De Horloge-serie I: De Steen der Verwoesting
Wanneer Leila op de bodem van de zee een mysterieuze rode steen vindt, weet ze geen raad. Ze besluit haar nieuwe bezit geheim te houden, maar voor hoe lang, want als ze het de verkeerde verteld staat haar...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik kijk mijn tegenstander in zijn ogen. Ik zie de woede en frustratie die bijna van hem af lijkt te spatten, hierdoor moet ik onwillekeurig glimlachen. Wat hem nog bozer maakt. Wat is mijn tegenstander gemakkelijk op de kast te jagen, waarschijnlijk kan hij er niet tegen dat hij mij — een meisje — kan verslaan.
Ik zie dat mijn aanvaller, genaamd Chad, gaat aanvallen. Ik zie het aan zijn voeten. Hij stapt altijd eerst uit, voordat hij uithaalt met zijn zwaard.
Ik heb iedereen zijn of haar bewegingen in mijn hoofd geprent, zoals: hoe vallen ze aan? Met welk been stappen ze meestal naar voren? Wat zijn hun zwaktes?
Het is een grote en gespierde jongen. Hij is gevaarlijk, hij heeft namelijk enorm veel spierkracht. Hij is - hoe moeilijk het is toe te geven - veel sterker dan ik. Daar kan ik hem niet op verslaan.
Maar is traag, zijn snelheid is zijn zwakte. Ook laat hij het allemaal liggen op de techniek.
Zijn vader is van adel en ik denk dat zijn slaapkamer groter is dan mijn zusje en moeders gehele huisje.
Hij haalt nog een keer uit, naar mijn bovenbenen, die ik snel en gemakkelijk afweer.
Ik voel opeens iemands rug tegen mijn rug staan. Het is een lang en groot gespierd lichaam kan ik ontdekken van wat ik met mijn rug voelde. Ik wil bijna met de knop van mijn zwaard hem — want hij was veel langer en gespierder dan ik en ik vocht nu alleen tegen jongens, want de andere meisjes waren al af — in zijn ribben steken.
Bijna.
Want ik herinner me net op tijd dat ik in tweetallen vecht.
Elke keer vergeet ik dat weer, meestal is het een gevecht één op één. Maar nu willen ze ons leren samenwerken. Leren vertrouwen op iemand anders.
Dit is de finale voor de beker.
Iedereen wil de beker, hierdoor krijg je gegarandeerd een goede studiebeurs nadat je bent afgestudeerd erbij. Vooral de leerlingen waarvan de ouders niet van adel zijn — en geen fortuin aan geld bezitten — willen die studiebeurs.
Als ik deze wedstrijd win krijg ik ook zo'n goede studiebeurs, dan kan ik ervoor zorgen dat mijn moeder en zusje een betere woon- en slaapplaats krijgen en dat mijn zusje niet meer achter haar rug wordt uitgelachen, alleen maar omdat ze niet zoveel geld heeft als die andere kinderen.
Ik word gestraft dat ik in gedachten verzonken, omdat ik te laat Chad zijn zwaar opmerk. Het laat een rode streep achter op mijn arm. Een diepe snee heeft zich in mijn arm gevormd. Ik kijk snel naar mijn arm, bloed begint eruit te sijpelen, maar gelukkig kan ik geen bot zien. Wel voel ik meteen al pijnscheuten van mijn arm komen.
Van de Academy moeten we vechten met echte zwaarden, omdat volgens hen het geen nut heeft om nu met houten zwaarden te vechten als je later toch met echte zwaarden gaat vechten.
