Düş Kalışlarım

91 26 37
                                    

AhmetErgn590
Düşüyordu düşsüz kalışlarım el kalışına
El açarken binlerce kez ardından,
ardım sıra beni kovalayan yalnızlığınla buluşmalarda buğulaştım ben kör rengime.

Kirden buldum kendimi seni içimde temize çıkartıp yazarken beyaz sayfalara, kendime dokundu kalemin kirli ucu.

Ardında bırakıp ölümü dirime diş geçirdim. Biledim derime batan acıyı sessiz diye kayda giren gecelerde!
Olduramadım kendimi sana.
Dikemedim ki kendimi aşka.
Giremedim gözlerindeki perdenin ardına.
Yanamadım ki kül olmaktan başka.

Has sevdalarına hasat vakti vururken tırmığı.
İçimde kalan seni acıttın.
Acıdım kopan dalıma.
Acıttın farkına varmadıklarına.
Açtın sen kanıma doğrayarak kattığına.

Hüznü kemirirken dizelerde
Boynuma geçirilen dizginle yön buldum yok oluşlara.
Kiralık nefeslerimle yol alıp, açlığının ağzına tıkadım arsızlığını da, yine de el diyemedim kalbimden başkasına.

İzdin sen bana beni vurdurmak için.
İsdin sen üzerine sinmiş kanım gölgesini siper edinerek,
Rahminde büyüyen ihaneti omuzlayarak,
Sol göğsünde emzirip büyüttüğün yalanlarla girdin sarmaş dolaş günahımın ırzına.

Yüzümü döndüm.
Dondum yüzümü aşka.
Doğrulurken içimde acı! Ben acından öldüm.

Yeşil Kalemler Şiir ( TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin