10 Ατομα Που Με Θελουν Νεκρη

Κεφ.4"Δυνατα Χτυπηματα?"

ΡΟΖΑ

Το μαθημα ηταν πολυ γρηγορο. Ο Καθηγητης εκανε μια μινι επαναληψη οτι εχουμε κανει για να βοηθησει τον Ερικ.
Το κουδουνι χτυπησε και εγω σηκωθηκα για να φυγω.
"Εσυ πρεπει να εισαι η Ροζα" ακουσα καποιον να λεει.
Αυτος ο καποιος ηταν ο Ερικ.
"Και εσυ εισαι ο Ερικ " του ειπα.
"Ναι..τι κανεις?" Με ρωτησε.
Δεν ημουν καλα.. δεν ενιωθα καλα.
Ηθελα να παω σπιτι.
Εκλεισα τα ματια μου και προσπαθησα να ηρεμησω..
Οταν τα ανοιξα.. τον ειδα μπροστα μου να με κοιταει στα ματια.
"εισαι καλα?.. Μπορω να βοηθησω σε κατι?" Με ρωτησε.
"Ειμαι μια χαρα" του ειπα.
"Οτι πει η καινουρια μου γειτονισα." Ειπε και χαμογελασε..
"Μετακομισες διπλα μας??..Γι'αυτο σημερα ο χωρος γεμισε με κουτες" ειπα.
"Ακριβως" μου ειπε.
"Ωραια. Καλως ηρθες λοιπον"του ειπα.
"Ευχαριστω."ειπε αυτος.
"Θελεις να σου δειξω το σχολειο?" Τον ρωτησα.
Παντα βοηθουσα τους νεους μαθητες. Ημουν και σε προγραμμα για την προσαρμογη τους.
"Θα το ηθελα παρα πολυ" μου ειπε.
Με τον Ερικ ξεκινησαμε να περπαταμε στους διαδρομους του σχολειου.
" Η Σαρα ειχε τοσο δικιο για σενα. Μου μιλουσε συχνα για τον χαρακτηρα σου και την προσωπικοτητα σου" μου ειπε.
Στις προτασεις αυτες τα ποδια μου σταματησαν.
"Και για σενα μου μιλουσε πολυ η Σαρα. Ησουν ο αγαπημενοα της ξαδερφος" του ειπα..
Δεν ηξερα γιατι το ειπα αλλα το ειπα.
"Δεν μου φαινεσαι καλα...μηπως σκεφτεσε την Σαρα?" Με ρωτησε.
Δεν ηξερα τι να του απαντησω. Ηταν παρα πολλα που δεν ηξερα απο που να ξεκινησω.
"Οχι ειμαι καλα. Απλα για μενα ειναι πολυ περιεργη αυτη η κατασταση" του ειπα.
Περπατουσαμε στους διαδρομους και ενιωθα μια ηρεμια. Μιλαγε σιγα και ηρεμα.
Το ειχα αναγκη αυτο.
Μου ελεγε τον λογο που ηρθε εδω και οτι του αρεσει το μερος.
Πληγωθηκε με τον θανατο της ξαδερφης του και ηθελε να ερθει εδω γιατι ετσι την νιωθει κοντα του .
Εμενα μου φτανει το ημερολογιο . Ειναι λες και ζω στο κεφαλι της μεσα.
"Τι σου αρεσει περισσοτερο στο σχολειο?" Με ρωτησε και γυρισε να με κοιταξει με αυτο το υπεροχο χαμογελο.
Σκεφτηκα για μερικα λεπτα.
Αμεσως χαμογελασα και τον αρπαξα απο το χερι..
Θα τον παω στο αγαπημενο μου σημειο.
Εκει υπαρχουν παγκακια και δεντρα και λουλουδια. Το μερος ειναι μεσα στο πρασινο.
Δεν υπαρχει φασαρια και το μονο που ακουγεται ειναι ο ανεμος.
Ο Ερικ ενθουσιαστηκε οταν ειδε το μερος.
Αυτο ειχε παθει και η Σαρα οταν της το εδειξα.
"Πολυ ωραια ειναι εδω" μου ειπε.
"Θες να κατσουμε?" Τον ρωτησα.
