"What happened to my baby?" sabi ni mama na yinapos ako. Di ko na mapigilang umiyak ulit. Baka pagalitan na naman ako nito.
"It's not my fault!" tanggi ko agad. May nakaaway kasi siyang kaklase kanina. Paano naman kasi, ang daya-daya makipaglaro, salin-pusa lang naman sa laro nilang habu-habulan.
"Ssh," si mama na tiningnan ang mukha ko. Napatingin na rin ako sa kanya. Hindi naman mukhang galit si mama, nakangiti pa nga. Ewan kung bakit. "Tell me what happened."
"She pushed me!" sumbong agad niya. "And daya-daya nya. Hindi na ko makikipaglaro sa kanya, mama." Suminghot siya, tulo na pati sipon niya. Pinahid iyon ni mama using her white hankie.
"Ssh, it's just a game."
"But she was the one who pushed me first!" angal niya. Totoo naman iyon. Naunang manulak ang kaklase niya. Napaupo siya sa lupa kaya nagtawanan ang mga kalaro nila tapos siya pa ang sinabihang madaya ng kaklase niyang iyon kaya sa inis niya ay gumanti siya.
"But she's a girl," sabi ni mama, inayos ang buhok ko.
"But she hit me," nakangusong sabi ko. Nang tinulak niya ang kaklase niyang iyon ay gumanti ito, sinapak siya. Di siya patatalo kaya sinapak rin niya. Gumanti ulit kaya gumanti rin siya. In the end, nakipagbugbugan siya sa kaklase niyang babae hanggang may umawat sa kanila na di niya kilala.
"What did I told you, baby?" she looked into my eyes. "Never raise your hand to a girl."
"But she hit me," ulit niya.
"Even if she hit you, she's still a girl," sabi nito sa kanya na hindi nya maintindihan. "Promise me you won't do it, again."
"That's unfair."
"It's not unfair. It's called respect."
BINABASA MO ANG
MARRIED AT 18
RomanceType niya sa babae 'yung mahilig sa mga dress, palaging maayos ang buhok--kulot or straight, may manners, mabango, cute, at higit sa lahat inosente. Yung tipong nag-bla-blush kapag nahawakan mo ang kamay. O kaya pag kinindatan. Bonus na lang kapag m...
