Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sana bu coğrafyanın efsanelerinden, Ve alaca kuşlarından bahsetmek isterim. Papatyalar bezeli resimlerden akan, Boya gibidir ülkem. Gökyüzü beyazdan maviye döner, Ağacı pembeden yeşile.
Mesela öyle bir çiçektir ki; Kadınlarımızın gülüşleri, sevinişleri. Erkenden yaz geldi sanırsın. Ya da toprağımız konuştu. Kutsal sular birleşti de, Akarsular okyanus oldu.
Mevsim başkalaştıkça, Biz de değişiriz, ayak uydururuz bir nevi. Havalar ısındıkça biz de ısınırız. Kimseden etmeyiz nefret. Ne sitem kalır üzerimizde, Ne de kibir denen illet.
Erkekler artık insanların, O öfkeli bakışlarından sıyrılır. İnsan, kalabalık yalnızlığından ayrılıp; Doğaya sarılır. Çünkü bu coğrafyada, Yazlar apayrı bir efsanedir.
Geri döner alaca kuşlar, Göç ettiği o soğuk diyardan. Hava kararınca bile aynı rüzgar, Uğrar geçer hepimize. Bu coğrafyalarda yaz, En güzel misafirdir insanlara.