Αυτος ειπε ναι και καθησαμε.
Κοιταγαμε το πρασινο διπλα μας και δεν μιλουσαμε.
Ηθελα αυτο το αρμονικο τοπιο αυτη την στιγμη.
"Χαρηκα που επιτελους σε γνωρισα" ειπε ο Ερικ και με κοιταξε.
"και εγω" του ειπα.
Η αληθεια ειναι πως μου εφτιαξε την μερα . Με εκανε να χαμογελασω και το χρειαζομουν. Αυτην την μερα ηθελα να κλαψω και για πρωτη φορα ενιωθα οτι δεν ηθελα αυτο.
Οι αλλες ωρες ερχοντουσαν και εφευγαν.
Ο Ερικ εκανε την σχολικη μερα να περασει πολυ γρηγορα.
Βγηκαμε μαζι απο την ταξη.
"Εχω κατι δουλειες να κανω για το σπιτι. Θες να παμε για καφε το βραδυ?" Με ρωτησε..
"δεν ξερω...το προγραμμα μου ειναι φορτωμενο και εχω σημερα δειπνο με τους γονεις μου." Του ειπα.
"Καλα τοτε θα δουμε" μου ειπε.
Ανταλλαξαμε τηλεφωνα.
Ο Τζον περασε απο διπλα μας.
Η Λουσι ηταν απεναντι μας και μας κοιταγε .
Ξερω οτι περιμενε τον Σαμ αλλα το βλεμμα της ηταν πανω μας. Λες και καθοταν εκει για μας.
Μολις την κοιταξε ο Ερικ κατι εγινε.
Και οι δυο κοιταξαν αλλου..
Ηθελα να τον ρωτησω για εκεινο το γεγονος αλλα δεν ειχα την δυναμη. Δεν ηθελα να μαθω τιποτα αλλο.
"Ερικ πρεπει να φυγω" του ειπα.
Αυτος λυπημενος ειπα καλα.
Με ρωτησε αμα θελω να ερθει μαζι μου αλλα του ειπα οτι θελω να περπατησω μονη.
Η πραγματικη αληθει ειναι οτι θα τον ρωτουσα για εκεινον και για την Λουσι και δεν ηθελα.
Δεν θελω να μαθω.
Περπατουσα στον δρομο και σκεφτομουν τα γεγονοτα.
Εκατσα σε ενα παγκακι και εβγαλα απο την τσαντα μου το τετραδιο.
Ακομα σκεφτομουν τον Ερικ και τις κινησεις του. Αυτο το χαμογελο και η ηρεμη και σταθερη φωνη.
Το αρωμα .. που ακομα το νιωθω πανω μου.
Κοιταξα το τετραδιο και διαβασα την επομενη προταση.
Οι κινησεις που εκανα ηταν πολυ μικρες. Εκαναν πολλα αλλα δεν ηταν αρκετα. Εφταναν μονο μεχρι το σημειο του καβγα. Απο την μια ενιωθα ασχημα γι'αυτα που εκανα ενω απο την αλλη ενιωθα ωραια γιατι ηξερα οτι θα επαιρνα την φιλια μου πισω.
Περισσοτερο ασχημα ενιωσα οταν εφυγε η Ροζα για ταξιδι και ηρθε ο ξαδερφος μου. Εκανα καποια πραγματα που δεν ηταν σωστα .
Ειχα ξεφυγει απο τον στοχο μου.
Γι'αυτο και εβαλα τελος σε αυτο το προσωπο. Ηταν η τελευταια φορα που πηγα να το χρησιμοποιησω.
Επρεπε να βρω τους ρυθμους μου.
Μετα στοχος μου ηταν μονο ο Τζον.
Μονο εκεινον θα πειραζα για να φτασω στον στοχο μου.
Το ταξιδι μου και η αφηξη του ξαδερφου της.
Το βλεμμα της Λουσις προς τον Ερικ.
Τι παιχνιδι επαιξες.?
Σηκωθηκα απο το παγκακι και περπατησα μεχρι το σπιτι.
Καθως περπαταγα σε ενα στενο ειδα την Λουσι και τον Ερικ.
Απο τις κινησεις τους μιλαγανε πολυ εντονα.
