Aria. Historia Podniebnej Armii.

Rozdział 2 Ucieczka

(Zachęcam do komentowania.)

Aria i Astral ukrywali się głównie w zaułkach i kanałach, znajomość miasta tylko częściowo ułatwiała zadanie, ponieważ wszędzie latały lotocykle i blizardy jednoosobowe. Blizady były szczególnie niebezpieczne, ponieważ był to mały pojazd latający, na którym pilot stał. Dzięki czemu miał wolne ręce i mógł spokojnie atakować. Do tego duża zwrotność i prędkość czyniły właściciela blizarda ciężkim przeciwnikiem. Nasi bohaterowie na szczęścia dostali się do domu Astrala gdzie zadekowali się na jakiś czas. Astral zabrał  pas z bronią i najpotrzebniejsze rzeczy w międzyczasie zaczęli obmyślać plan ucieczki.

-Nie możemy tu zostać na długo, wichura nas znajdzie, a do tego nie mamy zapasów.

-jedyne wyjście to ucieczka z wyspy ale do tego potrzeba statku albo dobrego lotocykla.

- gdybyśmy przeszli kanałami może by się udało dostać do południowego skraju krainy i tam przeczekać

-ryzykowne, ale nie mamy wyjścia.

Obydwoje opuścili dom i dotarli do kanałów, gdy zeszli do środka Aria mocno się zdziwiła.

-O co chodzi ?-spytał Astral

-Tu jest woda i to całkiem sporo -powiedziała-

-To dziwne nigdy jej tyle nie było. Coś  tu nie pasuje?-

Aria i astral szli w kompletnych ciemnościach kierując się jedynie po omacku, starając się dotrzeć do  domu Arii. Kanały znali dobrze przez to, że nie raz się tu ukrywali. W pewnym momencie usłyszeli hałas, który nie brzmiał jak jakikolwiek znany im dźwięk. Za rogiem czekał  mały oddział  wichury, jednak uzbrojeni żołnierze stanowili w tym wypadku spore wyzwanie. Postanowili iść inną trasą niepewną i bardziej niebezpieczną. Pomimo przeciwności udało im się  dostać do domu Arii. Gdy dziewczyna spakowała się, wrócili do swojego planu.

-Mam pomysł- powiedział Astral

-jest głupi szalony ryzykowny i nawet jak wszystko pójdzie zgodnie z planem to możemy zginąć?

-zgadza się -

- czyli taki jak zwykle poza tym nie mamy nic do stracenia- odpowiedziała

-nie mamy innego sposobu aby wydostać ze stacji jak odlecieć stąd jedynym ze statków. Statki handlowe, prywatne, wojskowe i wszystkie inne odleciały. Jedyni co maja statek to wichura musimy ich wykurzyć aby oddzielić ich od statku i uciekniemy.

-świetny plan zarówno prosty jak niewykonalny. musimy mieć prawdziwy plan.

- to jedyne co na razie mamy właściwie ile mamy czasu zanim nas namierzą

-kilka- dźwięk tłuczonego szkła przerywa wypowiedź do pokoju dostaje się  granat dymny-sekund. Gazu !

Wybiegli jak strzały i zaczęli uciekać krętymi alejkami, dzięki znajomości do terenu z łatwością uciekli żołnierzom. 

Po kilku minutach byli już w dokach ładownych. Ukryli się  w małym mieszkaniu na pierwszym piętrze. Dzięki dobremu widokowi z okna zrobili rekonesans i widzieli jak część żołnierzy stoi w doku obok otwartego wejścia do statku, zaś reszta ładowała skrzynki z ruda przy bocznym wlocie.

