Yeşil Kalemler Şiir ( TAMAMLANDI)

Sevdam

kubilay7070
Kimliği belirsiz ellerce yediye bölünmüş bir coğrafyanın
en doğusuna düşüyorduk.
Doğmadan kertilmiş* bir beşik nikahıyla
biraz Nemrut, biraz Ararat, biraz Ani kokuyorduk.
İnsandık diğerleri kadar
ama insanlığın doğusuna takılıyordu ayaklarımız.
Bu yüzden hep kanıyor
Bu yüzden hep yalpalıyorduk.
Ertelenmiş politikaların patikalarında
düşe kalka toz olup karışıyor havaya
kurşun ağırlığında indiriliyorduk toprağa.
Sen bir çiçeğe su veriyordun
Yüreğimin çatlayan toprakları sana kanıyordu.
Sen bir çiçeğe su veriyordun
Fırat, Dicle kimliklerinden utanıyordu.
Yaylalarında ıtır kokulu rüzgârların nazlandığı
çamurda yürümeyi asalet bilip
şikâyetinden ar eden insanların yaşadığı memleketimin
doğusundaki sevdam.
Sebep bilip varlığını, yaşamayı göze aldığım
memleketim kadar gerçek
memleketim kadar doğu kokan sevdam.
Sen yürüyordun
Ararat başını eğiyordu edepten.
Çimen yakut oluyordu
toprak, insan özü zümrüt
Süleyman'a baş kaldırıp
sana biat ediyordu hüdhüd.*
Sen gülüyordun
aşka geliyordu dağ çobanının kavalı,
suya salıyordu saçlarını uzaklarda bir salkımsöğüt.
Dolgun başak tanelerinin başını okşuyordun
altın sarısı bir buğday tarlası berekete doyuyordu.
Sen bir avuç Fırat içiyordun
köyümün çeşmelerine su yürüyordu.
ey yedi iklimin kokusunu saçlarında saklayan sevdam
Ey bab-ı esrarım
Ey gönlü güzelim
Ey ilkimi evvelim
Ey ülkemin doğusuna,
yüreğimin tam ortasına düşen sevdiğim.
İsmini duama sebep bilip ezber ettiğim
Sen,
Sen bir güle su veriyordun,
ben yüreğimde dikenlerinin ayak izleri
usul, usul sana kanıyordum...
_(k)_