Δεν νομιζω να εχουν φιλικα αισθηματα ο ενας για τον αλλον.
Κρυφτηκα πισω απο ενα αμαξι.
Τους κοιταγα αλλα σηντομα το διελυσαν.
"Θα μαθει την αληθεια" ηταν η τελευταια προταση που ειπε η Λουσι .
Μπορει να μου πει καποιος γιατι τα ζω εγω ολα αυτα.
Μπορει να μου πει καποιος γιατι γινονται ολα αυτα..
Γιατι δεν μπορω να ηρεμησω για μια στιγμη..
Περπατησα προς το σπιτι , αφου φυσικα τα δυο παιδια ειχαν φυγει.
Δεν ξερω τι εχει γινει στο παρελθον με αυτους τους δυο , δεν ξερω τι εκανε η Σαρα σε αυτους τους δυο.
Εφτασα σπιτι μου.
Ανοιξα την πορτα.
"Γεια Ροζα μου" ειπε η μαμα μου..
"Γεια μαμα" ειπα εγω..
"Γεια σου Ροζα" ειπε η Λουσι.
"Η Λουσι ηρθε να σε δει και της ειπα να περιμενει στο σαλονι.
Της εβαλα χυμο και κουλουρακια για να φαει" ειπε η μαμα μου.
Η Λουσι ηταν ακριβως μπροστα μου.
Μαλλον εγω ημουν το ατομο που επρεπε να μαθει..
Δεν περιμενα να την δω εδω.
"Μαμα εγω με την Λουσι θα παμε πανω" της ειπα..
Με την Λουσι πηγαμε πανω στο δωματιο μου.
Και εκεινη συμφωνησε. Μαλλον δεν ηθελε εκεινη η μαμα μου να ακουσει αυτα που εχει να μου πει .
Μπηκαμε μεσα και εκλεισα την πορτα . Η Λουσι εκατσε στο κρεβατι μου και εγω ημουν ορθια μπροστα της.
"Θελω να σου μιλησω" μου ειπε.
"Το ξερω.. Ξερω οτι κατι εχει γινει μεταξυ εσενα και του Ερικ" της ειπα.
"Ξερεις?" Μου ειπε.
"Δεν ξερω τι εχει γινει..αλλα ξερω οτι κατι εκανε η Σαρα" της ειπα.
Εγω ειχα παει ταξιδι και η Σαρα βρηκε την ευκαιρια να πραγματοποιησει τα σχεδια της.
"Δεν φταει ο Ερικ... η Σαρα τα εκανε ολα" μου ειπε..
"Τι σας εκανε?" Την ρωτησα.
Τι αλλο θα μπορουσε να κανει.
Παρελθον απο μερια Λουσις
Καθομουν σε ενα παγκακι και περιμενα τον Σαμ.
Ξαφνικα απο το πουθενα εναα τυπος εκατσε διπλα μου.
Γρηγορα με πλησιασε.
"Γεια σου ειμαι ο Ερικ" μου ειπε και εκατσε πιο κοντα μου.
"Γεια σου" του ειπα και εκανα μια θεση πιο μακρια.
"Εισαι πολυ ομορφη" μου ειπε.
Η Σαρα του ειχε πει να με πλησιασει ερωτικα ωστε να με δει ο Σαμ.
"Σας ειδε?" Την ρωτησα σοκαρισμενη.
"Ναι, χαμος εγινε" μου ειπε..
"Καταλαβε τι εγινε?" Την ρωτησα.
"Του ειπε ο Ερικ...αλλιως δεν νομιζω να με πιστευε." Μου ειπε.
"Ο Ερικ?"την ρωτησα. Δεν θελω να μοιαζει στην ξαδερφη του.
"Δεν το ηξερε. Νομιζε οτι ημουν φιλη της Σαρας και οτι γινοταν για πλακα." Μου ειπε.
"Η Σαρα εκανε πολλα πραγματα" μου ειπε.
Λογικα αυτη ειναι το προσωπο που αναφερει η Σαρα..
Εκει πρεπει να εβαλε το τελος με αυτην.
Εκει ειχε ξεφυγει με το σχεδιο της.
"Ο Σαμ τα εχει μαθει ολα?" Της ειπα.