-Mam plan- powiedział Astral

-Na początku musisz odwrócić ich uwagę

-Chyba wiem jak to zrobić -powiedziała patrząc na pistolet na gorące nity. Zeszli na dół i ukryli się obok skrzyń tuż przy wejściu do statku
-wiesz co masz robić- powiedział
Aria szybkim susami przedostała niepostrzeżenie na tyły oddziału wichury. Gdy dotarła do swojego celu chwyciła pistolet na nity i wystrzeliła serie w żołnierzy. Gorące nity zaczęły parzyć ich skórę.  Rozjuszeni pobiegli za nią a Astral ruszył do wnętrza statku. Gdy tylko do niego wszedł od razu włączył alarm przeciw pożarowy, a sam wskoczył do luku, z którego obserwował jak żołnierze uciekali w popłochu. Gdy kroki ucichły Astral opuścił kryjówkę i skierował się na dziób. Pomimo iż statek wydawał się opuszczony  starał się zachować ostrożność w przypadku trafienia na zabłąkanych żołnierzy. W końcu dotarł do drzwi mostka, otworzenie ich było nie lada wysiłkiem, gdyż alarm zablokował automatyczne otwieranie drzwi. Gdy już udało mu się wejść  udał się do koła sterowego i przejął kontrole nad statkiem. Poderwał go do lotu, a następnie obrócił go, aby był równolegle do linii brzegowej krainy. Tymczasem na brzegu zdezorientowani żołnierze obserwowali jak ich okręt podnosi do góry i celuje w nich swoje działa. Zanim zdążyli się zorientować Astral wystrzelił salwę z dział, zalewając wybrzeże falą ognia. Wichura biegała w popłochu pośród kul i odłamków starając się unikać ognia. Tymczasem zadowolony Astral w kokpicie obserwował całą scenerie, jego szczęście nie trwało zbyt długo gdyż poczuł ucisk na swoich plecach.

 Nie ruszaj się, obróć się, powoli – usłyszał i wykonał polecenie unosząc ręce do góry. Gdy się obrócił zobaczył dwójkę żołnierzy która celowała do niego z metalowych włóczni i młodego blond włosowego oficera w białej koszuli na której miał skórzana kamizelkę.

-Niezwykłe sądziłem, że mierze się z weteranem wojen odkrywczych(tę historie poznacie wkrótce), a ty jesteś zwykłym dzieciakiem.

-Nie, po prostu jestem niski.

-Ha ha butny do końca. Patrole donosiły mi o kimś, kto sprawia trudności. Nie sądziłem, że to będzie ktoś taki. Masz potencjał chłopcze, ktoś taki przydał by się w wichurze.

-Chyba śnisz jeśli do was dołączę.

-Zastanów się wichura niedługo będzie władać całymi terenami Arii warto stać po stronie zwycięzców.

-Zniszczyliście mój dom twierdzisz, że wam pomogę

-Jeśli chcesz przeżyć to tak, więc gdzie są badania naukowca?

-Badania naukowca?- zaśmiał się Astral-Spóźniłeś się. Dziś rano zostały skradzione. Nie ma już ich tutaj.

-Z pewnością nie wiesz jak cenne były te badania.

-Nie miałem zielonego pojęcia.

-Cóż najgorsze jest że mówisz prawdę, to oznacza że danych tu nie ma. Według spisu dzisiaj tylko jeden okręt opuścił doki przed naszym nalotem.

-Zbierz ludzi ruszamy do Efir-powiedział oficer do jednego ze strażników

-A co do Ciebie-spojrzał na Astrala-naprawdę sądziłeś że uda ci się ukraść ten okręt?

-A kto powiedział że chce go ukraść - odparł Astral i kopnął w ster. Statek zaczął się przechylać się i uderzając przy tym w budynki. Szyby okrętu rozbiły się. Astral zakręcił kołem w drugą stronę i przekręcił okręt 90 stopni od Pionu stając w poprzek. Wszyscy złapali się czego mogli, aby nie wypaść przez ogromną dziurę w kadłubie.

-I tak nie masz dokąd uciec- krzyczał oficer  

-Nie wydaje mi się -odpowiedział, po czym puścił się koło i wyleciał przez okno. Gdy pędził ku ziemi złapała go Aria, która zdążyła ukraść jeden z lotocykli, zanim Astral nie zniszczył przystani.

-Dokąd teraz-spytała

-Na razie jak najdalej stąd.

Astral i Aria lecieli w stronę zachodzącego słońca. Zastawiali się co teraz zrobią nie mając już domu, pieniędzy. Nic poza rzeczami, które zdołali zabrać. Wiedzieli, że ich celem, póki co jest przetrwać.