Bir zamanlar öğretmen ve öğrencileri pikniğe gidiyorlardı. Yollar yılan gibi kıvrılırken bazı öğrenciler tiksinirken bazıları için hiç önemli değil. Yılan gibi kıvrılan yolun sonuna geldiler. Herkes yerleşti ama orası ormandı orası piknik alanı değildi. Bazıları ormanın içine doğru girdi. Bazıları öğretmeniyle beraber testereyi alıp ağaç kesmeye gittiler. Ama ne görsünler ki hiç balta girmemiş bir orman. Bazı öğrenciler: "bu sadeliği bozamayız öğretmenim!" dediler ve gittiler. Öğretmen ve yanında kalanlar ağacı bir güzel kesti. Piknik alanına gidip yemeklerini yediler. Gece çöktü ve herkes uyumaya başladı. Herkesin çadırları ayrıydı ve hiç kimse birbirinden yardım isteyemezdi bunu O'da biliyordu. Herkes uyudu güzel bir geceydi ama bir kişi hariç. Öğretmen sabah kalktığında sayım yaptı. Ve birisi yoktu oda öğretmeniyle beraber ağaç kesenlerden birisiydi. Herkes kaybolan o öğrenciyi aramaya başladı. Çoğu kişi ararken kendini evde buldu ve her şeyi unuttu bu zaman içerisinde olan bütün her şeyi. Ama bazıları kaybolmadı piknik alanına döndü oradakilerden hepsi ağaç kesenlerden bazılarıydı. Öğretmen ve öğrencileri çok korktu ve etraflarından uluma sesleri geliyordu. Galiba onlar kurttu.