"Ξερει για το σκηνικο...και ξερει οτι η Σαρα δεν μας ηθελε μαζι" μου ειπε..
"Ο Ερικ τι ξερει?" Την ρωτησα.
"Τιποτα παραπανω απο εκεινο το γεγονος" μου ειπε.
Εγω χωρις να το σκεφτω, αγκαλιασα γερα την Λουσι. Χαιρομαι που μου μιλησε. Δεν μπορω να το πιστεψω οτι η Σαρα εκανε τοσο κακο.
Τι μπορει να εχει κανει στον Τζον?
"Θα πρεπει να φυγω" μου ειπε.
"Ναι καταλαβαινω" της ειπα.
Χαρηκα παρα πολυ που ηρθε.
Εμαθα τι εκανε η Σαρα οσο ελειπα .
Η Λουσι εφυγε και εγω κοιταξα το σπιτι απεναντι μου.
Εκει πια θα εμενε ο Ερικ.
Καθησα στο κρεβατι μου και εβγαλα το ημερολογιο.
Ημουν ετοιμη να συνεχισω να διαβαζω.
Ο Τζον με την Ροζα ερχοντουσαν ολο και πιο κοντα.
Η Ροζα μου ειπε οτι εκαναν ερωτα τις επομενες μερες.
Ηταν πολυ χαρουμενη και εκεινη αλλα και εκεινος.
Ηταν τελεια μαζι και αυτο εβγαινε προς τα εξω.
Οι συναντησεις μας με την Ροζα ολο και μειωνονταν.
Μια μερα εκει που δεν ηξερα τι να κανω , ηρθε ο προπονητης της ομαδας ποδοσφαιρου στο σπιτι μας.
Ο αδερφος μου ηταν ενας απο αυτους που θα πηγαιναν σε ακαδημια . Αυτη η ακαδημια θα ανοιγε μεγαλες πορτες προς το ποδοσφαιρο.
Ο προπονητης ειπε στον αδερφο μου οτι θα δωσει υποτροφιες σε αλλα 10 παιδια.
Ενα απο τα 10 παιδια ηταν ο Τζον.
Το ηξερα γιατι ειδα την λιστα.
Την εβγαλα φωτοτυπια.
Την κολλησα στο τετραδιο.
Οντως ενα απο τα παιδια ηταν ο Τζον..μα αφου δεν τον πηραν..
Οχι Σαρα.. τι εκανες?
Οταν ειδα το ονομα του πρωτο..πρωτο ηξερα τι επρεπε να κανω. Ηξερα τι θα εκανα και μετα.
Ξερω οτι ο Τζον αμα πληγωθει με κατι δεν θα το δειξει.
Φροντισα να μην τον παρουν. Μιλησα στον προπονητη και του εταξα λεφτα. Πολλα λεφτα.
Ηξερα οτι θα εκανε τα παντα για τα λεφτα.
Ο προπονητης τον εβγαλε την λιστα και ο Τζον δεν ηταν μεσα.
Τον εβλεπα καθε μερα με νευρα. Ηταν μια κινουμενη βομβα. Που καποια στιγμη θα εσκαγε. Φροντισα εγω να σκασει.
Η υποτροφια ηξερα οτι ηταν το μονο πραγμα που ηθελε και του το στερησα.
Ελεγα διαφορα πραγματα στην Ροζα για να τον φτασει στα ακρα του.
Το πετυχα. Για βδομαδες ενιωθα ασχημα για εκεινον.
Τον χωρισα απο την Ροζα... Του πηρα την ευκαιρια για μια καλητερη ζωη. Του πηρα το μελλον του.
Δεν μπορουσα να διαβασω αυτες τις προτασεις.
Οντως του εκανε κακο. Ο Τζον ηταν πολυ χαρουμενος οταν πιστευε οτι θα τον παρουν.
Οταν εμαθα οτι δεν τον πηραν ηταν αργα.
Ειχαμε χωρισει τοτε.
Παρελθον απο πλευρα Ροζας
"Μπορεις να μου πεις τι εχεις?" Τον ρωτησα
Αυτος πηγαινε πανω κατω στο δρομο.
Ειμασταν κοντα στο σπιτι του.
Δεν μου μιλουσε
Απλα με κραταγε εκει.
