The Day It Happens (Gino and Kiara)

The Day It Happens

Kiara's POV

I know this is the right time to move on. Bakit parang masakit pa rin. Hindi naman nagiging kayo pero nasasaktan ka? It's funny on the side note pero it's so painful inside.

Yeah! Gumagawa ako ng MTV.

Walking in the rain while your letting your tears flow. Ganto ba talaga ang typical moving on stage. Natatawa ako sa sarili and naaawa.

Natatawa kasi feeling ko nirere-inact ko 'yung mga napapanood ko sa K-dramas. Naglalakad sa ulan habang umiiyak.

Naaawa for the fact na umiiyak ako.

Ulan. Bakit laging ikaw ang karamay ng mga sawi?

"Miss hold-up 'to!"

Napatigil ako sa paglalakad ng may humawak ng kamay ko. Sana si Gino na lang ang may hawak ng kamay ko. Ito namang holdaper na 'to i-dodouble kill pa ako. Wasak na nga ang puso ko nanakawan pa ako. 

"K-kuya, w-wag mo na akong holdapin. Wala ka ng makukuha sa akin. Pagod na akong magmahal," ang sabi ko.

"HAHAHHAHHAHAHA," teka parang kilala ko 'yung boses na 'yun ha?

Paglingon ko. Nakita ko si Wealand. Gino's best friend.

"You startled me Wealand!" naiinis na natatawang sabi ko.

"Bakit ka nagpapaulan?" tanong niya.

"Wala akong payong," sagot ko.

"Ano ba 'yan!" ang tugon nya. "Ihahatid na kita sa bahay nyo, baka magkasakit ang prinsesa ni Boss Gino," panunukso pa nya.

"Sira, sila na ni Diana," I retorted.

"Sila na ni Diana," inulit nya ang sinabi ko na tila ba nanukso.

Kinuha nya ang cellphone nya at nag-dial. Ilang minuto ang makalipas.

"Boss Gino..." pagkasabi nya ng pangalan ni Gino kumabog ang puso ko. Iniisip ko kung bakit nya tinatawagan si Gino. 

Minutes after may humintong kotse sa harapan namin. It was Gino.

Wealand: Sakay na Kiara. 

He's pointing to Gino's Car. Nagdadalawang isip pa ako pero binuksan ni Wealand ang pinto ng front seat.

Nung nakaupo na ako nagpaalam na si Wealand.

Wealand: Una na ako Kiara, masyado kasing torpe ang kuya mo.

He waved at me at umalis na.

Natira na lang kami ni Gino.

Hinubad nya ang suot nyang jacket at ibinigay sa akin.

Gino: Hinaan ko ang aircon.

For a the last 5 minutes hindi kami nag-uusap. Until he broke his silence.

Gino: Kiara, I miss you.

And my heart feels overwhelmed.

Gino: I know I've been cold since kanina during our meet up at the coffee shop. I just want to guard my feelings. You know naman I've been hurt. I just wanted to say sorry because I think I fail to understand you. Sorry... if naging mean ako during your visit in my office. I was hurt talaga... of what happened. And I-I'm so so sorry.

Nagulat ako sa mga sinabi nya. He's still Gino, gentle, kind and caring. Akala ko galit sya. Akala ko everything was a mess.

Gino: Kiara, hindi kita matiis. Alam mo naman na g-gusto kita. I-I called Wealand, to help me find you after na magpart ways tayo pagkagaling natin sa coffee shop. And I-i just want to sincerely express my intentions to you... p-pwede bang manligaw?

And my heart melt. Para nawala lahat ng iniyak ko kanina. Para akong nabuhayan. Sa sobrang kilig hindi ko ma-express ang sarili ko. Nginitian ko lang sya at tumango.

Gino: Is it a yes?

Tumungo ulit ako.

And he smiles.

Kiara: Actually, I was overthinking. A-akala ko kayo na ni Diana.

Gino: Me? Me and Diana? No! She was just asking for help.

Kiara: K-kasi lagi mo syang nababangit.

Gino: Ahh... ganun ba 'yun? Pero everyday lagi kitang naiisip. 

Gino you making me kilig.