Καλοκαιρινές αναμνήσεις

Part 9°

Στην ζωή της Δανάης..

Δεν μπορεί να μου το κάνει εμένα αυτό για δεύτερη φορά!
Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη αγαπητέ μου Κυριάκο. Σκέφτεται καθώς τον παρατηρεί στο παγκάκι του απέναντι νοσοκομείου.

Φοράει αμέσως την άσπρη ρόμπα και βγαίνει γρήγορα από το δωμάτιο αγνοώντας τους ορούς, τους γιατρούς και την περασμένη ώρα.

Τα συναισθήματα της στο ασανσέρ ήταν πολύ ανάμεικτα. Δεν είχε σκεφτεί τι θα του πει, αλλά ότι κι αν γινόταν αυτή θα το προσπαθούσε. Της άξιζε ένα κοινό μέλλον με το αγόρι που είχε ερωτευτεί.

Βγαίνοντας απ το νοσοκομείο, παρατηρεί ότι οι μόνοι που βρίσκονται έξω τέτοια ώρα είναι ο Κυριάκος και δύο άντρες πιο πέρα.

Τον πλησιάζει και του χαϊδεύει την πλάτη.
Πηγαίνει και κάθεται δίπλα του, βάζει το χέρι του στην παλάμη της και τον κοιτάει μες τα μάτια.
"Μωρό δεν είμαι, ξέρω τι θέλω και τι θα κάνω για να το αποκτήσω. Την πρώτη φορά σε άφησα για κάποιον λόγο που ούτε εγώ ξέρω, αλλά από την στιγμή που εμφανίστηκες για δεύτερη φορά άθελά σου, έστω και μοιραία, εγώ δεν πρόκειται να σε αφήσω." ξεκινάει..

"Το ξέρεις ότι πάντα με έφτιαχνε αυτό το πείσμα σου?" απαντάει ο Κυριάκος και της δίνει ένα πεταχτό φιλί.

" Κανόνισε να μου κόψεις για ακόμη μια φορά τις ελπίδες πάνω που πάω να κουνήσω τα φτερά μου."

"Έλα αγκαλίτσα!" της λέει και την βάζει να κάτσει στα πόδια του.

" Κυριάκο, μη μου ξαναφύγεις.. "

" Δεν μπορώ να σου ορκιστω τίποτα, αλλά θα παλέψουμε ένα καινούργιο ξεκίνημα μαζί."

"Δανάη! Πας καλά κορίτσι μου? Έλα αμέσως μέσα. Σε ψάχνουν οι γιατροί!!" φωνάζει η Αλέκα όταν επιτέλους την βρίσκει να κάθεται στο παγκάκι αγκαλιά με τον Κυριάκο.