız. Belki herkes acı çekiyor. Bilemem. İnsanları sorgulamak bana düşmez. Başımı yanımda oturan Berk'in omzuna koydum. Berk yana kaydı. Başım havada kalınca hemen düzelttim. "Noluyor?"
Herkes hala sakindi. Konuşuyorlardı. "Damla niye susuyorsunuz?"
Damla başını ellerinin arasına aldı ve toz olup gitti. "Damla!"
Gidip Burak'a sarıldım. "Burak, niye susuyorsun? Niye? Niye cevap vermiyorsun?"
Burak ayağa kalktı bana sarıldı. "Ben... susmam gerek." dedi yerine oturdu. Kalbim hızlıca çarpıyordu. Sonra Berk ayağa kalktı. O kalkınca Burak'ta kalktı. "Seni seviyoruz ama yapacak bir şey yok elveda."
"Gitme... Gitme..."
Sonra terlediğimi hatırlıyorum. Yanıyordum. Ağzımdan sadece tek kelime çıkardım,"Gitme."
"Yağmur gitmeyeceğiz emin ol. Bu kız aptallaştı iyice. Su getir lan."
"Abi ya dürtüklesek kalkar mı?"
"Komik değil Berk!"
Herkeste bir acele vardı. Yatağımın kenarında görebildiğim kadar Damla oturuyordu. Berk ortalıkta yoktu. Burak sandalyede oturuyordu. Bir an da olsa kendime geldim. "Berk'e bağırmayın."
"Allah Allah. Anaaa Yağmur kalktı lan gel."
3 saat sonra
Sonunda kendime gelmiştim. Herkes evine dalmıştı. Uyuyorduk. Birden telefonum çalmaya başladı.
*EMRE arıyor...* "Efendim."
Hiç merak etme beni zaten. Ben arayayım anca.
"Evi boyadık. Odan çok güzel oldu. Hem 1 haftalığına gelsen fena olmaz."
Bakarım Yağmur. Neyse iyi uykular tatlı rüyalar.
"Sana da."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
