Byun Company And Park Company

1.6

Medya:DKTT-Yol
"Proje hakkında konuşuyoruz."
•••

Oy verip ve yorum yaparsanız sevinirim minnoşlarım.İyi okumalar

"Nasıl bir proje acaba bu?Ayrıca onun üzerinde ki benim tişörtüm mü?Tişörtümü fantazilerinize mi alet ettiniz?!"Chanyeol'e öldürücü bakışlarımı gönderiyordum.Daha mantıklı bir şey bulamamış mıydı?!

"Kendi evimde bile rahatlık vermiyorsunuz."Chanyeol'ün kucağından kalkarken bir yandan yakınıyordum.

"Kusura bakma beyefendi.Oynaştığınızı bilmiyordum.Hatta bu herifi hâlâ evde bulundurduğunu bile düşünmemiştim.Malum adamı sinirden sikecekmişsin gibi duruyordun ama meğersem biz durumu yanlış anlamışız.Helal olsun kardeşim.Baekhyun zordur ama sen baya güzel çözmüşsün.Kendini sana bu kadar açtığına göre...Anlarsın ya."Chanyeol'ün omzuna vurduğunda gülmeye başladılar.Sinirli halimi gördüğünde Sehun,Chanyeol'e kaş göz işareti yaptı.Saçma bakışmalarından gözlerimi ayırdım.Öne doğru atılıp önü dövecektim ki bir anda üzerime eğilen beden buna engel oldu.Gözlerim dudaklarına kaydığında yutkundum.Pardon yutkunamadım.Bakışları yüzümde gezindi.Ardından dudaklarıma sabitlendi.Kendime geldiğimde üzerimden itip kucağına çıktım.Dudaklarına doğru eğildim.

"Sen kimsin ki beni kontrol edebileceğini sanıyorsun?Yerini bil Park Chanyeol.Ben seni para gibi harcarım ruhun duymaz.İki yakınlaştık diye farklı şeylere yorma."geri çekilip kucağından kalktım.

"Ov..."Chanyeol'ün bozulmuş surat ifadesinden bakışlarımı çekip saçma sapan tavırlar sergileyen Sehun'a döndüm.

"Sen de yırtabileceğini sanıyorsan yanılıyorsun.Seni öldürürüm çocuk.Vücuduna yeni yeni izler bırakacağım Hunnie~"o geriye doğru adımlarken ben üzerine yürüyordum.

"Ben bir mankenim.Vücudumla para kazanıyorum.Senin darp izlerini kapatmak için kaç kişi çalışıyor biliyor musun?!"

"Kıçımın mankeni!"sonunda köşeye kıstırmıştım.Tam vuracaktım ki ardımda bıraktığım Chanyeol ayaklandı.

"Nereye?"koca adamdan trip yemek de tuhaf gelmiyor değil.Dudak büzmeler,bakış kaçırmalar...

"Anneme gideceğim."

"Bak Baekhyun üzdün kocanı, annesinin evine gidiyor."Sehun kahkaha atarken onu öldürmem gerektiği kesinleşmişti.

"Luhan'ı ve aileni arasan iyi olur.Hayata ve onlara veda konuşmanı yap ben gelene kadar."Ayaklarını götüne vura vura yukarı gitmesi beni güldürmüştü.O hâlâ yağmurda evime sığınan minik bir çocuktu.

Flashback

Arkadaşlarımı evden göndermiştim.Bana aldıkları yeni evde tamamıyla kendi kafama estiği gibi takılıyordum.Yağmur bastırdığında pencereye doğru yürüdüm.Yağmurlu havalara bayılırdım.Kahvemi yapmak için mutfağa gidecektim ki zil çaldı.

Chen büyük ihtimal bir şeylerini unutmuştu.Hep böyle yaptığı için tuhaf karşılamıyordum.Onunla dalga geçmek için yüzüme gülümsememi yerleştirdim.Ayaklarımı sürüye sürüye kapıya gittim.Kapıyı açtığımda konuşmaya başlamıştım bile.

"Yaşlanınca alzheimerlı bir bunak ola-"karşımda Chen'i beklerken uzun boylu,sarı saçlı,zayıf bir çocuk bulmayı beklemiyordum.Yanakları ve burnu soğuktan olsa gerek kızarmıştı.Ne kadar da beyaz bir teni vardı.Üzerinde mavi bir mont ve mavi bir kot vardı.Onu daha önce hiçbir yerde gördüğümü hatırlamıyordum.

"Kimsiniz...?"kafasını yerden kaldırıp bana baktığında gülümsedim.Ne güzel bir çocuktu.Çok saf bir güzelliğe sahipti.

"B-ben Oh Sehun!"Yanakları sıkma isteğimin önüne geçemiyordum.

"Lütfen beni evine al.Lütfen..."Kıkırdadım.Dalga geçiyor olmalıydı.Evet kafama estiğini yapıyordum ama bu kadar da değil.Tam yüzüne kapıyı kapatacaktım ki kapıyı tuttu.

"Haklısın hırsız olabileceğimi düşünüyorsun ama cidden çok kötü durumdayım.Ailem ile kavga ettim.Arkadaşlarım yüzüme dahi bakmıyor.Sokakta kalmak istemiyorum.Gidecek yerim yok.Lütfen...Bir süre kalıp giderim.Nolur."Öyle masum duruyordu ki onu gerçekten evime almak istemiştim.

Nefesimi sesli bir şekilde verip içeriye yürüdüm.

"Yemekleri sen yapacaksın ve bunun için sana para vermeyeceğim.Evde kaldığına saya-"Koşa koşa arkamdan gelip bana sarılmıştı.

İşte tam o zaman başlamıştı bizim serüvenimiz.

Flashback End

Chanyeol elini önümde salladığında kendime geldim.Anılar gözümün önünde bir film şeridi gibi oynamıştı.Kendime geldiğimde kapıya doğru yürümeye başladı.Tamamen dikkatimi çekmeye çalışıyordu.Çocuksu halleri cidden tatlıydı.Arkasından gittim.Üzerinde ki gri tişörtü biraz(!) yırttığımı gördüm.Sehunun askılığa astığı ceketini ona verdim.

"Giy bunu.Keşke üzerini değiştirseydin.Kıyafetlerin yukarıda.Dur getireyim."tam gidiyordum ki kolumdan tuttu.

"Bırak kalsın.Gelmem için bahanem olur."kıkırdayıp başımı salladım.Kapıyı açıp ayakkabılarını giydi.Bir süre karşılıklı durduk.Bir şeyler yapmamı bekliyordu.Yapmayacağımı anladığında arkasını döndü.Kolundan tutup kendime döndürdüm.Yüzünü ellerimin arasına alıp parmak ucuma yükseldim.Dudaklarına uzun soluklu bir öpücük kondurdum.

Geri çekildiğimde çapkın gülüşünü yüzüne yerleştirdi.

"Ve flash patlar.Gittim ben."Etrafıma baktığımda Chen'in arkadaşını gördüm.Bana göz kırptığında gülümsedim.Chanyeol arabasına doğru adımlamıştı bile.

Arabasına binip gözden kaybolmasını seyrettim.Kapıyı kapattığımda yüzümde ki gülümsemeyi silip yukarıya koştum.

"Sehun!"odamda bir şeyler devrildiğinde oraya koştum.

"İyi misin?"odama girdiğimde kendilerini yerde buldum.Benden kaçacak diye yere kapaklanmıştı saf.

"Miniciksin ama korkun dağ gibi."Bu halini gördükten sonra içimde ki sinir tamamen geçmişti.Koca koca adamlar dudak büzüp duruyordu!

Yanına oturup alnını öptüm.İkimizde bir süre sonra bağdaş kurmuş.Yan yana oturmuştuk.

"Ne oldu Sehun?Anlat bana birtanem."

Efkarlı haline büründüğünde elimi saçına atıp okşamaya başladım.Luhan ile ne zaman sorun yaşasa bana geliyordu.

"Luhan ile kavga ettim.Somi geldi Baekhyun."saçını okşadığım elim duraksadı.

"Ne yapacağım bilmiyorum.Bir de evlilik sözümden bahsediyor.Çok çocukca!Ben ona o sözü verirken 8-10 yaşında bir velettim.Ne Luhan'a ne de Somi'ye bunu anlatamıyorum.Birbirlerine girdiler.Luhan çok sinirlendi.Kızı öldürmesin diye Somi'yi alıp dışarı götürdüm.Eve geldiğimde çok daha fazla delirdi.Onu benden korudun diye etrafı yıkmaya başladı.Ciddi manada benden ayrılmayı düşünüyor."Sehun son cümlesini hafif ağlamaklı söylediğinde içim burkuldu.Kollarımı ona doladığımda bana karşılık verdi.

"Sehun-ah bak biliyorsun ki Luhan duygusal bir insan.Bu Somi denen kızda sürekli ilişkinize burnunu sokuyor.Araması yetmiyormuş gibi bir de gelmiş.Luhan onun yüzünden kafayı yiyor ve kaybetme korkusu var.Somi'ye karşı seni kaybedeceğini düşünüyor.Çocukluk aşkının gelmesi onu daha çok delirtmiş olmalı.Ve Somi gerçekten alımlı bir kadın.Onunla yarışamayacağını düşünüyor.Onu rahatlatman gerek ama 1-2 gün bekle.Kendine gelsin o zaman konuşursunuz."Kafasını sallayıp yerinden kalktı.Kapıya doğru adımlarken ona seslendim.

"Nereye?"Arkasını dönüp bana gülümsedi.

"Yemek...yemek yapacağım."

Sabah 8'de sivasa doğru yola çıktık ve bende boş durmaktansa size bölüm yazmaya karar verdim minnoşlarım.Yeni yeni uyanıyorsunuzdur büyük ihtimal.Hepinize günaydın.Sizi seviyorum~💚💙💚