ShotFic มังกรซีอานและดอกกุหลาบสีขาวของเค้า

Part 1

ปล.เรื่องนี้แต่งไว้ตั้งแต่หยุดยาวของจีนเมื่อปีที่แล้วพึ่งมีโอกาสลง...

***โปรดใช้จักรยานในการอ่านเรื่องราวที่จะได้อ่านต่อไปนี้เป็นเรื่องสมมุติขึ้นและเป็นจิตนาการของคนแต่งเองล้วนๆไม่มีเรื่องจริงผสม...

เสียงกรีดร้องระงมในสำคอของเหล่าหญิงสาวที่มาเฝ้ารอชายที่รักยามร่างสูงโปร่งสวมเสื้อคลุมลายสก๊อตสีดำเทาตัวเดิมใส่แว่นใส่หมวกใส่ผ้าปิดปากเดินอาดๆ ออกมาจากเกตสนามบินหางโจว เหล่าสาวน้อยสาวใหญ่ที่มีอุปกรณ์มือถือและกล้องเลนส์โตต่างสาดไปที่ชายหนุ่ม เสียงชัดเตอร์ดังระรัวดังสายฝนกระหน่ำ ส่วนด้านหน้าเหล่าหญิงสาวที่มีเพียงอุปกรณ์มือถือต่างยื้อแย่งถ่ายคลิบและต่างแย่งชวนชายหนุ่มพูดคุยอย่างอารมณ์ดี ชายหนุ่มหันมาพูดคุยสนทนากับพวกเธอเป็นระยะ ยิ้มจนตาหยี่บ่งบอกว่าเป็นคนที่มีอัธยาศัยดีแค่ไหน หลังจากพูดคุยจนหอมปากหอมคอแล้วพวกเธอก็ส่งเค้าจนขึ้นรถเพื่อกลับที่พัก

เมื่อประตูรถตู้ส่วนตัวปิดลง ไป๋อวี่ระบายลมหายใจเฮือกใหญ่ถอดแว่นตากับผ้าปิดปากออก ก่อนเอนลงบนเบาะใหญ่หลับตาพริ้ม วันนี้เค้าได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมง อดเบ้ปากแรงไม่ได้เพราะใครบางคนที่ไปสิงสถิตย์อยู่ที่บ้านเกิดเค้าตลอดทั้งวีคเอน กำลังจะหยิบโร่วเจียหมั๋ว(เบอร์เกอร์จีนของขึ้นชื่อของกินซีอาน)ที่แอบซ่อนไว้กะจะเอามากินระหว่างเดินทางแต่เป็นอันไม่ได้เพราะแฟนคลับที่มาเยอะเกินคาดหมาย มือเนียนหยิบขนมที่กำลังจะกัดคำโต เหมือนมีมารมาผจญ มือถือเครื่องหรูที่ตังเองเป็นแอมบาสเดอร์อยู่สั่นระรัวเฉพาะเวลามีข้อความพิเศษเข้า มือเรียวมือถือหยิบขึ้นมาดูก่อนอ่านแล้วอมยิ้มกับข้อความสั้นๆ บ่งบอกถึงความห่วงใยและความขี้งอนของเจ้าตัว

-ถึงแล้วเหรอ ทำไมไม่โทรบอก-

ก่อนกดตอบกลับไป