Ejndelijk samen! Of toch niet?

19 0 0
                                    

Hoofdstuk 7
Eindelijk samen! Of toch niet?

Ik zet nog een stap dichterbijer.
Dit is.... MAM?!
"Mama?!"
De vrouw zat slapende op de vloer maar ze sprong nu wakker. Ik zie de paniek in de ogen als ze rond de kamer kijkt. En dan landen haar ogen op mij, gelijk dimt de paniek en haar ogen en geeft ze me een hele sterke knuffel. Terwijl we knuffelen mompeld ze allemaal woorden zoals: gelukkig, was bang, mijn zoon. Nadat ze me los laat uit haar bere sterke knuffel kijkt ze me recht in de ogen aan zegt ze: "voel je oké marcus?" "Ja mam, ik ben oké, ik heb niks. Maar ik begrijp niet waarom we hier zijn." Tiberius (vader van Marcus) zat in de schulden bij Siderius. Hij kon hem maar niet terugbetalen. Wij worden nu verkocht als slaven om de schuld terug te betalen." "Serieus?! Dat kan hij toch niet maken?! Wij zijn Romeinse burgers!" "Het spijt me Marcus, er zit niks anders op." Ik open me mond om erop in tegen te gaan maar ik hoor opeens een paar voetstappen. De voetstappen komen steeds dichtbijer maar ik zie hem niet goed. De voetstappen stoppen recht voor onze cel. Ik zie de gedaante nog steeds niet goed. "So so so, nooit verwacht de familie van de grote Tiberius in mijn kerkers te zien!" Die stem....  Dat is die klootzak! Hij heeft me vader en me hond vermoord! En hij Livera (mam) en ik verkopen! Ik haat hem. De man stapt nog een stap dichtbijer en staat nu recht voor de cel, ik zie hem nu goed. Ik loop nu ook naar de tralies van de cel. Ik hoor Livera zeggen: "Marcus, niet doen." Het boeit me niet wat moeder denkt, deze man heeft me leven verwoest. Ik sta nu recht voor hem. Het enigste wat me tegenhoud om hem een pak slaag te geven zijn de tralies. Hij is een kop groter dan mij dus ik hoor eigenlijk geïntimeerd te zijn, maar het boeit me niks meer. Woede laait in mij. Ik kijk hem aan en zeg: "jij vuile klootzak! Ik hoop dat je rot in hel. Bij alle goden nog al toe! Zelfs dat verdien je niet! Jij gore vuile-" "MARCUS ANTONIUS!! Wil je dat hij ons vermoord!" Maar Siderius kijkt me niet eens boos aan, meer geamuseerd. Hij lacht spottende, kijkt me aan en zegt:

Schrijverswoordje:
Bedankt voor het lezen! Laat tips tops en vragen na in de reacties. Dat helpt me met het verbeteren van het boek!
Groetjes van Chris

Marcus Antonius Dutch/Ne/Netherlands)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu