Hayalindeki Gerçek

Her sabah yeniden uyanmak onu mutlu ediyordu. Yeniden doğan güneş gibi parlak hiss ederdi.gözleri bulak gibi şefaf bakdğnda kalbini yansıtır sanki. Yine sabah olmuşdu,ev işleri onu bekliyordu, malum köyde işler bitmez.gerçekden de öyle. Ayşa da her kes gibi erkenden kalkb tavuklara yemek verir, bahçede çalışır,sonra kahvaltsnı yapardı.kadn gibi kadındı. Ayşa o sabah erkenden kalkmış işlerini bitirmişdi.taranmamış yüzüne tökülmüş kızıl gibi saçları arasından aydınlanan masmavi gözleri sanki gökyüzü gibi hem çok uzak hem de çok yakındı. Yoldan geçen koyun sürüsüne bakıyordu. Yine hayale dalmşdı. O anda oradan keçen bir yabancı
arabasını durdurup ona doğru seslendi:
Bir dakika bakarmsn!?
Ayşa dönüp baktığı kişiyle daha önce hiç görüşmemişdi.
Ayşa:buyurun banamı seslendiniz?
Yabancı:evet
Yabancı ayağından yaralıydı, demir parçası batmışdı ayağının altına.
Yabancı:buralarda eczane varmı?
Ayşa:var da uzakta yolu tarif etsem gidebilir idin?
Yabancı:ben burada yabancıyım. Bilmem ki şimdi.?
Ayşa:ilaca ehtiyacın varsa buyurun bizim evde bulunur.
Yabancı arabadan indi. Ayşa yabancının kanayan ayağını görünce, panik halde dedi:
Ayşa:geçin geçin içeri geçin. Ben pansuman yaparım şimdi sabaha bireyin kalmaz.