"Θελεις να χωρισουμε?" Τον ρωτησα.
Δεν ηξερα τι ειχε παθει. Δεν μου μιλουσε..
"Μην Μιλας" μου ειπε.
"Μην μου φωναζεις" του ειπα..
" Ροζα παψε" μου ειπε.
Δεν μπορουσα να το δεκτω αυτο .
Δυο βδομαδες γινεται αυτο.
Δεν μου λεει τιποτα.
"Ξερεις κατι..θελω να χωρισουμε" του ειπα.
Που να ηξερα οτι ηταν πολυ πληγωμενος απο την υποτροφια.
Η Σαρα μου ελεγε οτι δεν με ηθελε πια αλλα φοβοταν να το τελειωσει.. δεν ηθελε να πληγωθω .
Δακρυα αρχισαν να πεφτουν απο το προσωπο μου.
Ειχε χασει την υποτροφια και εγω του ειπα να χωρισουμε.
Αυτη η αληθεια πονεσε περισσοτερο απο ολους.
Εψαξα παλι την γραμμη που ειχα μεινει. Ειχε μεινει πολυ λιγο για τον Τζον.
Ηθελα να τελειωσει.
Σκεφτηκα οτι ο Τζον μπορει να ειναι αυτος που μου στελνει απειλητικα μηνυματα. Εχει καθε δικιο να το κανει.
Σιγουρη οτι μπορει να ειναι αυτος που με απειλη ημουν οταν ηρθε αγριεμενος στο παγκακι που καθομουν..
Πριν τρεις ωρες.
Μου πεταξε κατω το ημερολογιο και ηταν ετοιμος να με χτυπησει.. μαλλον και να με σκοτωσει.
Ηταν και ο Σαμ εκει. Γι'αυτο ισως μονο με εσπρωξε. Δεν ξερω τι να σκεφτω.
Παντως το πρωτο ατομο που σκεφτομαι οτι του εχω κανει πολυ κακο ειναι ο Τζον Ντιν αγαπημενο μου ημερολογιο. Δεν προκειται να ξεχασω ποτε το βλεμμα του.
Η σελιδα σταματουσε εκει.
Μαλλον αυτο ηταν το πρωτο ατομο και η ιστορια του.
Αφησα το τετραδιο διπλα μου και ξαπλωσα.
Δεν ηξερα τι να σκεφτω.
Μερικα λεπτα περασαν και δεκτηκα ενα μηνυμα.
Το ατομο που μου εστειλε το μηνυμα δεν περιμενα ποτε να το κανει.
Ο Σαμ ηθελε να βρεθουμε.
Και βρεθηκαμε.
Τον συναντησα στο παρκο διπλα απο το σπιτι του οπως μου ειπε.
"Χαιρομαι που ηρθες" μου ειπε.
"Χαιρομαι που σε βλεπω" του ειπα.
Καιρο ειχαμε να μιλησουμε.
"Θελω να σου μιλησω" μου ειπε.
"Ακουω" του ειπα.
Η αληθεια ειναι οτι εχω περιεργια γι'αυτο που θελει να μου πει.
"Ξερω οτι ο Τζον θελει να σου μιλησει. Επειδη ακομα σε νοιαζομαι. Ηθελα να σου πω να τον προσεχεις."
"Γιατι?" Τον ρωτησα.
"Τον ειχα πετυχει μια μερα να μιλαει πολυ δυναταμε την Σαρα .
Αυτη καθοταν στο παγκακι και εκεινος την εβριζε. Της φωναζε πολυ δυνατα και της πεταξε το ημερολογιο κατω." Μου ειπε.
"Το ξερω...και μετα εφυγε" του ειπα.
"Την εσπρωξε και πηγε να την χτυπησει αλλα με ειδε" μου ειπε ο Σαμ.
"Θυμαμε και ενα χαστουκι" προσθεσε ο Σαμ
"Τωρα η Σαρα δεν ειναι ζωντανη και δεν ξερω τι να πω." Συνεχισε να μιλαει.
Ο Σαμ δημιουργησε πολλες ερωτησεις στο κεφαλι μου.
Η πιο κυρια ομως απο ολες ειναι.
Ο Τζον σκοτωσε την Σαρα?

************************************