Milkshakes en gebroken harten

Hoofdstuk 12

HOOFDSTUK 12
Zwoele zomeravonden & nachtelijke fietstochten
—»«—

Voor het eerst sinds een hele lange tijd voelde ik de warme wind zachtjes langs mijn blote benen strijken. Vogels floten naar elkaar en vlogen van boom naar boom, terwijl de zon langzaam steeds wat lager ging staan. De geur van de zomer — barbecue en net gemaaid gras — hing in de lucht.

De steentjes van het grindpad die het voetpad aangaf in het park schoten onder onze voetstappen weg. Deze dag was perfect geweest, met Lukas aan mijn zijde, en als ik heel eerlijk tegen mezelf moest zijn, was ik verdrietig dat het bijna ten einde kwam.
Maar gelukkig was het nog niet over.

Lukas zwaaide zijn rugtas heen en weer. Ik gaf hem een speelse tik tegen zijn bovenarm aan. 'Denk om het eten.'

Hij lachte en liet zijn andere hand in de mijne glijden, waarin hij voorzichtig kneep. 'Kom. Dit is wel een geschikte plek.'

Ik werd meegetrokken van het voetpad af, op een stukje grasveld dat omgeven werd door bomen. We hadden prachtig uitzicht op het kleine meertje die midden in het park te vinden was.
We schopte onze schoenen uit en ik liet mijn blote voeten wegzakken in het koele gras. Lukas rolde de deken uit en liet zich met een diepe zucht vallen.

'Dus, heb je al een keuze gemaakt?' Hij liet zijn hand boven zijn gezicht zweven, zodat hij de zon kon afschermen en mij recht in mijn ogen aan kon kijken.

Ik haalde mijn schouders op en nam naast hem plaats, mijn knieën opgetrokken tot aan mijn kin. 'Ik weet dat ik voor Journalistiek moet kiezen, omdat míj́ dat gelukkiger maakt. Maar ik kan mijn moeders trotse blik toen ik mezelf inschreef voor Marketing niet van me afzetten.'

'Wil je mijn eerlijke mening?' Ik knikte terwijl ik mijn handen gedachteloos door zijn haar liet glijden. 'Ik denk dat je moeder trots zal zijn op elke beslissing die je zal maken. Ze houdt van je, Ly, dat gaat niet zomaar weg als je besluit om een andere opleiding te gaan volgen.'

Lukas had gelijk. Natuurlijk zou mijn moeder trots op me zijn. Maar hoe moest ik aan haar uitleggen dat haar geld, dat ze in mijn opleiding had gestoken, voor niets was geweest? Dat ik duizenden euro's had verspilt alleen omdat ik zo dacht om mijn vaders goedkeuring te krijgen? Dat ze dat geld beter voor iets anders had kunnen gebruiken — iets wat wel de moeite waard was geweest.

'Hé,' Lukas leunde op zijn ellebogen en prikte met één vinger in mijn wang, wat ervoor zorgde dat ik hem aankeek. 'Het komt allemaal goed. Zodra je het je moeder verteld zal er een enorme last van je schouders vallen.'

Ik knikte. Ondertussen was ik dit gespreksonderwerp wel een beetje zat geworden. Hoe meer we het erover zouden hebben, hoe zwaarder die last zou worden. 'Hoe gaat het eigenlijk met jouw opleiding?'

Hij kwam overeind, pakte twee smoothies uit de tas en overhandigde mij er één. 'Prima. Ik heb het naar me zin en zoals het er nu naar uitziet ga ik over naar mijn laatste jaar.'

'Hoe was mijn idee voor je verhaallijn bevallen?'

Lukas lachte. 'Goed. Heb er een acht voor gekregen. Dankzij jou.'

Een warm gevoel borrelde in mijn maag. 'Je ouders moeten vast trots op je zijn. Wat doen ze eigenlijk?'

'Mijn vader is kunstenaar,' hij glimlachte. 'Ik heb niet echt verstand van kunst, maar iedereen zegt dat hij er goed in is.'